Yonaka had vorige zomer een zeer drukke festivalzomer en gaf op Pukkelpop hun Belgisch festivaldebuut. De show werd voor velen een van de ontdekkingen van het festival en zorgde ervoor dat de fanbase van het Britse viertal fors toenam. Ook hun show als voorprogramma van Bring Me The Horizon in de Lotto Arena werd gevierd. Na drie ep’s is het nu eindelijk tijd voor de release van hun langverwachte debuutalbum, die ze in ons interview op Pukkelpop al aankondigden. Don’t Wait ‘Til Tomorrow verbindt het beste uit hun drie ep’s, maar mist op enkele nummers overtuigingskracht.
Zo goed als de helft van het album bestaat uit nummers die hun levenslicht het afgelopen jaar hebben gezien. Opener “Bad Company” is er zo eentje en ontpopt zich tot ultiem startschot. Met een heerlijke poprock attitude is de toon gezet en weet je meteen wat je van de tien nummers kan verwachten. Zelf omschrijven ze het als ‘dark alt pop’ en dat is vooral ook in “Fired Up” te horen. De publiekslieveling stond al op hun ep Teach Me To Fight, en weet nu zijn plek op het album te veroveren.
Yonaka klinkt volgens ons het meest overtuigend wanneer ze iets steviger uit de hoek komen. “Awake” is daar een goed voorbeeld van, want de aangename drive pakt zeer goed uit. Verder heeft “Punch Bag” genoeg punch en is de chorus luchtig genoeg om authentiek over te komen. Titletrack “Don’t Wait ‘Til Tomorrow” heeft eveneens een leuk rockgehalte en is misschien wel het meest catchy nummer van het album.
De weg tussen pop en rock in is er eentje die al veel bands hebben bewandeld en die niet altijd even goed uitpakt. Ook op Yonaka’s debuut zijn er een paar nummers die iets te geforceerd klinken en zo wat afzakken in een iets te dominante popsfeer. In “Guilty (For Your Love)” komt dat bijvoorbeeld voornamelijk door een iets te voorspelbare opbouw en zo mist het aan overtuigingskracht. Jammer, want in “Wake Up” lukt die spagaat tussen prominente popinvloeden en rock nog aanzienlijk. Lykke Li zou zelfs jaloers zijn op het nummer.
Don’t Wait ‘Til Tomorrow is een motivatie om door te gaan en gewoon in het moment te leven. Dat de luchtigheid en aanstekelijkheid van het album daar goed bij helpen, is dan ook niet onverwacht. De sterke koers die Yonaka al aan het varen was, wordt gewoon verder gezet op hun eerste album. Poprock is een moeilijk genre, want voor de popfans is het al snel te rock en omgekeerd. Gelukkig vond de band rond frontvrouw Theresa Jarvis het juiste evenwicht en verzoenden ze beide genres in tien goed geschreven nummers.
Yonaka stelt op vrijdag 28 juni hun album voor op The Slope van Rock Werchter.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.