LiveRecensies

The Slow Show @ Trix: Ideale schoonzonen vol integriteit

The Slow Show uit Manchester maakt al sinds 2010 intieme, emotionele muziek en wordt vaak vergeleken met bands als The National of The Boxer Rebellion. De groep bracht al twee albums uit, White Water en Dream Darling, respectievelijk in 2015 en 2016. Het beloofde dus een ietwat donkere, maar integere avond te worden in Trix.

Opener “Low” toonde direct de imposante stem van zanger Rob Goodwin. Met duistere kerkgezangen als backingvocals prees het viertal ons de hemel in. Stuk voor stuk zijn de heren van The Slow Show ideale schoonzonen. Hier en daar wiegt de muziek van de Mancunians je in slaap. Zelfs de baby in de zaal die aan de buik van zijn moeder bengelde, slaakte geen kreet. Zo klonk “Dresden” als een lieflijk bombardement en deed “Hurts” ons werkelijk pijn met zijn stilte. ‘You’re very quiet. We wished for years for this and now I’m scared’, lachte Goodwin ons toe.

Toch mocht The Slow Show af en toe een cartouche meer verschieten als het dan toch eens openbrak zoals op “Strangers Now” en “Augustine”. We verwachtten een grotere explosie met alles erop en eraan. Aan de andere kant is dit wel gewoon The Slow Show op zijn best. Intieme muziek voor stille genieters. Het publiek toonde zich meer dan dankbaar en dat verdienden de heren van The Slow Show. Zelfs de nieuwe single “Sharp Scratch” stelde ons gerust met zijn tedere obscuriteit. Iets wat het publiek eveneens met open armen verwelkomde.

De zachte gitaarriffs en zoete pianoklanken deden onze oren in zwijm vallen. “Paint You Like A Rose” was daar het toonbeeld van. De dankbare stilte werd door The Slow Show optimaal benut en hun set ontpopte zich tot een fragiele streel over het hoofd. Goodwin en de zijnen weten te charmeren. “Lucky Me, Lucky You” was een emotionele droom die er stevig op in harkte. We wilden de dichtstbijzijnde persoon in de zaal een spontane, welgemeende knuffel geven.

Hoe dan ook waren we blij dat The Slow Show ook zijn volumeknop op tijd wist te vinden. “Long Way Home” veranderde die fragiele streel over het hoofd in de pedagogische tik die we nodig hadden. Het kwartet slaagde tijdens “Bloodline” de handen in de lucht te krijgen en zelfs onze lichamen te versieren tot voorzichtige bewegingen die leken op ongemakkelijke danspasjes. De ideale schoonzonen van The Slow Show hebben perfect onder de knie hoe ze hun publiek moesten versieren.

The Slow Show wist in Trix het beste van zichzelf te geven. De heren uit Manchester beloofden in oktober terug te komen met een nieuwe plaat en een nieuwe tour met grotere zalen. Al waren ze deze keer blij dat ze nog eens een intieme show mochten brengen. Ze zijn in hun opzet geslaagd. We werden een minzame set voorgeschoteld waar The Slow Show zich van zijn kwetsbaarste kant toonde, maar vooral die warme stem van Goodwin. We hebben nog enkele dagen nodig om die uit te zweten.

Facebook / Twitter

 

 

Related posts
InstagramLiveRecensies

Bill Ryder-Jones @ Trix (Club): Meeslepende nonchalance

Met Iechyd Da kwam Bill Ryder-Jones dit jaar terug op het toneel met een hoopvolle plaat waarin hij melancholie verpakte in een…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Desertfest maakt eerste namen bekend met o.a. Fu Manchu en Russian Circles

Naast de regen die vandaag met bakken uit de lucht komt, vallen ook de festivalaankondigingen in grote getalen. Zo ook in Antwerpen,…
LiveRecensies

Filter @ Trix: Scherp geschut

Het zijn boeiende tijden voor de Nine Inch Nails-fans. De klassieker The Downward Spiral mocht dertig kaarsjes uitblazen, en Trent Reznor blijft…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.