Het Gentse collectief Okkupeerder neemt hiphop als basis, en gooit er vervolgens verschillende invloeden tegenaan. Die mengeling van genres resulteert in stuk voor stuk originele tracks, en ook hun tweede ep Ergens Onderweg stelt hun neiging tot eclecticisme tentoon.
Met opener “In The Mix” kondigen de mannen aan waaraan we ons moeten verwachten bij het luisteren naar Okkupeerder: ‘In the mix / on mélange tout / n’importe quoi / on s’en fout.’ Ze nemen zichzelf duidelijk niet te serieus en doen hun ding. Op ongeziene manier mengen de mannen genres, zonder schroom breken ze alle grenzen open. Met momenten weerklinkt hiphop van de bovenste plank, maar voor je het weet hoor je een meeslepende piano of een jazzy gitaar die een nieuwe dimensie toevoegt aan de sfeer. Alles kan, en nog belangrijker: alles werkt. Ze weten duidelijk wat ze doen, want ondanks al die invloeden en lagen klinken hun tracks nooit als een rommeltje en zijn we helemaal mee.
Muzikaal is Okkupeerder sterk, en ook tekstueel kunnen ze er wat van. Frans en Nederlands worden om beurt ingezet en dat heeft een intrigerend effect. Daarnaast rappen de mannen niet over om het even wat, maar is elke zin doordacht. Verwijzingen naar de literatuur en andere kunsten blijven niet uit. “In De Mix” bevat een vette knipoog naar ‘Honderd Jaar Eenzaamheid’ van Márquez en zowel Beethoven als Max Havelaar worden vermeld in “Floes”.
Ook spelen ze in op hedendaagse trends (‘Een biokalkoen in een biobuik / Dees is amusant’) en kaarten ze maatschappelijke problemen aan (‘Zie gele hesjes en klimaatjongeren die rechtstaan / Wie is de volgende om te rommelen met de fundamenten / Onze welvaart, die is voor iedereen, niet voor sommigen / Belgische lente’). Vooral in titeltrack “Ergens Onderweg” grijpen ze ons hiermee bij het nekvel. Hun gebalde, directe tekst krijgt ons stil, maar ook muzikaal weet Okkupeerder hier te overtuigen. De sound is helemaal juist, het nummer klinkt meeslepend en zweverig door het gebruik van een piano en minder electronics dan gebruikelijk en het is duidelijk dat ze ook deze emotionelere richting beheersen.
Bij “Floes” en “1000 Verhalen” is onze eerste gedachte: ‘rock’, maar na een vijftal seconden merk je weer een draai op die je ongelijk erin wrijft. De gitaar doet Oosters aan en uiteraard beginnen de mannen er vervolgens op los te rappen, waarmee de mix aan genres opnieuw compleet is. Beide tracks hebben alles wat een catchy, funky hiphop song nodig heeft en bieden zelfs nog dat ietsje meer, want originaliteit is hun troef. Heel wat hitpotentieel dus, als je het ons vraagt.
Misschien zit de vibe wel nergens zo goed als op “1000 Verhalen”. In de strofe wordt de spanning opgebouwd door uitgesponnen synths en agressief klinkende vocals, die bovendien worden aangevuld met even felle backings. Zo krachtig, maar ze kunnen zich duidelijk niet bedwingen even zot te doen en alles om te gooien, want af en toe wordt het ineens funky en plezant, met een leuk synth-lijntje dat je aan het swingen zet. “Demi” bevat dezelfde twists. Een duistere sound wordt opgewekt door de combinatie van intrigerende keys en een vervormde stem in het refrein, maar tegelijk heeft het nummer iets experimenteels door de gitaar op de achtergrond en de zalig poëtische teksten. Volgens het boekje te werk gaan is duidelijk niet aan Okkupeerder besteed, want wanneer “Demi” volgens conventie zou stoppen, krijgen we een ludieke synth te horen die de donkere sfeer opheft, inclusief een discussie over het wel of niet teveel aan ajuinen op een broodje. Geen idee hoe ze het flikken, maar het werkt.
Ergens Onderweg is een schot in de roos. Okkupeerder klinkt vernieuwend, op hun eigen manier catchy en ze hebben iets te vertellen. De mannen zijn onderweg om ons Belgenlandje helemaal te veroveren. Op 29 maart stellen ze hun gloednieuwe ep voor in Mechelen.
