Toen Sum 41 in 2017 de AB in no time uitverkocht, wist je dat de volgende keer groter moest worden. Dat werd uiteindelijk de Lotto Arena die goed gevuld werd met de bovenring gesloten. De band kwam er hun nieuwe plaat Order in Decline voorstellen die alweer aantoonde dat hun muziek alles behalve gedateerd is. Toch kwamen de meeste mensen naar Antwerpen om de hitjes van het eerste uur te horen te krijgen, en die kregen ze ook. Op iets meer dan anderhalf uur gooide Sum 41 er 22 nummers door en dat was strak, maar we misten hier en daar ook wat pit.
Met Zebrahead kregen we een prettige opener, al kwam die in een Lotto Arena allesbehalve tot zijn recht. De band had duidelijk plezier in wat ze deden, maar de muziek was toch ondermaats. De bassen waren te bombastisch, de stem niet optimaal en de songs te zwak. Gelukkig was het maar een halfuurtje Zebrahead, want dit is muziek die eerder op een festival thuishoort met een pintje te veel op dan als voorprogramma bij Sum 41. Nu, de sfeer in het publiek was alleszins gezet, en dat was maar goed ook.
Sum 41 was namelijk gekomen om de Lotto Arena op zijn grondvesten te doen daveren. Alles had de band dan ook mee om er een gigantische show van te maken. Het ging van de nodige CO₂ over confetti en slierten tot gigantische doeken. Met die doeken waren helaas wel wat problemen waardoor de geplande mysterieuze opkomst al in het honderd liep en ook de eerste backdrop meteen naar de backstage verdween.
De band is dan ook nog maar net begonnen aan zijn tour in Europa, en dus kan het al eens gebeuren dat niet alles van een leien dakje loopt. Gelukkig vertaalde dit zich niet muzikaal in de set en serveerde de band heel wat strakke nummers die de zaal meteen in vuur en vlam zetten. Het bleek alleen lastig om met zo’n nummers een volledige zaal in brand te krijgen. Met “Turning Away” werd in het begin ook meteen een song uit de nieuwe plaat op het publiek afgeschoten, maar met een geniale solo op het eind, was het toch vooral “The Hell Song” dat volgde dat de zaal echt op gang kon brengen.
De groep ging op dit elan verder met “Motivation” en “Over My Head (Better Off Dead)”. Er werden dus meteen heel wat harde nummers naar het publiek gesmeten, en je voelde dat iedereen nogal overdonderd was. Gelukkig waren er ook rustpuntjes voorzien, onder meer met “War”. Het was alleen jammer dat die rustpuntjes elkaar te veel opvolgden waardoor de schwung soms wat uit de set werd gehaald. Zo ook wanneer Derek Whibley zich naar de achterkant van de zaal begaf om “Pieces” te spelen. Leuk, maar het mag toch al eens wat anders gaan zijn.
Het was echter vooral de grootte van de zaal en de lengte van de set die ons zorgen baarde. De oude hits kregen letterlijk iedereen in de Lotto Arena mee, maar bij de nieuwe songs bleef een groot deel toch nogal statisch. Heel jammer dit, want het zijn minstens even goeie songs, alleen heb je in een zaal als de Lotto Arena al eens hitjeszoekers. Hierdoor moest de band ook verplicht de truken van de foor bovenhalen door ze te laten klappen, brullen, lichtjes bovenhalen en ga zo maar door. Niet echt punk, want hierdoor verdween ook de overtuiging van de songs.
Als ze hier een kwartiertje af hadden gedaan en gewoon strak speelden zonder intermezzo’s, zou het misschien wel een geniale show geweest zijn. Nu was het gewoon goed, zeker doordat de band wat meer stevige nummers van Chuck serveerde (omdat de plaat vijftien jaar is). Die kwamen de intensiteit van de show zeker ten goede, maar er was gewoon iets te veel vulling om constant te blijven overtuigen. Jammer, want met een eindsalvo met “Fat Lip” en “Still Waiting” stond de hele zaal wel in vuur en vlam en ook “Walking Disaster” kreeg zoals gewoonlijk iedereen mee. Bij het melodramatische “With Me” kon iedereen ook zijn beste melige vocals bovenhalen, en zo was er voor iedereen wat wils.
Met een punky cover van Queens “We Will Rock You” en het springerige “In Too Deep” ging de band van het podium. We zagen een sterke show van Sum 41, maar wel eentje op zijn limiet. Groter dan dit zullen ze nooit worden en dat is misschien maar best ook. We waren ook aanwezig bij hun AB-passage, en daar was er een veel grotere intensiteit dan hier in de Lotto Arena. Stadia zijn niet weggelegd voor Sum 41, want daar missen hun songs effect, wat natuurlijk geen enkele band wil meemaken.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Turning Away
The Hell Song
Motivation
The Bitter End
Over My Head (Better Off Dead)
We’re All to Blame
War
Out for Blood
The New Sensation
Walking Disaster
With Me
No Reason
Fake My Own Death
A Death in the Family
Screaming Bloody Murder
Underclass Hero
Pieces
The People Vs…
Makes No Difference
Fat Lip
Still Waiting
We Will Rock You (Queen cover)
In Too Deep