Vorig jaar werd het gloednieuwe kansenparcours Sound Track in het leven geroepen door VI.BE (vroeger Poppunt) en het clubcircuit in Vlaanderen. In zes provincies ging men op zoek naar de grootste beloftes en uiteindelijk kwamen er achttien winnaars uit de bus. Deze winnaars kregen een begeleiding van twee jaar en heel wat speelkansen in de verschillende zalen en jeugdhuizen van ons land. Daarnaast mochten de achttien winnende acts allemaal naar een heuse Sound Track bootcamp in de Ardennen (in het pittoreske Jupille) waar ze niet alleen de andere winnaars leerden kennen, maar waar ze ook verschillende belangrijke pionnen uit de Belgische muziekindustrie op een zeer laagdrempelige manier om advies konden vragen. Wij waren als mediapartner ook aanwezig en dompelden ons helemaal onder in de losse sfeer.
De grote focus lag op zaterdag. Vrijdag konden bands elkaar al beter leren kennen tussen enkele sessies door. Elke laureaat moest immers een jaarplan opstellen met doelstellingen en de werkpunten waarbij VI.BE en de clubs van Clubcircuit nog kunnen helpen. Met dit jaarplan konden de bands en artiesten terecht bij een hoop experts voor feedback. Ook enkele professionals, denk maar aan Dis Huyghe (manager van Zwangere Guy) of Stijn Debontridder (A&R van Universal) tekenden present en genoten zichtbaar van het weekend. Zij gingen geen enkele vraag uit de weg en deelden hun expertise.
Laagdrempeligheid
‘Het voordeel aan zo’n weekend is dat je sneller iemand gaat aanspreken, omdat iedereen hier voor hetzelfde doel zit,’ luidde het bij Moody Mae, een van de winnaars. Het hoofddoel was dan ook om de laureaten van Sound Track in contact te brengen met de industrie. Dat kan anders nogal angstaanjagend over komen en als beginnende band weet je niet echt waar te beginnen. Het weekend kon dan ook niet snel genoeg komen. ‘We waren echt aan het wachten tot we eens de vruchten konden plukken van onze winst op Sound Track. Tot deze bootcamp voelden we ons onzeker en nu valt alles op zijn plaats.’
‘Sommige winnaars van Sound Track staan al veel verder dan anderen, en net dat maakt alles zo interessant’, vertelde Bert Cambier van N9 ons. Dat er voor enkelen een lawine aan informatie passeerde, was eerder een luxeprobleem dan een punt van kritiek. Zo ook voor M.Chuzi, die vertelden dat ze hierna met een rugzak vol nieuwe informatie en energie aan het werk zullen gaan om zichzelf verder te ontwikkelen. De groepen konden elkaar onderling inspireren en inzichten geven, maar ook voor de professionals was het interessant.
Feedbacksessie
Er waren dan ook mensen uit iedere sector aanwezig. Zo verbleven er managers, labelmanagers, A&R-managers, muzikanten zoals Compact Disk Dummies, producers, bookers en ga zo maar door. Dat iedereen op hetzelfde moment op dezelfde plek samenkwam, bood een gigantische meerwaarde voor alle bands. Ze konden op die manier met al hun vragen terecht bij de juiste persoon en hoefden daarvoor niet op zoek te gaan naar de gegevens en dergelijke. Zo konden de artiesten hun nummers laten horen en kregen ze uitleg over hoe ze die in het vervolg het best producen, werden er uit de doeken gedaan waarom ze een manager of booker nodig hebben in hun team en kregen ze tips over hoe ze zichzelf het best kunnen profileren online met bijvoorbeeld mooie persfoto’s.
Ook de muziekprofessionals zagen hier de meerwaarde van in. ‘Wij kennen iedereen die hier is,’ zei Ineke Daans van PIAS, ‘en dat zorgt ervoor dat we de bands soms kunnen doorverwijzen naar de juiste persoon. Als er een band naar mij komt voor feedback en ik denk dat Herman (Hulsens, booker bij Peter Verstraelen) die groep wel zou appreciëren, dan kan ik hen gewoon doorsturen.’ Dat zorgde ervoor dat er geen grenzen meer waren en dat de bands ook meteen met de grote spelers in het landschap in contact konden komen. Voor dat contact zorgde ook een ‘matchmaker’, die tijdens de sessies muzikanten en professionals met elkaar in aanraking bracht.
Maar er was meer dan enkel feedback. Zo konden alle aanwezigen gezamenlijk eten, was er op zaterdagavond een gesprek over de werking van Spotify for artists en eindigde iedere avond in een jam met afterparty. Dat versterkte niet alleen de onderlinge band, de informele sfeer zorgde er ook voor dat je na dit weekend niet meer onbeholpen bent als band. ‘Ik had veel liever Sound Track gewonnen dan Westtalent’, vertelde Jelle Denturck van dirk. ons. ‘Door dit weekend zullen de bands niet meer de fouten maken die wij toen gemaakt hadden, en dat is natuurlijk een gigantische voorsprong.’
Wat staat de winnaars te wachten?
Jelle is niet de enige professional die enkel maar lovend is over het bootcamp. Ook de muziekclubs hebben alleen maar lof over Sound Track. Bert Cambier van Muziekclub N9 in Eeklo was aanwezig bij elke voorronde in Oost-Vlaanderen en vond het niveau extreem hoog. Het kiezen tussen de geselecteerden was niet makkelijk: ‘Het hadden evengoed drie anderen kunnen zijn, waarvan iedereen ook het gevoel zou hebben dat zij verdiend gewonnen hadden.’ De meeste muziekclubs steunen de artiesten waar ze kunnen met podiumplekken en voor sommigen zit er zelfs een residentie in.
Met Formaat vzw was hier een minder bekende organisatie voor het grote publiek aanwezig voor grote talks. Formaat ondersteunt alle jeugdhuizen van Vlaanderen en wilde tonen dat ook zij grote kansen kunnen bieden aan beginnende artiesten. ‘We willen af van de negatieve connotatie die vastplakt aan jeugdhuizen,’ vertelde Ilja Bracke ons. ‘Met onze sessies proberen we aan te tonen dat we hen kunnen begeleiden en evenveel of meer kansen kunnen geven dan de grotere clubs hier aanwezig.’
De jams op het eind van de avond waren ook uniek. Met drie nummers, een intieme setting en een basic opstelling konden de bands nog maar eens bewijzen waarom ze Sound Track wonnen. Bij klassieke rockgroepen met gitaren en drums bleef iedereen nog rechtstaan, maar zodra er wat intiemere muziek werd gespeeld, zetten de artiesten zich neer om te luisteren. Zo merkten we ook op dat er een wederzijds respect was, wat telkens resulteerde in een gigantisch luid applaus. Het moment waarbij Coline van Coline & Toitoine haar keel openzette was er bijvoorbeeld eentje dat mensen aan het spreken zette, en ook Meskerem Mees kreeg op haar joviale manier iedereen stil in Jupille.
Nadat de bands hun eigen nummers hadden gebracht, ontspoorde alles nog in een jamsessie geleid door een van de bands van Sound Track. De kruisbestuiving die daarop volgde, denk maar aan de frontman van Moody Mae die rapt op de gitaren van Peenoise, was ongelofelijk en toonde nog maar eens aan hoe talentvol we in België zijn. Maar ook doordat de artiesten elkaar hier leerden kennen, werd er een hechtere band gecreëerd, die de creativiteit versterkte. We hoorden dan ook meermaals dat het een heuse meerwaarde is om van andere muzikanten te horen hoe zij hun carrière aanpakken. Beter leren dan van elkaar kan ook bijna niet, en net daardoor is Sound Track zo belangrijk.
Het traject dat de bands nu aan het afleggen zijn, zorgt ervoor dat de bouwstenen gelegd worden voor de rest van hun carrière. Sound Track is een atypisch muziekconcours, maar wel eentje waarbij artiesten niet aan hun lot worden overgelaten. Ze krijgen tijd en ruimte om zich te ontplooien en zo het beste uit zichzelf te halen. Het was dan ook een bijzonder leerrijk bootcamp voor de winnaars van Sound Track, die met de vele informatie nu verder kunnen werken aan hun carrière. Dat zulke weekends creatieve katalysatoren zijn, kunnen we als understatement onderstrepen. Er werd alleen maar positief gesproken over de aangeboden kansen, en we denken dat er dankzij Sound Track nog meer Belgisch talent uit de luwte zal komen. De komende maanden staan er nog een aantal sessies op de planning, maar de bands krijgen vooral nog wat meer speelkansen. Wordt vervolgd!
Dit artikel werd geschreven door Niels Bruwier en Simon Meyer-Horn