A Boogie Wit Da Hoodie is back. De rapper uit de Bronx in New York brengt met Artist 2.0 zijn opvolg album voor Artist, uit 2016. Volgens de Amerikaan zou de plaat normaal gezien vorig jaar met Valentijn al uitgebracht worden, maar door het aanhoudende succes van zijn vorig album Hoodie SZN, uit 2018 besloot hij die release uit te stellen. Volgens A Boogie is Artist 2.0 een remake van zijn voorganger, met als hoofdthema ‘girls’, en dat is geen leugen.
Een eerste referentie naar Artist horen we heel snel op het nieuwe album. Gitaar was een van de elementen die Artist kenmerkte, en daar horen we nu meer van. Te beginnen bij “Thug Love” het eerste nummer van het nieuwe album. A Boogie Wit Da Hoodie is nooit de rapper geweest met de beats die je gigantisch hard van je sokken blazen. Hij gaat voor de subtielere aanpak. Dat past ook beter wanneer je over de liefde rapt. “Me And My Guitar” is er eentje waarin hij zijn mistroostigheid uit, op een rustige instrumental met meer gevoel erin. Er zijn duidelijk al een of meerdere vrouwen in het leven van de rapper geweest die zijn hart gebroken hebben.
A Boogie Wit Da Hoodie, een rapper van zijn formaat, slaagt er natuurlijk makkelijk in om grote features te scoren op zijn nieuwe album. Hoewel hij het op Artist helemaal op zijn eentje deed, koos hij er nu voor om samen te werken met een aantal zeer bekende mensen. Young Thug, Roddy Ricch en DaBaby. Maar ook Lil Uzi Vert en zelfs Khalid hebben allemaal een credit op Artist 2.0. Spijtig Genoeg is er geen enkele van die collabs die er echt uitspringt en ons van onze stoel blaast.
Onze voorkeur qua features gaat uit naar “Calm Down (Bittersweet)” in samenwerking met de jonge Amerikaanse zangeres Summer Walker. De twee kennen elkaar al van hun vorige samenwerking “Stretch You out” van op Summer’s eigen album Over It. “Calm Down (Bittersweet)” klinkt heel fris, Summer Walker’s stem is heel sensueel en gaat perfect op de London On Da Track’s beat. We horen duidelijke een vrouwelijke touch, mooie switch up van wat we voor de rest horen op Artist 2.0, want het is een beetje te veel van hetzelfde.
Van de twintig nummers op Artist 2.0 zijn er spijtig genoeg niet zoveel die er echt uitspringen. We hebben het gevoel dat hij vaak hetzelfde verhaal brengt. Namelijk A Boogie Wit Da Hoodie die een beetje bitter doet over dingen die hij in het verleden meemaakte met mensen van het andere geslacht, aah die liefde. Er zit iets te weinig variatie in. “Stain” met DaBaby vormt daar nog een uitzondering op. Deze instrumental klinkt heel spacey. A Boogie klinkt een pak energieker en dat gaat mooi samen met de snedige staalharde verses van DaBaby.
Artist 2.0 is geen album dat echt potten zal breken in de hip hop community zoals hij dat deed met Hoodie SZN. Het is een hele brok nieuw materiaal, waar we ons hier en daar een beetje moeten doorworstelen, met af en toe een paar lichtpuntjes. Niet alles zal blijven hangen. Uiteindelijk lag de lat enorm hoog, en heeft hij die zelf nog wat hoger willen leggen door de release zo lang uit te stellen. Dan is de anticipatie nog eens zo hoog, en als we dan dit de horen krijgen blijven we een beetje op onze honger zitten. Op naar de volgende dan maar.