InstagramInterviewsUitgelicht

Interview Rufus Wainwright: ‘Vooraleer we muzikanten of performers zijn, zijn we burgers van de wereld’

Rufus Wainwright keert na een ontdekkingstocht in de wereld van de opera terug met een nieuw album, genaamd Unfollow the Rules. Op 10 juli komt die plaat uit en we kunnen alvast verklappen dat het een klepper is. Rufus is natuurlijk al langer dan vandaag een muzikale rollercoasterbouwer, en ook van Unfollow the Rules heeft hij een charmeoffensief weten te maken. We hadden het genoegen om deze nieuwe langspeler eens met hem te bespreken, waaruit ook zijn betrokkenheid in deze woelige tijden opnieuw duidelijk blijkt.

Je bent nu al zo lang artiest en hebt in feite niets meer te bewijzen. Zijn er nog specifieke doelen die je voor jezelf stelt wanneer je een nieuw album maakt?

Op dit moment ben ik veel bezig met visuele kunsten, wat ook een belangrijke component van Unfollow the Rules geworden is. Ik pas de kunstvorm dus aan en eerlijk gezegd geniet ik van het proces. Die visuele omkadering vond ik eigenlijk altijd al passend voor mijn werk in het algemeen. Natuurlijk is alles nu dramatisch aan het veranderen en moeten we een bijna nieuwe samenleving tegemoet treden. Ik heb daarin nog geluk, want volgens mij zal muziek altijd een plek blijven krijgen. Of het nu gaat om werken in de studio, muziek maken voor films of op mezelf schrijven, er zal altijd een manier zijn waarop ik dat kan blijven doen. Het is erger voor concertzalen, theaters en al degenen die echt een liveforum nodig hebben om zichzelf te kunnen uitdrukken. Dat zal de komende jaren een obstakel blijven, maar ik voel me heel gelukkig op dit moment doordat ik me amuseer in mijn eigen proces.

Hoeveel heb je bijgedragen aan de geanimeerde video’s voor “Damsel in Distress” en “Alone Time”?

De animatie, het technische werk, heb ik natuurlijk niet verzorgd, maar alle illustraties zijn van mijn hand. Voor elk nummer heb ik ook een afzonderlijke tekening gemaakt en dat zal later uitkomen als merchandise. Aanvankelijk vreesde ik niet klaar te geraken met al die verschillende werkjes, maar dat is dan weer een van de weinige voordelen van corona gebleken.

Er werd de laatste maanden heel wat kunst aangepast naar een online formaat en zo met elkaar gedeeld. Wat is je visie op kunst zonder publiek?

Dat is moeilijk te zeggen. Een publiek hebben is goed en uiteindelijk zal het publiek weer terugkeren zoals het vóór het virus altijd was, maar er valt ook wel iets te zeggen voor de wereld die deze maanden meer introspectief wordt en het idee dat we als het ware alleen met onszelf moeten zijn. Er is ruimte om na te denken over wat we doen en ook kunnen doen als gemeenschap en als individu. Het is zeker niet het moment om met z’n allen te beginnen vieren hoe geweldig het leven is, want er zijn nog heel wat uitdagingen op zoveel niveaus: het milieu, de politiek of racisme… Alle BLM-protesten zijn dan ook heel betekenisvol. Mensen voelen de nood om hiermee naar buiten te treden, ondanks dat ze zeker twee keer moeten nadenken door het coronarisico dat ze lopen. Ik denk dat dit alles het eerder vroeg dan laat waard zal zijn.

Welke rol vind je dat de muzikant moet spelen in zo’n maatschappelijke kwesties?

Vooraleer we muzikanten of performers zijn, zijn we burgers van de wereld. Op dit moment is het gewoon geen optie om niet geëngageerd te zijn, of je het nu wil of niet. Volgens mij is dat uiteindelijk een goede zaak, ook al is het lastig. In feite is dit alles nu al een hele tijd aan de gang: denk maar aan de grote marsen na Trumps inauguratie, Greta Thunberg en nu Black Lives Matter. Om het met dramatische termen te stellen, moeten we hopen dat we hiermee eindelijk de laatste act bereiken.

Hoe denk je dat Amerika eruit zal zien na de verkiezingen?

Ik weet het niet, maar ik geloof dat iedereen zou moeten zeggen dat Trump niet kan winnen. Dat is niet zeggen dat Biden wel of niet zal winnen, het gaat er vooral om dat Trump niet kán winnen – ook al zal er weer genoeg drama van zijn kant zijn en zal hij ongetwijfeld het onderste uit de kan proberen te halen. Volgens mij is het aan elke Amerikaanse burger zonder uitzondering om hem te bestrijden. Dat begint natuurlijk in het stemhokje, maar je zou ook Trumps aanhangers moeten aanspreken en hen bewust maken van de problematieken enzovoorts. Volgens mij is die methode stilaan wel degelijk aan het werken.

Maken al die zaken het moeilijk om nog enthousiast te zijn over muziek of kunst in het algemeen?

Voor mij persoonlijk was het vinden van tijd om te componeren, te oefenen en gewoonweg te focussen op mijn vak enorm waardevol. Hoe meer oefening en studie, hoe beter de ideeën ook worden voor je concept in zijn geheel. Als artiest waren deze maanden dus zeker bruikbaar. Tijd is zo kostbaar. Dat neemt natuurlijk niet weg dat ik bezorgd ben over gezondheid en de sociale gevolgen en Amerika over het algemeen nogal deprimerend vind.

Even terug naar je nieuwe album. Voor Unfollow the Rules heb je veel input gekregen van de studiomuzikanten en producer Mitchell Froom. Draaien je afgewerkte nummers altijd uit zoals verwacht wanneer je ze schrijft?

Er zijn twee mogelijke uitkomsten: ofwel is het exact wat ik wou, ofwel is het iets volledig anders. Mysterieus genoeg heb ik er geen idee van hoe dat komt. Gewoonlijk schrijf ik een nummer, heb ik een concept en wordt daar verder aan gewerkt in de studio. Soms zijn er van die momenten dat ik in een soort trance beland en mezelf verlies in de muziek, tezamen met de andere muzikanten en de producer. Plots staat de song daar dan, en ofwel is die precies geland waar ik had verwacht, ofwel dus ergens totaal anders. Het maakt deel uit van het mysterie van creatie, al ben ik als een klein kind als het aankomt op weggezwiept worden naar de ether door muziek.

Beïnvloedt dat ook de manier waarop je nummers schrijft?

Ik schrijf zo goed als constant en er zijn verschillende manieren waarop dat gebeurt. Bijvoorbeeld tijdens het wandelen als ik betoverd raak door iets dat ik tegenkom, of soms suggereert iemand een onderwerp voor een film en schrijf ik daar iets zo goed mogelijk doordacht rond. Ik kan ook beïnvloed worden door andere zangers of door componisten, vooral overleden componisten eigenlijk. Dan denk ik: ‘Hoe zou Mozart dit doen?’ en speel ik wat met dat idee.

De invloeden van overleden muzikanten benoem je vaker, maar welke hedendaagse artiesten hoor je graag?

Er was veel enthousiasme over Fiona Apples album en die plaat sprak me ook aan. Ik luister daarnaast graag naar mijn vriend Woodkid, en mijn man en ik zijn fans van Perfume Genius. In King Princess zou ik me trouwens eens willen verdiepen, daar ben ik benieuwd naar.

Hoe gaat het proces van songs schrijven bij jou in zijn werk?

De melodie komt eerst. Toen ik jonger was, moest ik me echt neerzetten en zwoegen om iets neer te zetten. Nu ontwikkelt zich eerder vanzelf een hook in mijn oor en plots komt er ook een tekst door die past bij de melodie, waarna ik me onmiddellijk naar de piano begeef om het idee uit te werken of het snel opneem. Het maakt ook niet uit waar ik ben, desnoods op het toilet en dan moet ik me haasten. (lacht) Wat ik wil zeggen is dat het een ogenblikkelijk gebeuren is. Dat is het basismateriaal en hopelijk kan je daar vervolgens een tijger mee vangen.

En hoe weet je dat je een tijger gevangen hebt?

(denkt na) Dat weet je niet. Daarom breng je ook andere mensen binnen in het proces: mijn man en mijn dochter vangen eens iets op, of mijn producer voegt ideeën toe… Wat zo leuk is aan dit album is dat ik – na zo lang weggeweest te zijn uit deze scène om opera’s te schrijven – een ton materiaal maakte, als een soort van bescherming tegen de brutale wereld rond ons. Al die demo’s gaf ik aan mijn producer Mitchell met de opdracht om daar volledig zelf de beste nummers uit te selecteren.

Volgens mij zou niet iedereen dat zomaar aan iemand anders kunnen overlaten.

Ik was deze keer in staat om het zo te doen, maar het heeft ook vele jaren geduurd. (lacht) Ik ben het daar mee eens; loslaten is het moeilijkste deel.

Wat staat er vervolgens op het programma?

Ik zou graag nog eens een Frans album maken en heb met Woodkid al wat ideeën uitgewisseld. Waarschijnlijk wordt het heel avant-garde en ongerelateerd aan oude Franse muziek. Ik hou van Franse chansons, maar zou graag iets meer cutting edge doen. Weer iets anders dus, en aangezien ik mezelf op dat vlak niet kan ‘uitzetten’ zal dat nog een tijdje zo blijven.

Facebook / Instagram / Twitter

Artwork Unfollow the Rules:

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Carly Rae Jepsen - "The Loneliest Time" (feat. Rufus Wainwright)

Carly Rae Jepsen kennen heel wat mensen natuurlijk als dat meisje van “Call Me Maybe”, maar inmiddels is ze een volwassen dame….
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Crane Like the Bird - "New Light Might" (feat. M. Ward)

Geen kaas gegeten van vogelspotten? Gelukkig voor jou heeft Kyle Crane’s project Crane Like the Bird weinig tot niets te maken met…
AlbumsRecensies

Martha Wainwright - Love Will Be Reborn (★★★★): Scheiding haalt muzikaal en tekstueel het beste naar boven

Haar vader was jaloers op haar broer, omdat haar broer wel aan de borst van zijn moeder mocht zitten en hij niet….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.