InterviewsUitgelicht

Interview The K.: ‘We schrijven muziek waar we ons simpelweg goed bij voelen’

Na lange afwezigheid is The K. eindelijk terug, hoera! Ze speelden al enkele concerten, waaronder die ene waar ze Afsnis in lichterlaaie gezet hebben, en binnenkort komt er een nieuw album uit; Amputate Corporate Art. De groep was vijf jaar niet te bespeuren, maar met een verse bassist zijn ze klaar om er weer tegenaan te gaan beuken. De groep bestaat uit Sébastien von Landau (gitaar, Cocaine Piss en Wyatt E.), Bert Minnaerts (drum, Kapitan Korsakov, Onmens en PAARD) en Gregory ‘danger’ Mertz op de bas. Zang wordt door de volledige band voorzien. We interviewden Bert, ook bekend onder alias Sigfried Burroughs, over The K., het nieuwe album en een klein beetje over quarantaine.

Dag Bert, beeld je even in dat je nog nooit over The K. gehoord hebt. Hoe zou je me The K. dan omschrijven?

The K. is een rockband. We zijn met drie; de klassieke combinatie van drum, bas en gitaar. We zingen allemaal en hebben een punk kantje alhoewel dat de nieuwe plaat meer naar rock dan punk toegaat. Misschien omdat we iets ouder zijn; maar we zijn nog steeds ‘vree wild.’ Vooral Sébastien durft zich wel eens laten gaan.

Live zijn jullie enorm krachtig. Waar halen jullie die enorme energie?

Zelf zien we graag wat wildere concerten en bands met veel energie; zoals La Jungle bijvoorbeeld. We willen er zelf ook wat uitspringen en dat lukt al aardig met Sébastien die live zijn kleren afspeelt. We willen echter geen visuals en dergelijke, de muziek primeert. We hoeven geen wereldhits, maar een fijn moment samen met het publiek. Er zijn tegenwoordig veel opties om je liveshow op te smukken, maar daarover gaat het bij ons niet.

En hoe wordt er dan afgekoeld na zo een hevige set?

Echte afkoeling hebben we niet nodig. We krijgen die energie gewoon van het publiek; hoe meer we terugkrijgen hoe beter. ‘Gij hebt me aan m’n haar getrokken, gij hebt me pinten gegeven, samen endorfines produceren, geen remmen.’

Het lijkt erop dat jullie dicht verbonden zijn met jullie publiek. Maar, hoe ziet het ideale The K. publiek eruit?

Het ideale The K. publiek doet eigenlijk gewoon zijn eigen zin. Het gaat om jezelf amuseren; je amuseren met je maten of lief, je amuseren door wat pinten te drinken of een sigaretje op te steken, gewoon komen en een happy time beleven moet centraal staan. Zo kunnen wij in onze eigen zone zitten tijdens het spelen.

Jullie nieuw album zal Amputate Corporate Art heten. Wat betekent die naam?

Die naam is deel van een liefdevol verhaal uit mijn Myspace tijd. Ik was als jonge rebel een actieve Myspacer en gebruikte Amputate Corporate Art als een tag die ik overal achter kon laten. Op Myspace vond ik een groep mensen into gelijkaardige muziek en zo ontstond er een community van gelijkaardig zielen. Via Myspace kreeg ik het gevoel dat er een groep mensen was die eenzelfde muziek ook apprecieerde; dit allemaal in de tijd van top 100 cd’s, de eerste mp3’s en muziek downloaden via LimeWire. Op je Myspace profiel kon je enkele nummers plaatsen die gedownload konden worden. Ik downloadde zo talloze nummers en brandde tientallen cd’tjes. Amputate Corporate Art is eigenlijk waar mijn muzieksmaak en passie uit kwam. Uiteindelijk kwamen bands zoals Nirvana in die tijd ook uit hun eigen kring vrienden, hun eigen netwerk en misschien met een eigen tag net zoals Amputate Corporate Art.

En wat met de hoes? Heeft die betekenis?

De hoes is een afbeelding van de onderbroek die Sébastien altijd draagt tijdens een show. DE onderbroek, hij draagt die elke show. De hoes is in feite de ‘Ceci n’est pas une pipe’ van The K.

Het nieuwe album klinkt een stuk harder dan Burning Pattern Etiquette. Is er een reden voor die ruigere sound? 

Die nieuwe sound kwam eigenlijk vanzelf. Het zit hem vooral in de simpliciteit; zoals Cobain ooit zei: ‘Ik heb ooit drie akkoorden geleerd en dan het principe verse-chord-verse. Meer heb je niet nodig om muziek te maken.’ Ook Peuk schrijft meer simplistische muziek en je ziet dat mensen dat gaan appreciëren.

En wat is er cruciaal aan jullie sound?

Voor onze sound is bassist Greg heel belangrijk. Hij speelt krachtig en heeft een goeie energie in z’n hand. Hij speelt heel puur met bijna geen effecten. Dan is er ook nog Sébastien z’n geluid; die sound is eigenlijk al heel lang hetzelfde, dezelfde gitaar enzovoort, maar nu begint dat wat meer door te sijpelen in onze muziek. Als laatste is er nog Tim de studioman die ons wou oppakken zoals we live zouden klinken. Tim heeft hiervoor zeker de nodige knowhow en zo kreeg de plaat vorm.

Heb je een favoriet nummer uit het album?

Ik vind dat er enkele toffe nummers op de plaat staan, maar als ik eentje moet kiezen is het “(Un)fortunate Youth”. Maar kiezen is moeilijk, want alle nummers hebben hun eigen karakter. Dat maakt de plaat ook sterk.

Na verschillende luistersessies blijft “Dominant Tracks” het best hangen. Het nummer is, net zoals andere op de plaat, best catchy. Hoe kwamen jullie tot een meer catchy vibe?

We schrijven muziek waar we ons simpelweg goed bij voelen. Tijdens het schrijven zijn we eerlijk tegen elkaar en werken we enkel verder aan wat we allemaal tof vinden klinken. We hebben de tien meest natuurlijk aanvoelende nummers gekozen voor de plaat. Er zitten geen doordenkers bij; er is puur op het gevoel af beslist. Uiteindelijk is het ook belangrijk om de nummers te kiezen waar je jezelf het gelukkigst bij voelt, want die moeten uiteindelijk twee jaar gespeeld worden. De meer catchy vibe is misschien ook te wijten aan de simpliciteit. Drie akkoorden zijn genoeg voor ons; we hebben geen tierlantijnen nodig. Zelf vind ik ook dat er geen moeilijke toestanden nodig zijn; een simpele beat volstaat. Zo heeft Sébastien meer ruimte om gitaar en zang af te wisselen. We zingen op Amputate Corporate Art ook allen samen. Die samenzang is nieuw en zeker ook belangrijk voor het ganse album.

Hoe schrijven jullie nummers?

Meestal spelen we maar wat en zeggen we dan eerlijk tegen elkaar: ‘Dit is kak’ of ‘dit is het wel.’ Als we wat spelen, naar elkaar kijken en dan glimlachen, dan is het goed. Als er twijfels zijn, wordt er niet verder gewerkt. We hebben daarnaast onze plaats als het ware teruggevonden in onze eigen muziek. We doorliepen het volledige schrijfproces zelf. Er kwam geen hulp van buitenaf bij te kijken.

Als je het album zou moeten vergelijken met een film. Welke film zou je kiezen?

(peinzend) Eigenlijk ben ik geen echte filmkenner. Als ik nadenk over de groep, dan moet ik denken aan de crash die we gehad hebben. We hebben elkaar na een lange pauze terug herontdekt en zo zijn we terug samengekomen. Dit deed me denken De Ongelofelijke Reis.

(De ongelofelijke reis is een familie-/ avonturenfilm uit 1993 over twee honden en een kat die hun thuis kwijt zijn en vervolgens een lange reis afleggen om terug thuis te raken.)

De band bestond eerst uit Sébastien, een jeugdvriend van hem en ik. Dat liep wat fout af en toen liep de groep vast. Nu is de band tussen Sébastien en ik sterk en zijn wij zowat de twee vrienden. Met Greg erbij hebben we onze thuis  terug gevonden; echter nieuwe thuis in plaats van ons oude huis zoals in de film.

Ik zag Dour reeds op de agenda staan, plannen jullie nog festivals?

Er staan er zeker nog op planning maar daar mag ik nog niks over zeggen.

Hoe zit het met jullie Europese tour?

Die gaat niet door maar wordt hopelijk verschoven naar begin oktober.

Wat brengt de nu echter onzekere toekomst nog voor The K. ?

Nu hebben we daar weinig zicht op. Normaliter kwam nu de release en de tour, maar die tour gaat natuurlijk niet door. Het is moeilijk om daar nu uitspraken over te doen. Al dit is echter niet het belangrijkste. De prioriteit hoort nu het Coronavirus te zijn. Iedereen moet zich nog meer bewust worden van de stand van zaken om uit deze mondiale crisis te raken. Nu is het moment van gezond zijn en worden; niet de tijd van muziek. Onder de muzikanten is dit eigenlijk ook de consensus; naast afkeer tegenover de schaamtelijke aanpak van de regering.

Amputate Corporate Art verschijnt in de winkelrekken op 3 april. Als alles doorgaat zoals gepland spelen ze op zeven mei een release show in de Botanique (Les Nuits 2020) en de dag erop nog eentje in La Zone te Luik.

Facebook / Bandcamp

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

PAARD. - danki (★★★★): Gents ninetiesfestijn

Wie de Belgische jazzscene wat nauw op de voet volgt, heeft ongetwijfeld al van het Gentse trio PAARD. gehoord. Zonder enige single…
AlbumsRecensies

Doodseskader – MMXX: Year Zero (★★★★): Ontstaan om af te maken

Neem een jute zak en steek er de doom van Amenra in. Meng deze met het noisegeluid van Kapitan Korsakov en besprenkel…
LiveRecensies

GHOST: 'The Shining' edition @ Vooruit: Spooky season

Het is half oktober, het spooky season is in volle gang. Dat wil zeggen dat de vleermuizen hun holen verlaten, versierde pompoenen…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.