Op een jaar komen er meer dan duizend albums uit over heel de wereld. Zoveel dat je niet alles kan gezien of gehoord hebben. Ook wij hebben dit jaar heel veel over het hoofd gezien, maar er zijn toch enkele platen die we jullie niet wilden onthouden. 35 om precies te zijn, en we hebben ze hier allemaal opgelijst voor jullie in een willekeurige volgorde, gewoon omdat ze allemaal evenveel de moeite waard zijn. We probeerden om de lijst zo divers mogelijk te maken; hopelijk vind je hier nog jouw ontdekking van het jaar! Lees onze top 50 albums hier en onze top 20 Belgische platen hier.
W. H. Lung – Incidental Music
Een debuutalbum uitbrengen is altijd een uitdaging. Toch slaagde W. H. Lung met vlag en wimpel toen ze Incidental Music op het publiek loslieten. De band uit Manchester had er wel al wat kilometers op zitten, en door het langzaam ontwikkelen van hun sound, konden ze een heerlijk debuut afleveren. De plaat blinkt uit in zijn mix van krautrock en elektronica, waarbij Talking Heads en de Duitse invloeden à la Neu! nooit ver weg zijn. Het begint al meteen met “Simpatico People” dat in zijn tien minuten alle richtingen uitschiet en ons helemaal verbaast, waarna we de rest van de plaat wel moeten uitluisteren. De iets kortere songs hebben dan weer iets dansbaars in zich; denk maar aan “Second Death of My Face”, dat zelfs wat newwave-invloeden bevat. Zo is ieder nummer op de plaat erg goed doordacht. Een heerlijke plaat die je niet meteen vergeet.
Fire! Orchestra – Arrival
Arrival is de aankomst van een herboren Fire! Orchestra. Het Zweeds jazzcollectief downscalede van 28 naar veertien leden, wat nog steeds een merkwaardig hoog aantal is, en is nog steeds meester in hun gedurfde en spannende sound: kokende freejazz, scherpte, verrassende composities en vrijheid voor improvisatie. Doorheen de turbulente arrangementen blinken de gepassioneerde stemmen van Mariam Wallentin en Sofia Jernberg uit. Ze worden veelzijdig ingezet en leveren een nieuwe dimensie binnen de creatieve en onvoorspelbare structuren die de andere muzikanten bouwen. Fire! Orchestra liet met hun vierde plaat nog maar eens horen dat ze een van de meest prikkelende jazzprojecten zijn die Europa te bieden heeft.
Blankenberge – More
Dat er ook in Rusland goeie muziek wordt gemaakt, wordt aangetoond met Blankenberge. De band vernoemde zichzelf naar de Belgische stad, wat natuurlijk wel een grappig fait divers is om te vertellen op familiefeesten. Ze brengen shoegaze met een bepaalde zweverige invloed waarbij je denkt aan zowel The Cure als Slowdive. Nu eens donker, dan eens wat zonniger, maar vooral met de nadruk op zweven en hier en daar de nodige galm. More is de tweede plaat van de band, waarop ze iets strakker te werk gaan; nog meer krachtige gitaaruitspattingen, heerlijk dromerige vocals en natuurlijk een aanstekelijk geluid steken de kop op. Het gitaargeluid is hemels, de sound dromerig en het geheel neemt je mee op een ware trip. Alsof je de horizon opzoekt op het strand van Blankenberge.
Ami Dang – Parted Plains
Wanneer traditionele muziek zich vermengt met hedendaagse, beloven de dingen bijzonder interessant te worden. Zo ook op Parted Plains, het recentste album van Ami Dang. De muzikante verenigt het Oosten met het Westen en fuseert haar jarenlange ervaring met de sitar en klassieke Indische muziek met grimmige progressieve elektronica en glinsterende ambient. Geïnspireerd door Indische folklore en Westerse nummers, is het instrumentale Parted Plains een boeiende en kleurrijke trip die twee werelden prachtig verenigt.
Flaural – Postponement
Een van de betere psychedelicaplaten van het afgelopen jaar kwam uit Colorado. In het pittoreske Denver heb je Flaural, dat dit jaar zijn debuutplaat op de wereld losliet. Al van bij het begin denk je aan Tame Impala, en dat is een goeie zaak. De groep doet vooral denken aan hoe de Australiërs in hun beginjaren klonken, en dat is vooral onbezonnen, met de nodige gitaarsounds. Bij Postponement is het vooral belangrijk om je te laten meeslepen in het verhaal dat de groep brengt. Zo wordt de zang tot een minimum beperkt, en krijgen we galm à volonté op ons bord gegoten. Het leukste nummer is weliswaar “The Thinker”, waarin er ook poppy zang naar boven komt. Voor ieder wat wils, maar vooral een lekker gerechtje.
Matana Roberts – COIN COIN Chapter Four: Memphis
Eenvoudigweg het etiket ‘jazz’ op de nieuwe plaat van Matana Roberts plakken, zou de lading niet dekken. Op Memphis, het vierde deel van haar twaalfdelige COIN COIN-serie, geeft ze ons namelijk een panoramisch zicht op haar werk met directe invloeden uit de traditionele Amerikaanse folk en blues tot avantgarde en freejazz. Haar limietloze sound klinkt op het eerste gehoor ondoordringbaar en moeilijk te verteren, maar daar schuilt ook de schoonheid in. Wie doorzet, kan zichzelf helemaal verliezen in het spoken word, de experimentele en traditionele vocale technieken, de grommende drums en de gepassioneerde altsax. Memphis is een genadeloos epische langspeler met ongekende diepte.
Crows – Silver Tongues
Crows speelde enkele furieuze shows in België, waaronder eentje op Leffingeleuren. De band bewees daar waarom hun debuut Silver Tongues er eentje is dat je dit jaar niet kon missen. De plaat bevat een donkere sound die wat aan de hel doet denken, maar ook een bepaalde agressiviteit die alle frustraties uit je lichaam laat komen. Dit laten ze allemaal naar boven komen aan de hand van een repetitieve, donkere postpunksound die je bij het nekvel grijpt. Joe Talbot, frontman van IDLES, wist alvast wat hij ging krijgen, want het debuut verscheen op zijn label. Bereid je maar goed voor als je aan de luisterbeurt van deze plaat begint; voor je het weet ligt heel je huis aan grut.
Spielbergs – This Is Not the End
Spielbergs is een Noorse band die voornamelijk emorock speelt. Hier en daar hoor je leuke popinvloeden afgewisseld met stevige gitaren. Met hun debuut This Is Not the End bewees Spielbergs dat dit genre niet dood was en dat er nog ruimte is voor andere invalshoeken. Met nummers als “4AM” en “Five on It” liet het trio horen dat ze veel potentieel hebben. Voorlopig is dit een redelijk onbekende groep, maar hier geldt wel zeker de zegswijze ‘onbekend is onbemind’. Hopelijk brengt 2020 meer naambekendheid voor deze band, want aan kwaliteit ontbreekt het hier zeker niet. En laten we inderdaad hopen dat ze met hun naam van het album het beste laten vermoeden.
J.S. Ondara – Tales of America
J.S. Ondara is de americanarevelatie van 2019, maar kan zeker ook luisteraars bekoren die nog geen fan zijn van het genre. Het nieuwe talent bracht het indrukwekkende debuutalbum Tales of America uit, een collectie nummers waar zijn mooie tenorstem zingt over zijn nog jonge leven en zijn verhuis van Kenia naar de Verenigde Staten. Dat doet hij met invloeden uit alle hoeken van de folk- en rockmuziek, van Bob Dylan tot Jeff Buckley, maar op Tales of America horen we voornamelijk een eigen unieke stem, die na dit album zeker en vast nog veel te vertellen zal hebben.
Petrol Girls – Cut & Stitch
Petrol Girls is, anders dan de naam doet vermoeden, geen meisjesband. Met twee dames en twee heren trekken ze de gendergelijkheid volledig recht en dat willen ze eigenlijk ook wel bewijzen. Deze posthardcoreband doet muzikaal denken aan Pretty Girls Make Graves en At The Drive-In, maar tekstueel schreeuwt dit feministische kwartet om meer gendergelijkheid. Die schreeuw mag je zelfs letterlijk noemen. De frontvrouw krijst haar ziel uit haar tengere lijf, maar de muzikale balans mag gewoon fantastisch worden genoemd. Er is voor genoeg tussenpauzes gezorgd, waardoor de hardere stukken des te sterker klinken. Petrol Girls is een band die we in de gaten moeten houden.
Loraine James – For You and I
Londen is nog steeds een broeihaard voor cutting edge clubmuziek. Een van de talenten die 2019 voortbracht, was Loraine James. De producer groeide op met tal van muzikale invloeden, maar op For You and I zijn het vooral drill, grime en elektronica die hun stempel drukten. Hoewel het album op het eerste gehoor claustrofobisch kan klinken, is het in werkelijkheid een heel open en bevrijdende plaat geworden. De nummers klinken op muzikaal vlak ontzettend gevarieerd, dromerig en vinden een spannend contrast tussen nostalgisch en vernieuwend, maar ook op thematisch vlak wordt er veel uitgedrukt. For You and I is namelijk deels geïnspireerd op de complexiteit van queer te zijn in Londen en deels over haar eigen heel persoonlijke gevoelens.
(Lees verder op de volgende pagina!)
