LiveRecensies

Bring Me The Horizon @ Lotto Arena: Een nieuw tijdperk binnen het ruigere genre

© CPU – Nathan Dobbelaere

Now, bring me that horizon‘ zei Johnny Depp in de slotseconden van de eerste Pirates Of The Caribbean film. Wie had ooit gedacht dat een stel jonge, Britse snotapen uit Sheffield met die zin – mits een kleine aanpassing – een revelatie binnen de metal – en rockwereld gingen ontketenen? Eerlijk toegegeven, wij alvast niet. Ok, we leerden Bring Me The Horizon kennen in hun periode dat frontman Oliver Sykes nog geen volledige kleurprent was, hij dagelijks zijn stembanden molesteerde en de jongens een kapsel hadden waar zelfs Jani geen raad mee zou weten. Ondertussen zijn we veertien jaar verder en kunnen we stellen dat Bring Me The Horizon het muzieklandschap binnen het hardere genre deftig hertekend heeft. Van beenharde breakdowns op Suicide Season, epische kippenvelmomenten op Sempiternal tot bombastische radiohitjes op That’s The Spirit. De band wist met ieder album aan populariteit te winnen en een grotere meute fans aan te trekken. Gevolg? Het vertrouwde podium van de Ancienne Belgique werd deze avond, naar aanleiding van de promotour van het toekomstige album amo, ingeruild voor de Lotto Arena. Een grote stap omhoog voor de band, maar één die ze moeiteloos genomen hebben. Het is duidelijk dat er een nieuw tijdperk aanbreekt voor de jongens van Bring Me The Horizon.

© CPU - Nathan Dobbelaere

© CPU – Nathan Dobbelaere

Yonaka mocht, voor een zich langzaam vullende Lotto Arena, de spits afbijten van deze avond. Het viertal uit Brighton brengt gitaargeweld met een poppy randje onder leiding van het liefdeskind van Gwen Stefani en Pino uit Sesamstraat. De vestimentaire keuze van zangeres Theresa Jarvis zou normaal geen invloed mogen hebben op ons oordeel, maar het ensemble van dienst deed ons even vermoeden dat we naar een show van K3 keken. De groep dartelt enthousiast over het podium en speelt gezwind hun setlist, al kan die maar matig bekoren. De tape die meespeelt, werd ook pijnlijk ontmaskerd toen Jarvis even struikelde en blijkbaar de gave bezit om perfect verder te zingen zonder micro in de buurt van haar keelgat. Frons.

Wie zich ooit luidop de vraag durft stellen waarom er zoiets als Rilatine of Valium uitgevonden is, mag gerust een optreden van Fever 333 gaan bekijken op onze kosten. De band brengt hyperactieve rapcore onder leiding van brulbroei Jason Aalon Butler die politieke statements venijnig aan ons adres bezorgt met de flair van een ondeugende schooljongen. Invloeden van Rage Against The Machine, P.O.D,… zijn nooit veraf en worden gecombineerd met enkele muzikale muilperen waarbij stilstaan geen optie is. Zo blijkt ook uit het feit dat de groep geen seconde blijf weet met hun teveel aan energie, wat al snel resulteert in verschillende kilometers over het podium lopen en een bezoekje van Butler aan de mensen in de nabijgelegen tribunes. We weten niet wat de jongens van Fever 333 gebruiken maar wij willen het ook om onze maandagmorgen door te komen.

© CPU - Nathan Dobbelaere

© CPU – Nathan Dobbelaere

Na een korte pauze doven de zaallichten uit en start de intro van Bring Me The Horizon. Onder een mysterieus EDM deuntje bestijgen de bandleden één voor één het podium alvorens in te zetten met boorling “Mantra“. ‘Do you wanna start a cult with me?‘ zingt Sykes ons toe terwijl we onszelf erop betrappen instemmend te knikken. We zijn blijkbaar niet de enigen die er zo over denken, want het publiek verenigt zich op de tonen van de band. Zo wordt het refrein van “House Of Wolves” massaal meegezongen en worstelde u hevig tegen de “Avalanche” aan muziek en emoties die u overspoelden.

Sykes blijkt niet de enige prediker van dienst te zijn vanavond, want wat al snel opvalt is dat toetsenist Jordan Fish ook heel wat zanglijnen voor zijn rekening neemt. De zangkunsten van Oliver mogen doorgaans wel onder de categorie van wisselvallig – change our mind – geplaatst worden, maar daar is vanavond gelukkig niets van te merken.  Zo wordt golden oldie “It Never Ends” in een licht herwerkt jasje gebracht en bewijst de frontman zelfs dat hij de trukken van de foor omtrent het screamen nog niet verleerd is. Al werd de frontman soms iets te enthousiast en klonk het dan alsof hij net blootsvoets op een losliggend legoblokje had gestapt.

© CPU – Nathan Dobbelaere

Na een kort intermezzo dat gerust kon doorgaan voor een instrumentaal nummer van Oscar & The Wolf dweepte u met het refrein van “Shadow Moses” alvorens Antwerpen en omstreken wakker te schudden met de leuze ‘This is sempiternal!‘. Het is frappant hoe Bring Me The Horizon perfect balanceert tussen beukende mokerslagen van riffs en ingetogen, kalme momenten. Zo vliegen we van de wall of death bij “Happy Song” naar het intieme middenstuk bij “Can You Feel My Heart” zonder verpinken gaat het dak – suck on this, Bazart – er bij “Antivist” dan weer letterlijk af. Een aangename verrassing vormde dan weer het akoestisch gebrachte “Drown” waarbij Sykes, enkel ondersteund door gitarist Lee Malia, een intieme samenzang met het publiek aanging om vervolgens het podium te verlaten. Na een korte pauze besteeg BMTH opnieuw het podium om het bombastische “Doomed” nog de revue te laten passeren alvorens de zaal nog een laatste maal te laten daveren op zijn grondvesten met publiekslieveling “Throne”. De vier op de schaal van Richter die werd gemeten in Antwerpen nemen we er dan maar met plezier bij.

© CPU – Nathan Dobbelaere

Bring Me The Horizon speelde vanavond een strakke setlist met voornamelijk recenter werk. Daarmee lijkt de band definitief te breken met hun verleden als metalband en zetten ze vooral in op het toegankelijke rockcircuit. Niet dat de fans zich daar ook maar één keer druk om gemaakt hebben. De band zette een sterke show neer en bewees dat ze druk bezig zijn om het muzikale landschap binnen de ruigere genres naar hun hand te zetten. Het zou ons niet verwonderen als Bring Me The Horizon druk op weg is om the next big thing te worden. Nu rest ons enkel nog reikhalzend uitkijken naar de langverwachte opvolger van That’s The Spirit; amo.

Wie Bring Me The Horizon gemist heeft kan nog altijd tickets kopen voor Werchter. De band treedt er op vrijdag 28 juni op.

Setlist:

Mantra
House Of Wolves
Avalanche
Go To Hell, For Heaven’s Sake
It Never Ends
Wonderful Life
Shadow Moses
Happy Song
Sleepwalking
Can You Feel My Heart
Follow You
Antivis
Drown

Doomed
Throne

Related posts
InstagramLiveRecensies

IDLES @ Lotto Arena: Een kolkende massa energie

Het gaat snel voor IDLES. Zeer snel! De laatste zaalshows in België tonen deze stijgende curve perfect aan; Trix in 2019, Ancienne…
InstagramLiveRecensies

YONAKA @ Ancienne Belgique (AB Club): Plezant lederen jasje

Zwarte T-shirts en getatoeëerde armen ten top gisterenavond op de bovenverdieping van de Ancienne Belgique, want YONAKA zakte voor het eerst sinds…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single NOISY - "ALL OF U"

Wij houden NOISY al in de gaten sinds tweede single “Do It Like That”. Daarna volgden heel wat uptempo nummers, zoals “I…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.