AlbumsRecensies

Killswitch Engage – Atonement (★★★★): Volwassen metalcore

Elke metalhead heeft wel enkele bands waar ze samen mee opgroeien. Waar het initieel een puberale explosie van boosheid en frustratie is, rijpt de muziek als een goede wijn: er komt meer complexiteit en gelaagdheid bij. Deze vergelijking gaat op voor Killswitch Engage’s laatste worp Atonement. Dit achtste album van de prettig gestoorde Amerikanen (gitarist Adam D is een ‘must see’ op het podium, inclusief hotpants en supermancape) is in onze ogen hun beste tot op heden. De band weet moeiteloos hun metalcore te besprenkelen met invloeden van andere metal subgenres. De combinatie van brutale riffs met melodie is verder uitgediept, waar beide elementen verder uit elkaar getrokken worden. De balans is geperfectioneerd en de band zelf lijkt nu volledig volwassen geworden te zijn.

Killswitch Engage zag het levenslicht in 1999 in Massachusetts, VS. Hun titelloze debuut wist al snel de nodige zieltjes te winnen, maar het was pas met hun tweede plaat Alive or Just Breathing dat de band écht doorbrak. De single “Last Serenade” en de bijhorende videoclip scheerden hoge toppen en de groep leek vertrokken voor sterrendom. Zanger Jesse Leach was echter vlak voor de volgende tournee getrouwd en kampte met een depressie: complete muziekmoeheid. Hij brak volledig met de groep en muziek in het algemeen. De band wist echter snel te herstellen toen ze Howard Jones voor de vocalen onder de arm namen. In 2012 kapte deze op zijn beurt met de groep als gevolg van een diabetesdiagnose. En kijk wie zijn opvolger was: Jesse Leach! De jaren rust en tijd met zijn familie alsook de Times Of Grace-plaat (een samenwerking tussen Adam D en Leach) hebben hem opnieuw klaargestoomd om met Killswitch Engage de baan op te trekken.

Atonement opent met “Unleashed”, dat alle gekende elementen van KsE herbergt: ‘killer riffs’, wijdse open refreinen gepaard met afwisselend cleane en grunt vocalen. De groep toont duidelijk dat agressie en catchiness hand in hand kunnen gaan. Gitaristen Adam D en Joel Stroetzel steken hun liefde voor Black Label Society-boegbeeld Zakk Wylde ook niet onder stoelen of banken; elke plaat moet en zal de nodige gitaar squeals bevatten.

“The Signal Fire”, mogelijk het snelste KsE nummer tot op heden, heeft een speciale plek op de plaat, omdat Howard Jones de band opnieuw vervoegt. De samenzang tussen hem en Leach kleurt de song mooi in. Hierop volgt “Us Against The World”, een nummer met een dikke knipoog naar de NWOBHM (New Wave Of British Heave Metal). De geharmoniseerde gitaarlijnen, waarbij het tempo even teruggeschroefd wordt, geven ons wat ademruimte, waarna “The Crownless King” ons opnieuw bij de strot pakt. Testamentzanger Chuck Billy heeft een stem als een klok, en het is passend dat op een van de meer trashy nummers een thrashmetal boegbeeld de band vergezelt voor gastvocalen.

“I Am Broken Too” kan je net zoals “I Can’t Be The Only One” zien als een van de power ballads op de plaat. Het is mogelijk ons metal purisme dat hier de bovenhand neemt, maar beide songs weten niet te overtuigen zoals de overige nummers. Dat kan “Know Your Enemy” dan weer wél: een thrasher met een duidelijke knipoog naar de begindagen van de groep. De plaat bulkt van de muzikale motieven die de band kenmerken: de gitaarsqueals en taplijnen, de moeiteloze switch tussen brullen en zingen, refreinen die onmiddellijk blijven plakken… Toch weet de band ernaast nieuwe elementen in de nummers te steken. In contrast met de nu metal van rond de eeuwwisseling lijkt metalcore een genre te zijn geworden dat blijft; geen puberale momentopname.

Twintig jaar bestaat Killswitch Engage ondertussen al. Hoewel ze nooit teleurgesteld hebben, lijkt de groep met deze plaat een statement te maken dat ze hun ambacht finaal meester zijn. Om terug te grijpen naar een eerdere quote: sommige groepen moeten net zoals wijn enkele jaren rijpen tot ze volledig tot hun recht komen, en dat is bij Atonement zeker het geval. Probeer ook de band hun headline optreden in de Ancienne Belgique mee te pikken op 22 oktober, al is het enkel maar om Adam D op de bühne te zien verschijnen. Mocht de gitarist ooit kappen met muziek te spelen, dan wacht hem een succesvolle carrière als komiek.

WebsiteFacebook

Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
InstagramLiveRecensies

Barry Can't Swim @ Ancienne Belgique (AB Club): Al kan hij wel vliegen

Vorig jaar bracht muzikant Barry Can’t Swim zijn debuutalbum When Will We Land uit. Hij zocht er de randjes van het housespectrum…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.