STADT is een band met een krautrockbasis, veel jazzinvloeden en een drang naar experiment, al doet die poging tot karakterisering oneer aan de ingewikkelde aard van dit Gentse beestje. Simon Segers, Frederik Segers, Fulco Ottervanger en Joris Cool brachten dit jaar There Is / Nothing Twice uit: een plaat die schippert tussen gekheid en genialiteit en vooralsnog geen duidelijker antwoord geeft op de vraag naar een eenduidige genreomlijning. Hoe dan ook, gisterenavond kwam STADT in eigen stad een concert geven dat even psychedelisch en strak was als we inmiddels van deze muzikanten verwachten.
Ze begonnen gezapig aan hun set en creëerden een trippy sfeer die ons direct meezoog in STADTs onwereldse wereld zonder evidenties. Als je de band een beetje kent, hoefde het niet te verbazen dat die wazige roes niet enorm veel tijd zou vragen om uit te monden in een samenspel van fascinerende klankjes en passages. Hupla, de eerste genremengeling was daar al!
Een naadloze overgang naar “Afraid of Being Fed Up” en een soort jam binnenin later waren we al volledig overtuigd door de puurheid die de band uitstraalde. Ze beheersten dat kleine cafeetje volledig met hun geweldig strakke en originele streken en stonden daar intussen helemaal à l’aise en in hun element alsof het allemaal maar normaal was. Ja, was het niet, hé.
Hun jams of langgerekte outro’s konden nooit breedvoerig genoeg zijn. Steeds was het om van te smullen en we kunnen concluderen dat verveling alvast geen term is die op STADT geplakt kan worden. Het staat zelfs niet in hun woordenboek, want net wanneer je ergens aan begon te wennen, kwamen ze wel weer met een andere insteek op de proppen.
Zo waren er het ene moment trippy nevels om in te verdwalen en werden we vervolgens voortgestuwd door een drive om u tegen te zeggen, die aan de basis lag van goeie psychedelische krautrock. Het was hard wanneer het hard moest zijn en zo konden “Amplified” en “Fluid Is Grand” als enkele van de hoogtepunten van de set tellen. Deze plaatjes waren jazzy krautrock en psychedelia van de allerbovenste plank waar bijlange niet iedereen aan kan zonder op een of ander wankel stoeltje te moeten gaan staan. Op zo’n momenten werd het erg dansbaar op een heel atypische manier en doordat elke nieuwe wending van een kleine spanningsontlading werd voorzien, was het gevolg een intense en tegelijkertijd enorm plezierige ervaring.
Om te eindigen kregen we zeker een kwartier lang een non-stop bundeling van álles wat STADT te bieden heeft. Van stevig drijvend gingen ze naar opzwepend tot alles helemaal teruggebracht werd tot een laidback sfeertje, om dan over te gaan naar iets speciaals waar de term ‘ambient’ in de buurt komt. En jazeker, na minstens tien minuten begonnen de mannen rustig terug aan een opbouw om nog een laatste te keer te knallen met hun psychedelische jazzrock – of hoe je het uiteindelijk ook wil noemen.
STADT heeft veel, heel veel in zijn mars. Nogmaals bewezen ze wat voor sterke muzikanten ze zijn en werd duidelijk dat hun muziek staat als een huis, dat dan wel vakkundig verbouwd werd bij elke nieuwe song en draai en bridge en outro. Kortom: de binnenhuisarchitecten van hun eigen stijl speelden een memorabele thuismatch.
