© CPU – Nathan Dobbelaere
De tweede dag van Down The Rabbit Hole ging van start onder een stralende zon net zoals de vorige dagen het geval was. Iets na zes begon het te gieten en zo was de zomerse sfeer die al constant rond het festival hing, verdwenen. Maar dat is natuurlijk enkel meteorologisch, want het publiek bleef zichzelf en zelfs in de regen bleef iedereen gaan. We zagen vandaag shows van onder meer Slowthai, Thom Yorke en SONS.
Sampa the Great @ Fuzzy Lop
© CPU – Nathan Dobbelaere
Sampa The Great valt niet te verwarren met pianist Sampha en dus kregen we in de Fuzzy Lop een vrolijke jongedame te zien die een mix van r&b en soul bracht op een geheel eigen manier. Het gevolg was een zeer dynamische set, die iedereen van bij het begin meekreeg. Toch waren niet alle nummers even energiek en dus zakte het tempo met de bijhorende dansmoves soms wat in. Muzikaal bleef alles piekfijn in orde, zelfs toen er random jazzy improvisaties in het geheel kwamen. Haar recente single “Final Form” bleek het hoogtepunt van de set en toonde aan dat die richting van haar muziek haar wel eens veel verder zou kunnen brengen.
Jonathan Wilson @ Fuzzy Lop
© CPU – Nathan Dobbelaere
Jonathan Wilson was alleen met zijn gitaar afgezakt naar Down The Rabbit Hole en dat was niet meteen zijn beste levenskeuze. De set viel hierdoor wat slapjes uit en de tent stroomde langzaam maar zeker leeg. Nochtans is Wilson zeker geen slechte muzikant en ook zijn nummers zijn heel boeiend. Maar de stripped-down akoestische versies waren gewoon aangenaam om te horen, niet om geconcentreerd naar te blijven luisteren. Daarvoor was het te veel van hetzelfde. Volgende keer graag met band.
Hayden Thorpe @ Bossa Nova
Op Down The Rabbit Hole zijn er heel wat verborgen plekken te vinden. Zo ook ‘Eden’ met daarin een minipodium in het bos onder de naam Bossa Nova. Daar mocht Hayden Thorpe, ooit nog frontman van het ondertussen opgedoekte Wild Beasts, zijn soloplaat komen voorstellen. Hij deed het met zijn piano en unieke stem, waardoor de luistermuziek niet beter terecht had kunnen komen dan daar op het gezellige podium pal in de natuur. Met een zacht briesje dat we door de bomen hoorden waaien, kwam zijn muziek nog eerlijker over en konden we hier en daar wat kippenvel zien opstijgen. Hayden Thorpe is solo herboren en veroverde bij iedere aanwezige een hart.
SONS @ Fuzzy Lop
© CPU – Nathan Dobbelaere
SONS staat deze zomer op heel wat Belgische festivals, maar ook in Nederland kennen ze de band. De groep die hun carrière begon met De Nieuwe Lichting mocht voor een stampvolle Fuzzy Lop debuutplaat Family Dinner voorstellen. Al van bij de titeltrack was het hek van de dam en knalde SONS de Fuzzy Lop aan gort. Dat wilden ze ook duidelijk bereiken, getuige het geschruwel van de bassist. De band hield het hele concert het tempo erin, zoals we dat gewoon zijn van de groep. En het publiek at uit hun handen, maar het was wel pas bij “Ricochet” dat echt iedereen, van voor naar achter, zich volledig smeet in de tent. Fuzzy Lop kapot, nieuwe fans gewonnen en alweer een ijzersterke set afgeleverd. SONS blijft maar harder gaan.
Sylvie Kreusch @ Bossa Nova
Terwijl de vrienden van Balthazar zich op de Hotot moesten bewijzen, namen wij een kijkje bij Sylvie Kreusch op het iets kleinere Bossa Nova podium. De dame is nog steeds volop aan haar solocarrière aan het timmeren en dat merkte je ook aan de niet zo grote opkomst. Degenen die er niet waren, hadden weliswaar ongelijk, want het was een set die zowel wij als zij nooit zal vergeten. Het begon al heel zwoel en de sfeer zat er meteen in, al bleven de toeschouwers wel rustig zitten. De charismatische Kreusch daarentegen smeet zich volledig op het podium en bezocht alle hoeken.
Net door die energie kreeg ze al snel een deel van het publiek mee, en eens ze iedereen opriep om recht te staan, was er geen ontkomen meer aan. Het publiek bleef dansen, zelfs toen de set in het midden wat inzakte. Maar ook de weergoden kwamen zich moeien en zo was er plots een stortbui van jewelste. Het publiek moest zelfs op het podium schuilen en dat had een uniek gevolg, want zo ontstond er plots bij het laatste nummer een gigantisch feest op het podium. Echt iedereen ging gigantisch uit de bol. Iets wat niemand snel zal vergeten, dat is zeker.
Henge @ Future Fuzzy Field
We namen nog een stukje Henge mee en hadden al meteen spijt dat we niet van bij het begin aanwezig waren bij deze olijke bende. Een gigantische verkleedpartij weerhield niemand om volledig uit hun dak te gaan op de spacy psych jams van de band. De ‘aliens’ die als dansers dienstdeden, gaven alvast het goeie voorbeeld. Gek of geniaal, wij zagen vooral dat het een groot feest was. De band kwam om een interstellaire boodschap te verkondigen, en of die aangekomen is! Een band die live tot de verbeelding spreekt en overal waar ze komen wel een feestje moet maken.
Slowthai @ Fuzzy Lop
© CPU – Nathan Dobbelaere
Slowthai is geen alledaagse rapper, althans op plaat. Live moest er toch eerst een dj het publiek opwarmen vooraleer hij zelf kwam opdagen. Geen probleem, het duurde maar enkele minuten. Eens de man in zijn hoodie op het podium kwam, konden we eens zien hoe hard zijn bars gespit werden. Conclusie: bij momenten heel hard. Er was vooral heel veel sfeer, en bij een hiphopshow is dat belangrijk. Als SONS nog stukken van de Fuzzy Lop heel had gelaten, dan werd hij nu volledig afgebroken. We kregen wall of deaths, moshpits, circle pits en heel wat krachtige beats.
Toch voelde het geheel iets te chaotisch aan, want Slowthai deed gewoon waar hij zin in had, wanneer hij er zin in had. Dat haalde af en toe de schwung uit de set, maar evengoed kwam het wat arrogant over. Hij was zich dan ook goed aan het amuseren, dus we vergeven het hem. Niemand liet het aan zijn hart komen, en met “Psycho”, een nieuw nummer, knalde hij nog een laatste keer alles aan gort. Slowthai is hard en iedereen zal het geweten hebben.
The Roots @ Hotot
© CPU – Nathan Dobbelaere
Als The Roots niet bij Jimmy Fallon aan het spelen is, gaan ze op tour. En zo kon je ze ook aan het werk zien op Down The Rabbit Hole. De band heeft een gigantisch arsenaal aan nummers en ook covers ontbreken niet. Het gevolg was een gigantisch feest waarbij de band toonde hoe getalenteerd ze wel niet zijn. Strakke drumsolo’s van Questlove en leuke dynamische interactie tussen de bandleden bewezen dat. Hoewel het hard regende, deinsde niemand vooraan terug en werd er bij ieder nummer uitbundig gesprongen. Er waren ook covers, met zelfs een heuse medley tot gevolg, zoals van “Old Town Road” of “Move On Up”, maar de nadruk lag toch vooral op de interactie tussen jazz, funk en hiphop. Een unieke smeltkroes, die The Roots perfect naar zijn hand zette om zo een erg speelse en fijne set te serveren.
Parquet Courts @ Teddy Widder
© CPU – Nathan Dobbelaere
Parquet Courts is een band die live altijd wisselvallig voor de dag komt. Dat was op Down The Rabbit Hole niet anders. Het eerste halfuur van de band was namelijk ijzersterk. Dat kwam voornamelijk door de grote hoeveelheid strakke nummers die ons werden toegediend. “Master Of My Craft”, “Borrowed Time” of “Total Football” zijn allemaal rammelende rockers waarop je gewoon niet stil kan blijven staan. En dat was dan ook niet zo, we leefden ons helemaal uit samen met de fans vooraan die zich helemaal smeten. Daarna viel de set wat in een zak doordat de band te veel aan het jammen sloeg. Het haalde alle energie uit de set en zelfs een heel kwiek gebrachte “Wide Awake” kon dat niet meer recht trekken. Goed begonnen, half gewonnen, bij Parquet Courts nemen ze het heel letterlijk.
Thom Yorke @ Teddy Widder
© CPU – Nathan Dobbelaere
Een levende legende op het podium van Teddy Widder die met zijn andere band normaal voor een veel groter publiek speelt, het gebeurt niet iedere dag dat je dit kan meemaken. De tent stond dan ook tot in de nok (en ver daarbuiten) gevuld omdat iedereen een glimps van het danswonder Thom Yorke wilde opvangen. De man bracht zijn nieuwe plaat ANIMA mee, maar we kregen een heuse bloemlezing uit zijn hele solocarrière. Het ging van keiharde experimentele electro op “Twist” en “Not The News” naar de meer melodieuze nummers uit The Eraser en zelfs horrorpsychedelica met “Has Ended”. Alles krijgt wel de nodige vleugjes mysteriositeit. Dat kan ook niet anders met een stem als die van Yorke. Het is altijd alsof je niet weet wat er gaat gebeuren, en dus bleef de set van Yorke nummer na nummer boeien. Het was heel divers wat alles tot een grote meerwaarde verhief, maar ook de visuals, gemaakt door Tarik Barri, gaven alles een grootse, imposante indruk. Thom Yorke kreeg iedereen in de tent aan het dansen, en dus kunnen we spreken van een geslaagd optreden. De man blijft een genie en dat was ook dit keer niet anders.
Underworld @ Hotot
© CPU – Nathan Dobbelaere
Dat je op Down The Rabbit Hole niet lang hoeft te zoeken om te raven, staat als een paal boven water. Toch doet de organisatie ook zijn best om muzikanten te zoeken die dat groot gemaakt hebben. Underworld mocht dan ook de tweede dag van het festival afsluiten op de grote Main Stage en heel wat nieuwsgierigen hadden ook zin om de beentjes uit de smijten alvorens de nacht in te gaan. Met “Two Months Off” was het tweede nummer al meteen raak en zagen we de hele weide veranderen in een ravepartij van jewelste. En zo ging de band verder op dat elan met als enige doel iedereen aan het dansen te krijgen. Met dank aan de fantastische visuals en een onuitputbare frontman die zich de ziel uit het lijf danste, kan dat ook niet anders. De bassen bleven door merg en been gaan en het leek gewoon alsof ze een soort van drugs waren die je spontaan aan het bewegen zette. Het absolute kookpunt bevond zich vanzelfsprekend op het eind wanneer “Born Slippy .NUXX” de weide aan flarden knalde!
Fan van de foto’s? Op onze Instagram zijn er nog meer beelden te vinden. Volgen is de boodschap!
