Hurts, het synthpopduo uit Manchester, brengt met Faith een vijfde studioalbum uit in een tijdspanne van tien jaar. Best productief, horen we je denken. Ware het niet dat de laatste worpen van de band ons een stuk minder konden bekoren. Tien jaar geleden werd Hurts op een vierde plaats gezet door BBC in hun Sound Of 2010, een lijstje waar je als band maar al te graag in wordt opgenomen. Later dat jaar kwam de sterke debuutplaat Happiness uit met de singles “Wonderful Life” & “Blood, Tears & Gold”. In de bijhorende tournee bouwde Hurts meteen een stevige fanbase uit dankzij sterke en ietwat theatrale liveshows. Ook de tweede plaat Exile kon ons nog best bekoren, maar bij opvolgers Surrender en Desire was het beste er toch af. In aanloop naar het nieuwe album Faith gaf het duo zelf toe dat hun laatste albums ‘af en toe wat focus misten’. Hurts creëerde alvast zelf relatief hoge verwachtingen door Faith aan te kondigen als ‘hun meest complete album in een decennium’.
Faith begint veelbelovend met de reeds uitgebrachte singles “Voices” en “Suffer”. Zanger Theo Hutchcraft bewijst in beide nummers waarom hij een interessante zanger en frontman blijft. De ene keer dreigend, de andere keer gretig gebruik makend van zijn bereik, houdt hij er onze aandacht gemakkelijk bij. Bij “Fractured” gaat Hurts eerder de experimentele kant op. Helaas mislukt er ook al eens een experiment.
Doorheen Faith horen we regelmatig dat Hurts teruggrijpt naar de succesvolle ingrediënten uit hun begindagen. De rustige opbouw rond de zoetgevooisde stem van zanger Theo, aangevuld met de nodige strijkers en gevarieerde ritmes overgieten elk nummer met dat typische Hurts-sausje. In de zoektocht naar hun authenticiteit kon een goede, lichtjes plakkerige ballade op het album ook niet ontbreken. In “All I Have To Give” lijkt het wel of Theo Hutchcraft alle twijfels van de opnameperiode van zich af wilt zingen.
Een hoogtepunt op Faith krijgen we ongetwijfeld met de single “Somebody”. De stevige beat, het catchy refrein en de nodige geluidseffecten zorgen ervoor dat het nummer zich al snel vastnestelt in je hoofd. De ene keer bijna dansbaar, de andere keer opbouwend naar een epische outro die niet zou misstaan in de slotscène van de betere blockbuster; op deze plaat bewijst Hurts zijn veelzijdigheid. Het blijft moeilijk om de mannen in één muzikaal hokje te vatten, maar op Faith hebben ze duidelijk leren doseren en selecteren.
We waren Hurts bijna uit het oog verloren, maar op hun vijfde album Faith keert de band grotendeels terug naar hun essentie. Dit resulteert in een compact en degelijk album dat ons vertrouwen geeft voor de toekomst van het duo. Een album dat ze ongetwijfeld met de nodige trots en rozen komen voorstellen op 12 april in de AB.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
