40. Sum 41 — Order in Decline
Met Order in Decline bracht Sum 41 exact wat hun albumtitel beloofde. Terwijl generatie- en genregenoten een per een naar synthesizers en commercieel interessantere opties grepen, riep Sum 41 eigenhandig een halt toe aan de achteruitgang van de punkhelden van weleer. De kritiek op het feit dat de band niet innovatief te werk ging voor deze plaat, wordt stevig de kop ingedrukt met steenharde gitaarriffs in songs als “The People Vs…”. Hoewel Deryck Whibley en de zijnen met hun vertrouwde sound oorspronkelijk tegen ‘the people’ in leken te gaan, steunen de fans die vijftien jaar geleden met hanenkammen rondliepen met veel enthousiasme de koers van deze band. Bands die vasthouden aan oude gewoonten zijn niet altijd even interessant, maar in het geval van Sum 41 zijn we maar al te blij om naar deze oude gewoonten te mogen luisteren.
39. The Comet Is Coming — Trust in the Lifeforce of the Deep Mystery
The Comet Is Coming is het zoveelste jazzpareltje uit Londen. De groep rond vermaard saxofonist Shabaka Hutchings combineert jazz, funk en elektronica tot een kosmisch klinkend geheel. De band liet een goede indruk achter op BRDCST in de AB dit jaar en maakte velen onder ons fan. Het trio klinkt op Trust in the Lifeforce of the Deep Mystery symfonischer en meer sussend dan op vorig werk. Toch is het geheel een wilde trip vol dikke grooves, met “Summon the Fire” als grootste uitblinker. De afwisseling tussen het psychedelische synthwerk en de meer dansbare nummers wordt chaotisch aangebracht doorheen het album. Elke luisterbeurt valt er wel een nieuw en interessant aspect te ontdekken in de wirwar van melodieën en beats, wat deze plaat dan ook een plaats in onze top 50 verzekerde.
38. Denzel Curry — ZUU
Afgelopen zomer liet Denzel Curry op de wei van Werchter de KluB-C op zijn grondvesten daveren en korter geleden veranderde hij de Ancienne Belgique in een ware moshpittempel. In beide instanties kwam hij zijn nieuwste langspeler ZUU voorstellen, een klepper van een plaat. ZUU is een eerbetoon aan het wilde Carol City, de buurt bij Miami waar Curry opgroeide. Eerste single “RICKY”, een ode aan zijn vader, wist met zijn innovatieve beats meteen te overtuigen en schopte het zelfs tot een bescheiden radiohitje. ZUU duurt slechts 29 minuten en is een vat bomvol energie. Tracks als “SPEEDBOAT” en titelnummer “ZUU” zorgen voor een explosie en geven meteen zin in een goede oude moshsessie. Ook de samenwerking met Rick Ross, eveneens born and raised in Miami, beukt er stevig op in. Denzel Curry leverde met dit album een zeer sterk vervolg op zijn vorige, minstens even geniale plaat TA13OO.
37. Kelsey Lu — Blood
Bloed, zweet en tranen heeft Kelsey McJunkins in haar debuutalbum Blood gestoken, en wat was het eindresultaat al deze moeite waard. Nadat ze onder andere meewerkte aan muziek van grootheden zoals Solange, Florence + The Machine en Blood Orange, legde ze haar muzikale focus op eigen werk, waarop ze nog meer betoverend uit de hoek weet te komen. Elk nummer van het album heeft een eigen magie, waarmee ze je helemaal inneemt en een tijdje niet meer loslaat. Gewapend met haar cello, zweverige stem en interessante songstructuren, is Blood een uniek ‘gesamtkunstwerk’ geworden. Zelfs “I’m Not in Love” van 10cc, waarvan je eigenlijk afblijft, heeft ze een onwaarschijnlijke, eigen interpretatie gegeven, die je het origineel haast doet vergeten.
36. Psychedelic Porn Crumpets — And Now for the Whatchamacallit
Psychedelic Porn Crumpets is een psychedelische rockband uit Australië en daarmee hadden we hun psychedelisch kunnen eigenlijk al kunnen inschatten. Op And Now for the Whatchamacallit tonen de vier heren uit Perth nog maar eens aan dat ze een aardig potje kunnen scheuren. Ze sleuren je van de ene riff naar de andere en met behulp van heel wat fuzz kunnen ze eenieder in hun fanclubje zwieren. Wazige, psychedelische droomweefsels kon je hier absoluut niet verwachten. Psychedelic Porn Crumpets heeft daarentegen een overdosis energie, die een furieuze uitlaatklep vindt in hun muziek. Hoe zullen we And Now for the Whatchamacallit nu uiteindelijk beschrijven? De mannen vragen het zich zelf af in hun albumtitel, maar het antwoord schuilt in de bandnaam: intens en spannend als pornografie, verslavend lekker als crumpetgebakjes en veel, heel veel fuzzy psychedelica.
35. Baroness — Gold & Grey
Baroness is geen band voor mensen zonder geduld. De groep werkt ontzettend hard, doet bijna alles zelf en blijft elke plaat sleutelen aan persoonlijke voorkeuren. De eerste plaat met gitariste Gina Gleason bleek meteen een voltreffer. Daar waar er discussie bij de fans was over het geluid, bleef Baroness zijn eigen ding doen. Deze eigenzinnige plaat leverde fantastisch gecomponeerde nummers af, waarbij Baroness met het geluid deed wat ze wilden. Voor sommigen was dat niet wat zij wilden, maar daar trekt deze band zich niets van aan. John Baizley en de zijnen wisselen rustige nummers af met stevige rock, maar het metalaspect is stilaan verdwenen. Live is deze band nog altijd een van de sterkere in het genre, maar laten we eerlijk zijn: Baroness is gewoon een genre op zich aan het worden en dat blijkt na deze Gold & Grey nog maar eens.
34. Rammstein — Rammstein
Na het laatste nieuwe album in 2009 kregen we dit jaar een gloednieuwe plaat van Rammstein, en wat voor een! Elf opmerkelijke nummers gebundeld in een furieus album. “Deutschland” en “Ausländer” konden op heel wat airplay rekenen in ons land. Dat het zestal uit Duitsland geen schrik heeft om te choqueren is algemeen bekend. Vooral bij de controversiële videoclip van ‘’Deutschland”, met verwijzingen naar de Holocaust, ontstond heel wat commotie. Daarnaast is het dansbare “Radio” ons ook enorm bijgebleven. Voor het iets rustigere werk moet je bij “Was ich liebe” en “Diamant” zijn. Benieuwd of ze in juni op de gloednieuwe locatie aan de Belgische kust een vervolg kunnen breien aan hun uitstekende passage in het Koning Boudewijnstadion.
33. Altin Gün — Gece
Dat wij fan zijn van Altin Gün is al lang geen geheim meer, maar we zijn duidelijk niet meer de enigen. De band raakte met dit album genomineerd voor een Grammy in de categorie beste wereldmuziekalbum. De psychedelische rock van het zestal kent op Gece dan ook geen grenzen en dat komt grotendeels door de rijke instrumentatie die de band etaleert. Het zorgt ervoor dat de band telkens kan verrassen met een frisse sound, zonder hun muzikale identiteit achter te laten. Gece mikt trouwens ook schaamteloos op de heupen. Luister maar eens naar “Vay Dünya”, waarbij catchy synths en exotische percussie het onmogelijk maken om hier niet op te bewegen. Lyrisch gezien is dit voor ons onverstaanbaar, maar de psychedelische melodieën gaan er bij ons in als zoete koek.
32. Little Simz — Grey Area
Als vrouw wordt het steeds gemakkelijker om door het muzikale plafond te breken en de Londense MC Little Simz heeft het hare aan diggelen geslagen met haar plaat GREY Area. Het zijn niet puur donkere lijnen die doorheen de tien nummers vloeien, maar Simz verdiept zich in jazz en soul. Met een sappig Brits accent, spitsvondige lyrics en hulp van enkele kleppers zoals Michael Kiwanuka en Little Dragon zet ze zich zonder twijfel voet aan wal in Europa. Ook aan de andere kant van het water zijn fans Jay-Z en Kendrick Lamar een bewijs dat Simbi’s derde album nog lang herinnerd zal worden.
31. Charli XCX — Charli
De hipste popster van het universum? Dat is nog steeds Charli XCX, die op haar derde album Charli bewees dat ze nog steeds een van de pioniers van haar genre is. Het album is wederom een project geworden boordevol futuristische, elektronische songs die toch genoeg ziel en karakter hebben om iets met de luisteraar te doen. Ook de bijdragen van gastartiesten zoals Troye Sivan, Lizzo, Clairo en Christine & the Queens zorgden voor vuurwerk en maakten van Charli een album waar we binnen tien jaar wellicht nog over zullen praten.
(Ontdek albums 30 tot 21 op de volgende pagina!)
