InstagramUitgelicht

35 albums die je misschien over het hoofd zag in 2019

FEET – What’s Inside is More Than Just Ham

Als een album plezier moet uitstralen, dan zit je goed bij het debuut van FEET. De absurde titel What’s Inside is More Than Just Ham geeft al aan dat dit niet zomaar een plaat wordt. Het is een bont allegaartje van britpop, rock en punk en dat allemaal in een dansbaar jasje. Zo is er het immens aanstekelijke “Ad Blue” dat van begin tot eind de zon laat schijnen, en het meer dan stevige “Outer Rim” dat helemaal uit zijn voegen barst. Oy, dit is zowat een van de meest Britse platen die overal over het oog werd gezien. Eentje voor fans van Blur, IDLES of zelfs Talking Heads.

Show Me the Body – Dog Whistle

Hardcorepunk op een banjo met distortion, dat lijkt iets wat enkel in een slechte film kan. Toch bewijst dit trio uit New York dat het wel degelijk mogelijk is. Voor je begint te fronsen over dit feit, moet je gewoon deze Dog Whistle eens opzetten. De intense duisternis die Show Me the Body opzoekt, gaat gecombineerd met muziek op tempo. Op een of andere manier klinkt het allemaal heel Engels, maar de groep klinkt vooral als zichzelf. Na een passage op Pukkelpop weten we al dat ze live de boel kunnen inpakken, maar ook op plaat zijn ze fantastisch. Deze band overtuigt probleemloos met hun eigen diy-sound.

Yazz Ahmed – Polyhymnia

In jazzkringen werd Yazz Ahmed in 2017 geprezen met La Saboteuse, maar haar nieuwste plaat moet zeker niet onderdoen. Polyhymnia is een ode aan verschillende vrouwen in de kunst. Die eert ze samen met haar ensemble uit de Londense jazzscene in een aantal krachtige composities. Yazz Ahmed weet hierin met Oosterse ritmes, verfijnde ambientgeluiden, indringende koperblazers en tuimelende drums een geluid te creëren dat mystiek klinkt, maar je ook bij het nekvel weet te grijpen. Polyhymnia is een uiterst interessante fusie tussen het spirituele en het overweldigende.

Lysistrata – Breathe In / Out

Lysistrata vertelde in 2019 een dubbel verhaal. Met hun fantastische sound tussen noise en rock spraken ze reeds veel muziekliefhebbers aan. In 2019 lieten ze al enkele fantastische songs zoals “Different Creatures” en “Death by Emberassement” horen. Toch raakten we niet helemaal overtuigd door Breathe In / Out; volgens ons kan en moet dit Frans trio beter. Toch staat deze plaat niet geheel onterecht in deze lijst, want dat heb je nu eenmaal met hoge verwachtingen. Die zijn zo belachelijk moeilijk in te lossen dat het eigenlijk onze eigen schuld wordt dat we die verwachtingen stellen. Desalniettemin is dit een fantastisch straffe band die ons in de toekomst ongetwijfeld nog zal verrassen met fantastisch materiaal.

Skraeckoedlan – Eorþe

Skraeckoedlan is Zweeds voor monsterhagedis. Dat geheel terzijde, want deze band brengt progressieve metal en rock gecombineerd met fuzzrock. Het trio laat vooral horen dat ze fantastische nummers kunnen maken zonder dat ze elk moment moeten laten horen dat ze hun instrumenten goed beheersen. De sound klinkt zo eigen en warm, dat het bijna gezellig wordt. Dat alles nog eens in hun moedertaal gezongen wordt, maakt het geheel voor ons nog wat interessanter. Wij onthouden Eorþe vooral als een warme plaat met fantastisch geschreven nummers.

Possum – Space Grade Assembly

Een lijstje van Dansende Beren zonder de nodige fuzzpedalen, dat kan niet. Als gevolg is er ook hier een heerlijke garagerockplaat van Possum te vinden. De Canadazen lijken niet te weten dat er zoiets als een rem bestaat, en beslissen voluit voor het gaspedaal te gaan. Dit blijkt een geslaagde keuze, want al van bij opener “The Hills” ben je aan het headbangen en klaar om de pit open te trekken. Omdat de song ook lang genoeg duurt, wordt er echter ook volop geëxperimenteerd met kraut, psych en zelfs jazz. Een mix van kracht en jams die helemaal goed weet uit te pakken. De groep neemt het stevigste van wat Ty Segall, King Gizzard en Oh Sees te bieden heeft en giet het in een psychedelische blender met wat extra fuzzpedalen. Hierdoor knalt Space Grade Assembly je oorkanalen van begin tot eind aan gort. Een straffe plaat die heel wat meer aandacht verdiende dan hij kreeg.

Victims – The Horse and Sparrow Theory

En daar waren ze alweer, de ouwe rotten uit Zweden met hun complexloze, donkere d-beat, hardcore crustpunk. Veel termen om deze sound te omschrijven, maar met minder doe je deze band onrecht aan. Sinds de late jaren negentig doet Victims de aarde al onveilig voelen, en deze ervaring wordt schaamteloos aangewend op deze plaat. Het tempo is iets naar beneden gehaald sinds het begin, maar deze heren hebben daardoor toch maar bij Relapse Records kunnen tekenen. Als je van een van deze muziekstijlen houdt, dan kunnen we niet anders zeggen dan deze band een kans te geven. Beter zal het er niet op worden.

Possible Humans – Everybody Split

Waar je vorig jaar janglepopbands als Rolling Blackout Coastal Fever had die hoge toppen scheerden, bleef dat dit jaar wat uit. Nochtans is het debuut van Possible Humans er een dat fans van laatstgenoemde niet zouden mogen missen. De groep komt ook uit Australië, maar brengt een iets potiger geluid dat richting americana leunt, maar door de lichtvoetigheid toch hemels overeind blijft. Everybody Split is ook een echte plaat die hoe langer hoe meer richting een climax opbouwt. Met “Born Stoned” komt die climax er in de meest epische vorm mogelijk. Elf minuten word je in de wereld van de band ondergedompeld met een rammelend begin dat alleen maar snediger wordt. Dat er nadien nog een afsluiter volgt om even alles terug op een rijtje te kunnen zetten, blijkt de perfecte zet. Geweldig album!

Dexter Story – Bahir

Op Bahir brengt de multi-getalenteerde Dexter Story het beste uit Oost-Afrika samen in een gevarieerd album. Hij bestudeerde de muziek uit de regio goed en vond een gouden combinatie tussen de klassieke jazzelementen en de rijke wereld van de Ethiopische jazz, afrofunk en woestijnblues. De plaat is een grote viering van alles wat samenkomt. Niet alleen genres, maar ook artiesten. Op Bahir zijn er tal van gasten te horen, waaronder Sudan Archives, Marie Daulne en Hamelmal Abate. Dit album is bijgevolg een groot feest voor wie houdt van dansbare ritmes, vernuftige jazz en kwalitatieve productie.

Zombie Apocalypse – Life Without Pain is a Fucking Fantasy

Zombie Apocalypse is voor velen een onbekende band, maar deze heren uit New York maken ontzettend snelle en boze hardcore. Met Matt Fox als gitarist hoor je de invloed van Shai Hulud, maar toch is deze band vooral sneller en bozer. Elk nummer wordt voorafgegaan door een korte en meestal grappige intro, wat duidelijk maakt dat deze kwaadheid deels gespeeld is en dat humor een belangrijke insteek is. Verwacht geen technisch hoogstaande muziek, maar qua tempo, woede en intensiteit is deze band een absolute hoogvlieger.

Soen – Lotus

Veel mensen wachtten in 2019 op de nieuwe release van Tool, maar eigenlijk was dat niet nodig. Op 1 februari kwam deze Zweedse supergroep al met een voorbode, die wel alle verwachtingen inloste. Dit kwartet, bestaande uit muzikanten van Opeth, Death en Testament, maakt progressieve rock en metal. De groep wordt geleid door een zanger die het plaatje compleet maakt. Vooral de drummer van Opeth blijft indruk maken en op deze manier kom je natuurlijk wel heel dicht bij Tool als referentie. In ieder geval is deze plaat een van de beste die het progressieve genre in 2019 te bieden had.

(Lees verder op de volgende pagina!)

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Mdou Moctar - "Imouhar"

‘De Jimi Hendrix van de woestijn’ is een titel die je niet zomaar verdient, maar Mdou Moctar gaat er toch al enige…
LiveRecensies

Ways Around Festival 2024 (dag 3): Noise voor iedereen

De derde en laatste dag van het Ways Around Festival was opnieuw een groot succes. Ditmaal diende de museumzaal van de Botanique…
LiveRecensies

Flavien Berger @ Ancienne Belgique (AB): Rock-'n-roll night op Planeet Flavien

Flavien Berger is er eentje die van vele muzikale markten thuis is. De naar Brussel verkaste Parijzenaar tracht een mix te brengen…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.