Gisteren stelde Father John Misty in de Roma zijn vierde studioalbum, God’s Favorite Customer, voor. De ex-drummer van Fleet Foxes kwam ons een muzikale les geven in het kritisch te kakken zetten van alles en iedereen, zelfs het publiek, en we konden er maar geen genoeg van krijgen. Je zou bijna denken dat hij één of andere muzikale cultleider is van een kritische revolutie die alles tot in het belachelijke trekt. Hij haalde God met beide voetjes op de grond en confronteerde ons met de absurditeit van het mens-zijn. Zelfs Coldplay was niet veilig voor het scherpe sarcasme van deze charismatische singer-songwriter. Toch kwam zijn lieflijk, romantisch kantje ook af en toe naar boven, want hoe scherpzinnig zijn statements zijn, zo diep kan hij je ook raken.
Father John Misty staat absoluut niet gekend voor zijn brave teksten. Op een sober podium liet hij vanaf de eerste noot blijken dat hij vastbesloten was geen blad voor de mond te nemen en, hoe onverbloemd het ook mocht zijn, ons op een humoristische en schaamteloze brutale manier met de waarheid in het gezicht te slaan. Desondanks bleef het vrij braaf voor de standaarden die we van FJM gewoon zijn. De eerste paar nummers bleef hij keurig achter zijn microfoon staan. Geen leuke pasjes of handgebaren (en jammer genoeg ook geen blazers), gewoon de nummers haastig na elkaar gespeeld. Hij moest duidelijk nummer per nummer op gang komen, maar gelukkig had hij zijn pittige teksten om het werk te doen. Zo haalde hij thema’s aan als de belachelijke technologische vernieuwingen van vandaag de dag en fenomenen als fomo(fear of missing out) waar we allemaal misschien een beetje aan leiden.
Vanaf de helft van de set brak het eindelijk volledig open en kwam de prediker in hem helemaal naar boven. Hij liet met “Nothing Good Ever Happens at the Goddamn Thirsty Crow” zien dat hij zichzelf toch niet té serieus neemt. Ondanks dat hij duidelijk aan grootheidswaan lijdt, weet hij zijn narcisme altijd mooi te compenseren met een nodige dosis zelfspot. Zo heeft hij bijvoorbeeld zijn typische vrouwelijke, sierlijke pasjes (je kunt bijna zeggen huppeltjes) en handgebaren. Met een stoïcijns gezicht lapte hij al die ouderwetse genderstereotypen aan zijn laars en toonde hij niet-ironisch zijn vrouwelijke kantjes. Een grote portie lef heeft hij dan ook. Hij riep God op het matje en ridiculiseerde ons hele bestaan, maar aangezien het 1 november was en hij voor een avond Heilige Vader John Misty speelde, mocht hij dat (ook al is hij verre van heilig). Zijn set eindigde dan ook toepasselijk met “Holy Shit” en inderdaad holy shit, in beide interpretaties natuurlijk.
Ondanks zijn kritisch cynisme, heeft Father John Misty toch ook een heel groot hart en een zwakke plek voor romantiek. Hij is dan ook meester in het schrijven van songteksten die met een tikkeltje vunzigheid toch je hart doen smelten. Romantiek kreeg hier dan ook een compleet nieuwe betekenis. In zijn maagdelijk wit pak liet hij de zoetsappige clichés plaats maken voor onvoorwaardelijk echte, realistische liefde en relaties. Rommelig en soms simpelweg banaal, zoals het hoort dus.
Father John Misty is dé prediker waarvoor we geld zouden neertellen om ons te bespotten en steeds naar meer vragen. De humor die hij steekt in de toch serieuze thematieken toont dat hij zijn taak als muzikant ernstig neemt en ons niet zomaar, betekenisloos wil entertainen, maar met een oogrol en een zucht ons ook dingen wil laten inzien ongeacht vulgariteit, godslastering of brutaliteit. Een kerkelijke feestdag, ironisch gezien, dus goed gevierd.
Setlist:
Hollywood Forever Cemetery Sings
Mr. Tillman
Disappointing Diamonds Are the Rarest of Them All
Nancy From Now On
Chateau Lobby #4 (in C for Two Virgins)
Total Entertainment Forever
Things It Would Have Been Helpful to Know Before the Revolution
Ballad of the Dying Man
Hangout at the Gallows
Only Son of the Ladiesman
Nothing Good Ever Happens at the Goddamn Thirsty Crow
When the God of Love Returns There’ll Be Hell to Pay
I Went to the Store One Day
Please Don’t Die
Real Love Baby
God’s Favorite Customer
Pure Comedy
Holy Shit
Bis:
The Palace
I Love You, Honeybear
Date Night