Het was een tijdje geleden dat Benjamin Francis Leftwich halt hield in ons land. Gisteren bracht hij zijn langverwachte set in DOK Gent. De Yorkse Benjamin Francis Leftwich brak door in 2011 met zijn debuutalbum Last Smoke Before The Storm. Het nummer “Shine” werd door Spotify uitgeroepen tot het meest verslavende nummer van 2014. Toch liet hij na dit eerste album niet snel opnieuw van zich horen. Het was wachten tot 2016 voor zijn tweede album After the Rain. In mei dat jaar bracht hij van dit nieuwe album een voorsmaakje in de Botanique waar wij ook bij waren. Na het uitbrengen van zijn EP I Am With You vorige zomer is hij er nu met zijn derde album Gratitude.
De hoofdact werd voorafgegaan door de 21-jarige Rosie Carney. De tribune zat nog niet eens halfvol wanneer Rosie begon met haar eerste nummer, “Winter”, toch was het muisstil. Carney begeleidde zichzelf met haar gitaar en werd ondersteund door een celliste. Tijdens dit eerste nummer maakte ze direct duidelijk dat ze ondanks haar jonge leeftijd een enorme klasse en professionaliteit bezit. Haar pure, breekbare stem weergalmde over de Gentse dokken tijdens het nummer “Humans”. Tegen het laatste nummer, “Awake Me”, zat de tribune zo goed als vol met aandachtige luisteraars. Allen gefascineerd door de pure stem van deze schitterende zangeres. De nummers die ze bracht staan allemaal op haar debuutalbum Bare. Een enorme aanrader om die eens te beluisteren.
Met de laatste zonnestralen op ons gezicht begon Benjamin Francis Leftwich met “Sometimes”, een nummer op het derde album dat redelijk wat zangeffecten gebruikt. Voor zijn optreden in de DOKbox speelde hij een akoestische versie die perfect paste bij de setting van het optreden. De DOKbox is een overdekte markthal op de dokken van Gent. De combinatie van deze industriële outdoor locatie, de ondergaande zon en de melancholische muziek van Benjamin Francis Leftwich, was goud waard.
De singer-songwriter stond deze keer niet alleen op het podium. Aan zijn linkerzijde stonden nog twee synthesizers, een elektrische gitaar en later bleek ook nog een sampler aanwezig te zijn, allemaal bespeeld door Leftwich’s medemuzikant. Zijn ep en derde album bevatten heel wat elektronische elementen die hij dus ook heeft geïntegreerd in zijn liveset. Tijdens “Numb” kwamen deze elementen een eerste keer duidelijk naar voor. Het nummer begon met een langzame beat en bouwde samen met enkele volle synths en Leftwich’s gitaarspel op tot een nummer met een vrij hoog meezinggehalte. We waren niet meteen fan van de drumsamples die Leftwich gebruikte, maar de synths konden ons zeker bekoren. De afwisseling tussen akoestische en elektronische nummers was zeker geslaagd, maar Leftwich zijn akoestische nummers blijven wel net dat tikkeltje beter.
Hét hoogtepunt van de avond kregen we bij het daaropvolgende nummer. Benjamin sprak het publiek toe en vertelde dat dit één van zijn stilste optredens was tijdens deze tour. Hij besloot hierop om zijn volgende nummer zonder versterking te spelen. Hij klom zelfs van het podium en ging tussen het publiek staan met zijn gitaar. Vervolgens zette hij de eerste noten in van “Pictures”, een nummer uit zijn eerste album. Spontaan kwam een deel van het publiek dat op de tribune neerzat bij hem staan. Op de achtergrond hoorden we nog enkele vogels fluiten, een paar auto’s voorbij razen en dan heel stil en ingetogen de stem en de gitaar van Benjamin Francis Leftwich. Een wondermooi moment. Bij de nummers “Box of Stones” en “Shine” eindigde hij ook op deze manier. Telkens werd dit onthaald met een oorverdovend applaus.
Benjamin Francis Leftwich heeft zijn doel zeker niet gemist tijdens deze passage in DOKbox. Hij raakte het publiek en deed ons verlangen naar meer. Hopelijk duurt het deze keer niet zo lang voor we hem terug mogen verwachten in België.
Setlist:
Sometimes
Tilikum
1904
Look Ma!
Numb!
Pictures
Butterfly Culture
Some Other Arms
Box Of Stones
The Mess We Make
Shine
Gratitude
Kicking Roses
Atlas Hands
