We hebben het bij Dansende Beren nooit onder stoelen of banken gestoken dat Balthazar een van onze favoriete Belgische bands is. Ondertussen bestaat de groep uit vijf mannen, waarvan er drie ook al solowerk hebben uitgebracht. Warhaus, J. Bernardt en Zimmerman liggen momenteel op zolder stof te vergaren en ondertussen blaast Patricia Vanneste Sohnarr adem in. Vanneste was jarenlang dé vrouw in Balthazar, maar op het meest recente album was de muzikante niet meer te horen. Ze was namelijk bezig met het maken van haar eerste soloplaat. Vanneste trok naar Zweden en Noorwegen met slechts een viool, een micro en instrumentencomputer en zo begon Coral Dusk langzaamaan vorm te krijgen.
Wie zich aan een catchy single had verwacht die je na twee keer zou kunnen meezingen zoals bij sommige Balthazarnummers het geval is, heeft het bij het verkeerde eind. “Melomonia” is een nummer van maar liefst tien minuten. Het lied heeft een trage opbouw, maar dat siert het net. Na enige tijd krijgen we bij de gelaagde muziek een zachte stem te horen, terwijl het nummer blijft opbouwen naar iets groots en magisch. Dat voel je gewoon.
Repetitieve teksten die gepaard gaan met elektronische geluiden zouden ons bijna in een trance krijgen, maar dan neemt de viool het over en de spanning neemt meteen toe. De viool – die recht tegenover de elektronische muziek staat – lijkt een verhaal te vertellen. Vanneste speelt met tempo, emotie, licht en duister. De viool begint te snijden terwijl de rest van de muziek duisterder wordt, alsof Patricia aan koorddansen doet op een flinterdun touw op extreme hoogte met onder haar een bodemloze put met daarin al het slechte. Op het einde wordt de viool opnieuw ingeruild voor de stem en zo weten we dat de koorddanseres de andere kant heeft bereikt. Gelukkig. Deze eerste single is een spannende tocht die doet verlangen naar meer.
Op 27 mei stelt Sohnarr haar debuutalbum voor in de Handelsbeurs in Gent. Tickets zouden wel eens de deur uit kunnen zijn voor je het beseft.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
