In 2014 besloot Alice Glass om een punt te zetten achter haar elektroproject, Crystal Castles. Twee jaar later verscheen ze dan weer ten tonele als soloartiest met een eerste ep. Nu wachten we ongeduldig op nieuw materiaal van haar. Als frontvrouw van Crystal Castles genoot ze al van een stevige live-reputatie, zo brak ze ooit twee ribben tijdens een optreden en solo schitterde ze al als voorprogramma van Marilyn Manson. Dat beloofde dus voor de AB club.
Haar eerste ep zette de lijn van Crystal Castles grotendeels verder. Glass kan je het beste omschrijven als elektropunk met een theatraal kantje. Vooral dat theatrale kwam er meteen door. Het duurde niet lang voordat ze even op de drums ging staan, ze schreeuwde of zong –we zij er nog altijd niet uit- bijna letterlijk de longen uit haar lijf en danste in een Sucker Punch-outfit. Heel de avond had wel zo’n fantasy kantje. Wanneer de drums en computerbeats het overnamen, veranderde Glass in een krijsend Baby Doll-figuur die net aan de Hades himself kon ontsnappen.
Vooral in het begin was die onderwereld dichterbij dan je zou kunnen vermoeden. “Without Love” was als een punkgevecht waar de drums spijtig genoeg hun gelijk haalden. Wie enige subtiliteit in de muziek van Glass had verwacht – en ja die is er zeker, luister maar naar haar debuut ep Alice Glass – wist toen al dat we dat in de club van de AB niet gingen krijgen. Wie daarvoor en schuldige zocht, keek beter maar eens goed in de richting van de drums.
Af en toe kwam die subtiliteit wel terug, maar Glass haar voornaamste beweegreden van de avond, was haar publiek een hard feestje geven en daar slaagde ze ook in. Veel volk was er niet om dat mee te maken, maar zij die er waren en goesting hadden konden hun innerlijke punk even loslaten. Al was die punk er vooral één met glittertjes in het haar. De muziek van Glass mag misschien wel als punk worden bestempeld, het had in de AB Club ook iets heel ‘girlie’.
Glass liet Crystal Castles achter en beschuldigde haar ex-bandlid dat hij gedwongen seks met haar had. Straffe uitspraken en een goede reden om het alleen te gaan doen. De kans dat we Crystal Castles ooit terugkrijgen, is klein, zeer klein. Toch herkenden we door al die losgeslagen elektrobeats en percussies alsof ze een gorilla achter de drums hadden gezet toch hier en daar een Crystal Castles-nummer.
In de AB Club speelde Alice Glass een harde, energieke set. De fans konden er wel van genieten, wij daarentegen probeerden tussen de ongevoelige drums en verloren gelopen elektronen Alice Glass terug te vinden, maar buiten ons charmegevoel voor energie, wist Glass onze harten niet te winnen.
Dat “Girlie” gedoe is heel dikwijls een probleem !!! Nogal wat groepen gaan kapot omdat er vrouwen bij te pas komen…
Het zijn enkel “de echte” die overleven. Correct me if I’m wrong…