LiveRecensies

Freaky Age @ Ancienne Belgique: Einde van een tijdperk

© CPU – Cédric Depraetere

Na vijftien jaar houden de ondertussen volwassen rockers van Freaky Age ermee op. Het viertal uit Ternat sloot hun carrière als tieneridolen en De Afrekening-abonnees af met een concert waar het allemaal begon: de Ancienne Belgique.

In 2006 begon het allemaal voor Lenny en Matthias. De twee namen toen samen met drummer Jonas deel aan Humo’s Rock Rally. Er was toen nog geen sprake van een Nieuwe Lichting en dus moest jong talent als dat van Freaky Age opboksen tegen dertigers die al jaren uitkeken naar hun deelname aan dé grote muziekwedstrijd van Vlaanderen. De veertienjarige snotneuzen uit het Brusselse strandden uiteindelijk in de finale na onder meer The Hickey Underworld, Balathazar en The Black Box Revelation.

© CPU – Cédric Depraetere

Wie geboren werd in de eerste helft van de jaren negentig herinnert zich vast wel wat er toen volgde. De band bestormde De Afrekening op Studio Brussel, speelde alle lokale festivals plat en bracht een debuutalbum uit met echte rocksongs. De gillende tienermeisjes ebden weg na het tweede album. Enkele jaren later wisselde de band van bassist en raakten ze stilaan uit het oog van de storm. Het vierde en laatste album van de band was een moeilijke worp die in 2017 de vrienden tot het besef deed komen: beter dan dit zal het niet meer worden. In een uitverkochte AB gaven ze nog een keer het beste van zichzelf om er dan na vijftien jaar een punt achter te zetten.

Om kwart voor negen start het einde van Freaky Age. De setlist bestaat uit een mix van songs uit vier albums en strekt zich uit over een kleine twee uur. De jongens duiken van bij de start al terug naar hun eerste en meest succesvolle plaat met “Every Morning Breaks Out” en “John What’s The Use”. Meteen valt op waarom een band als Freaky Age vandaag de dag moeilijker zou kunnen overleven: gitaren. Een rockband als die van Freaky Age zal in het huidige muzieklandschap niet meer zo snel nog een Rock Rally winnen, waar hiphop, elektro en synths de bovenhand nemen. De spelregels zijn vandaag anders en toch kan de muziek van Freaky Age blijven bekoren; de songs zijn sterk en klinken nu al eeuwenoud. De eenvoudige set-up stoort niet en Lenny brengt voldoende show om zijn publiek op gang te krijgen. Achter de vier heren hangt een extreem groot vel aluminiumpapier.

© CPU – Cédric Depraetere

De folie heeft zijn werk goed gedaan want de songs, de sfeer en de looks van Freaky Age zijn goed geconserveerd gebleven gedurende vijftien jaar. Het publiek is nu wat ouder, maar Lenny heeft nog steeds zijn hoedje op en Matthias speelt nog even strak de riffjes op zijn gitaar. De setlist bestaat voornamelijk uit meezingers en af en toe sluipt er een onbekende albumtrack uit hun laatste platen binnen. Die voorlaatste werd geproducet door Reinhard Vanbergen, bekend van die andere uitstervende band Das Pop. Reinhard kon zijn poulins niet uitzwaaien zonder met hen op te treden. Als special guest speelde hij viool op “Heart Is Gold” en “Glitter Lake Man”.

De tweede special guest was tot ieders grote verbazing Dieter, de verloren bassist die het na drie jaar voor bekeken hield. In de Joepie stond destijds ongetwijfeld een sappige roddel over de Dieter-exit, maar in de AB leken alle brokken gelijmd. Hij speelde een stevige medley mee met materiaal uit hun eerste plaat dat het nooit tot single schopte. De nostalgische trip is nu bijna volledig compleet. Met “Where Do We Go Now”, een knaller van een song met nostalgische teksten, voelen we het einde naderen. En dan volgen “Excitement in the Morning Light” en “Like a Machine”. De – ondertussen ook dertig geworden – indiejongens laten zich plots volledig gaan. Alsof ze beseffen dat ook hun jeugd hier straks zijn laatste adem zal uitblazen.

© CPU – Cédric Depraetere

‘We want more!’ wordt er geroepen na de bisronde. Alsof de fans willen zeggen: ‘Wacht wacht wacht, we waren nog niet klaar voor het échte afscheid. Dit was het toch niet?’ Voor een derde keer komen Lenny en co het podium op voor een herhaling van “Where Do We Go Now”. Een fan klimt op het podium, een tweede en derde volgen en plots staat de helft van de zaal op het podium van de Ancienne Belgique. Dit is het, dit is de allerlaatste glimps die we krijgen van een tijdperk. En in die laatste mislukte crowdsurf laten honderden fans de glorietijden van het plaatselijke jeugdhuis, bekraste cd’s en baksteen nokiatelefoons voor goed achter zich.

Setlist:

Every Morning Breaks Out
John What’s the Use
Drink About It
Hard to Believe
Never See the Sun
White Russians
All for Nothing
Masks
Heart Is Gold (met Reinhard Vanbergen)
Glitter Lake Man (met Reinhard Vanbergen)
Waste No Tears
Someone Else
Me & You
Weekend/Me & You
Issues
Where Do We Go Now
Excitement in the Morning Light

My Own God
Pinball Wizard (The Who cover)
Like A Machine

Where Do We Go Now

Related posts
Muzieknieuwtjes

Nieuwtjes van de week (21 tot 27 januari)

Freaky Age zet er een punt achter In 2006 trapten de piepjonge rockers van Freaky Age hun muzikale carrière op gang met…
Interviews

Interview Freaky Age: "Dit keer konden we volledig onze zin doen."

De mannen van Freaky Age zijn na een lange pauze eindelijk terug. Vier jaar na hun vorige album “(From the Heart of) Glitter…
Nieuwe singles

De Belgische selectie songs van 2016

Op het Europees Kampioenschap in Frankrijk dit jaar was het gene vetten voor onze Rode Duivels. Gelukkig maakten de Belgen dit ruimschoots…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.