© CPU – Bert Savels
Het is gebeurd. Raketkanon is niet meer. Ten minste niet meer in Belgische clubs, want voor zover we weten speelt het Gentse trio wel nog enkele festivals in het buitenland. Raketkanon speelde gisteren hun tweede en laatste afscheidsshow in de Concertzaal van Vooruit. Het moet natuurlijk niet gezegd worden dat de emoties bij zowel de bandleden als bij het publiek hoog opliepen.
Excentriekeling Alex Verdi mocht van Raketkanon de zaal warm spelen. Wie de man niet kende, was wellicht ook niet klaar voor zijn vrolijke liedjes met vaak heel absurde teksten. Ondergewaardeerde hits als “Oma Heeft Een Stoma”, “Banaan” en uiteraard “Befkapoen” passeerden de revue. Verdi stond helemaal alleen op het podium, maar had wel zijn full band meegebracht in de vorm van een afspeelknop. Misschien een beetje goedkoop, maar we nemen het hem niet kwalijk. Het enthousiasme was alleszins ruimschoots aanwezig. Het melodietje van “Mandela” speelt nog altijd in ons hoofd.
Op naar de hoofdact. In tegenstelling tot gewone Raketkanonshows moest dit uiteraard een ‘specialleke’ worden. Op het grote doek voor het podium werd een film geprojecteerd met allerlei opnames van de band doorheen de jaren. Tegelijkertijd speelde Raketkanon “Robin” vanachter het doek. Niet lang na de projectie werden we plots blootgesteld aan de manische en gemanipuleerde schreeuwen van frontman Pieter-Paul Devos, tijdens de gebruikelijke opener “Fons” van hun laatste plaat. Het publiek kreeg de merkwaardige opdracht om knuffels van de Kringloopwinkel naar de band te gooien wanneer ze op het podium verschenen. Zo gezegd zo gedaan natuurlijk, tientallen knuffels baanden zich een weg boven het publiek naar de muzikanten. De boodschap: ‘een laatste knuffel voor Raketkanon’. Van een beetje meligheid zijn we niet vies.
Net zoals de band bleek de zaal ook de volle goesting te hebben: een zee van mensen golfde voortdurend op en af het podium. De gekte zette zich voort tijdens “Nico Van Der Eeken” en “Judith”. Wie vooraan stond en gewapend was met meer dan een enkele t-shirt begon het zich alleszins te beklagen, de temperatuur steeg heel snel naar een kookpunt.
https://www.instagram.com/p/B9GpgbtAEMC/
Gelukkig voor het welzijn van het publiek nam de band halverwege ietwat gas terug. Het sitdownmoment van de avond eindigde niet in een grootse ontploffing, maar diende om “Vrolijke Vrienden” te zingen, waarna iedereen extatisch recht sprong, zonder muziek weliswaar. Na onder andere de passage van “Helen” en “Elisa” haalden ze nog enkele van hun nieuwste nummers boven. Het slepende en onheilspellende “Lou” zorgde aanvankelijk voor een kortstondige adempauze; de ravage die “Harry” wist aan te richten was dan weer ongezien.
De uitblinker van formaat bleef natuurlijk hun culthit “Florent”. De onverstaanbare teksten werden meegebruld door het publiek en Devos gooide zich samen met een fan in de menigte. Afsluiten deden ze met “Suzanne”, waarbij doorgaans het motto ‘alles kapot’ geldt. Jammer genoeg werd dat deze keer veel te letterlijk genomen; instrumenten vlogen in het rond en Lode Vlaeminck besloot om samen met zijn synths de vloer te inspecteren. Het resultaat was dat de kabel stuk was en er dus geen bis meer volgde. Pieter-Paul deed wel nog de moeite om rozen uit te delen aan de fans. “Anna”, “Ricky” en “Pjotr” zullen dus moeten wachten op de eventuele comebacktour binnen een jaar of tien, hoewel de kans er natuurlijk ook in blijft zitten dat Raketkanon tijdens de festivalzomer nog ergens in het land te spotten zal zijn. Wij houden alvast onze vingers gekruist.
