Wat de Chinese astrologie ook beweert, 2020 is het jaar van de hond. We leerden deze vijfkoppige roedel kennen in 2018 met hun debuutalbum Hondsdolheid. Die titel was goed gekozen, we hoorden inderdaad dolle hondjes; niet slecht maar ook niet uitzonderlijk. Sindsdien hebben Luie Louis, Mitxelena, Rikky Rozay, Stef en tusais wat meer levenservaring opgedaan en dat is te merken op 247. Voor ons is het nu al een van de beste Nederlandstalige hiphopplaten van het jaar.
Je hebt van die rappers die bars spitten over hoe ze het gemaakt hebben in het leven en over de dure villa’s, de merkkleding en ‘de bitches’ die daar zogezegd bij horen. Roedel pakt het wat bescheidener aan; op “Goud” lachen ze er zelf mee: ‘Ik kan niks spenden aan uw stijl, want ik ken geen merken die duur zijn.’ Dat betekent niet dat ze soms geen gigantisch zelfvertrouwen aan de dag durven leggen. Dat baseren ze daarentegen op minder oppervlakkige dingen. De groep is erop gebrand ver te komen en zal hustlen en grinden tot het zover is. Op “Oogverblindend” lijken ze wel weer met een opgeblazen ego te zitten, maar dat is dan zo overtuigend gebracht dat het ons gewoon een confidence boost geeft. Nergens kunnen we hen erop betrappen geforceerd te klinken, het lijkt of dit volledige album zonder moeite tot stand kwam.
De Rüdlgang kan dus niet afgedaan worden als een groepje SoundCloud-rappers dat zijn frustraties verwerkt aan de hand van wat vrijblijvende hiphopnummers. Hun sound klinkt volwassener dan dat. De teksten, die doorspekt zijn met honden-, wolven- en roedelreferenties, tonen ondanks die grappige insteek een hoge graad van (zelf)inzicht en woordkunst. “Huileneninderui” is daar een geweldig voorbeeld van. De titel is een beetje gek, maar de zalige saxofoon in de intro geeft meteen aan dat we hier niet met een sketch te maken hebben. Nummers als “Onest” en “Stef In Wonderland” zijn herkenbaar voor wie al eens moeite heeft met het leven, de jongens zijn eerlijk en hebben het zowel over hun beste als over hun slechtste momenten. Zet daar nog eens beats of gladde melodieën onder en je krijgt tracks die je maar wil blijven herbeluisteren.
Daarin schuilt dan ook het verschil met hun debuutplaat Hondsdolheid. Roedel is geen pril groepje meer dat middelmatige rap maakt over clichés die cool overkomen; geen ‘Roedelboys roekeloos door de straten cruisen’ of ‘Speel het spel hard, net als rugby / Fuck je meisje, zij is ugly’ meer, deze keer komen oprechte gevoelens aan bod. Hun ontluikende talent was toen zeker al merkbaar, maar nu komt het pas echt tot bloei. Instrumentaal beperkt 247 zich ook niet tot de basics: we horen regelmatig eens een viool of piano passeren die onze muzikale honger stilt. Andere genres zoals jazz zijn nooit ver weg. Zo zit er bijvoorbeeld een saxofoon in “Het Spijt Me” die het nummer naar een niveautje hoger tilt.
Alleen bij “Zwerf” hebben we onze twijfels. De song vlot niet goed, en die gefragmenteerdheid is een stoorzender in het geheel. De jongens klinken kwaad, maar in plaats van ons daardoor te hypen, verliezen we eerder gaandeweg onze interesse. De horrorvibe op de achtergrond doet daar geen deugd aan. De halve agressiviteit die ons hier afschrikt, komt op andere nummers dan weer wel binnen als een mokerslag.
247 ademt een levenslust die toont dat Roedel er helemaal voor gaat. Hun songs zijn niet altijd van de braafste, maar toch klinken ze gepolijst. De honden durven al eens stout zijn om hun hogere doel te bereiken, ze zijn als hellehonden op weg naar de hemel. Doordat ieder zijn eigen stempel op de nummers drukt, worden verschillende rapstijlen voortdurend afgewisseld en zit het album bijzonder dynamisch in elkaar. Die variatie wordt nog eens aangevuld door instrumentatie die telkens een andere sfeer neerzet. Als we de evolutie van de groep bekijken, zijn we behoorlijk onder de indruk en verwachten we in de toekomst alleen maar meer van deze kwaliteit.
Op 28 februari viert Roedel de release van 247 in De Studio in Antwerpen. Tickets daarvoor zijn voorlopig nog beschikbaar. Ook op het Gentse hiphopfestival Out The Frame op 21 maart kan je hen aan het werk zien. Brusselse fans verwelkomen hen dan weer op de closing night van het Pilar-festival op 2 april. Geen excuus om niet eens te gaan luisteren dus!
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
