Drenge is een band die we kunnen situeren binnen een golf Britse bands die rond het jaar 2013 furore begon te maken. Denk maar aan groepen zoals Alt-J, Royal Blood of Wolf Alice, die nu al lang geen onbekenden meer zijn. Bij Drenge is dat verhaal wat anders gelopen, en nu speelden ze slechts in een halfvolle Trix Bar. Het kan soms verkeren, maar Drenge is ondertussen wel al aan zijn derde album toe. Niet het beste werk van de groep, en dat kwam in Trix nog eens pijnlijk naar boven.
Openen mocht lokale band Filibuster met een mix tussen shoegaze en lo-fi. De frontman droeg ook een T-shirt van Sonic Youth, maar daar stopt de vergelijking dan ook. Muzikaal kwam het allemaal nogal traag binnen, waardoor het nooit echt volledig kon overtuigen. Vooral toen de frontman begon te zingen, krulden onze tenen zich op. Het was niet altijd even toonvast, en na een tijdje vroegen we ons af of hij er wel echt zin in had. Gelukkig wist de band op het eind ook een heel strak nummer te brengen met weinig zang, maar daar bleef het bij. Er is dus nog wat werk aan bij Filibuster —vreemde naam ook.
Drenge moest dan maar onze honger stillen, maar begon nogal twijfelachtig. En dat kan je heel serieus nemen. De eerste tien nummers waren eigenlijk niet om over naar huis te schrijven. Te sloom, te weinig power en vooral slechte songs. Het was dan ook geen verrassing dat de meeste nummers uit hun laatste plaat Strange Creatures kwamen. “No Flesh Road” was te braaf en zelfs “Bonfire of the City Boys”, waarin wel heel leuke uitspattingen zaten, miste wat meer vlees.
Vanaf “Autonomy” liet frontman Eoin Loveless zijn gitaar voor wat het was en probeerde het publiek te entertainen met zijn charisma. Alleen jammer dat hij dat niet heeft en de set hierdoor helemaal tot in de dieperik zonk. Het was een beetje als de Titanic, alleen had Drenge de haven nooit verlaten en begon meteen te zinken. Loveless is niet de beste zanger en als hij bij nummers als “Never Awake” de focus op zijn stem legt, dan weet je waar het schoentje wringt. Zijn ego moest duidelijk gestreeld worden, maar voor ons was dit toch heel overbodig en weinig overtuigend.
Als een mirakel kwam er dan plots toch kracht in de set. “Backwaters” werd in een duistere, iets minder krachtige versie gespeeld, maar wat daarna kwam gaf ons opnieuw de energie die we verwachten van een band als Drenge. “Running Wild” was spannend, intens en vooral heel sterk in de opbouw. De riffs voelden we door merg en been en de gitaarsolo’s waren uitmuntend. Dat “Bloodsports” meteen daarna volgde deed ons hart nog veel sneller slaan. Helaas kwam de teneur van de set terug en zorgde een minder overtuigende versie van “Strange Creatures” alweer voor teleurstelling.
Het intense einde moest alles goed maken. Maar ook bij “Let’s Pretend” duurde het te lang voor we echt warm kregen en bij “Prom Night” haalde Loveless te veel zijn inner Alex Turner boven, totaal overbodig. Afsluiter “We Can Do What We Want” bleek het anthem dat we de hele set misten. De frontman ging het publiek in en smeet zich volledig. Waarom kon hij dat niet eerder gedaan hebben? Misschien was hij blij dat de lijdensweg van Drenge erop zat, want het leek er niet meteen op dat de band vol overtuiging speelde.
Dat Drenge nooit het succes kende van andere bands in hun golf, ligt vooral aan zichzelf. Ze zijn te braaf en weten live weinig te overtuigen. De songs zitten bij momenten erg goed, maar soms vraag je je ook af hoe zoiets gemaakt kon worden. De creativiteit is bijgevolg bij momenten erg ver zoek en Eoin Loveless wil zichzelf te veel tonen. Dit past niet bij de band, ze zouden gewoon hard moeten gaan zonder te veel na te denken of show te geven. Dat hun nieuwe plaat niet de beste is, droeg hier zeker toe bij. We zijn benieuwd wat de toekomst biedt voor Drenge, maar volgens ons geven ze er beter de brui aan. Tenzij er plots een gigantisch verse creatieve input volgt, dan komt het misschien wel goed!
Setlist:
No Flesh Road
The Woods
Bonfire of the City Boys
Autonomy
Face Like a Skull
Never Awake
This Dance
Teenage Love
Backwaters
Running Wild
Bloodsports
People In Love Make Me Feel Yuck
When I Look Into Your Eyes
Strange Creatures
Let’s Pretend
Prom Night
We Can Do What We Want