© CPU – Nathan Dobbelaere
We waren nog maar net bekomen van het verschrikkelijke “Frankenstein” en daar is Editors al terug met een volgende mokerslag. Wat is er toch aan de hand met de huisband van lands grootste festivals. Voor wie dacht dat de Britten met “Barricades” terug uit hun negatieve spiraal leken te kruipen, is eraan voor de moeite. Tom Smith en co lijken de gitaren voorgoed vaarwel gezegd te hebben en gaan vol voor de elektronische sound. We hoopten allemaal dat Violence een eenmalige tegenslag zou zijn, maar niets is minder waar. “Black Gold” is de begrafenis van wat ooit een geweldige band was.
Wie “Frankenstein” een goed nummer vond, zal “Black Gold” ongetwijfeld ook fantastisch vinden. Jammer genoeg herkennen wij Editors tegenwoordig niet meer. Een band mag zeker vernieuwen, graag zelfs, maar het totaal over een andere (veel minder goeie) boeg gooien hoeft nu ook weer niet. Met elektrische geluiden die in een goedkope dj-set kunnen opduiken, opent het nummer. Het refrein kunnen we met moeite nog het minst slechte van de single noemen, maar ook hier keert de koude afstandelijkheid terug. Ironisch genoeg kunnen we tussen de beats en fades Smiths stem ‘Don’t change’ horen roepen. Editors had zijn lyrics beter op zichzelf toegepast, want de band heeft zijn ziel verloren en of ze die nog op de grote festivals zullen mogen terugzoeken, lijkt helemaal niet meer zo zeker als de band zo doorgaat.
Op 25 oktober verschijnt Black Gold: Best of Editors, een best of-album met een paar nieuwe nummers. En op 1 februari brengt de band dat album en al hun hits dus mee naar het Sportpaleis.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
