Christine And The Queens @ Vorst Nationaal: "Een storm van verrassingen"

Wie Christine And The Queens al live heeft gezien, had gisteren hoge verwachtingen toen ze naar Vorst Nationaal kwamen. Die verwachtingen werden met dans, zang en later een boel verrassende elementen meer dan ingelost. De Franse kreeg met gemak de hele zaal mee en brengt een spectaculaire show waar sommige artiesten nog een puntje aan kunnen zuigen. Chris(tine) had The Queens dan niet mee, maar zelf is ze toch op weg naar de titel van Franse Queen Of Pop. Dat na slechts twee albums.

Met slechts één ep op zak trekt Lauren Auder samen met Christine And The Queens door Europa. Wie hem buiten voor de show aansprak, ontmoette een timide en vriendelijke jonge man. Dit zette hij voort op het podium. Lauren Auder zijn diepe stem vulde Vorst, maar zijn muziek valt niet bij iedereen in de smaak. De redelijk rustige muziek en het rustige voorkomen past eerder bij bijvoorbeeld London Grammar. Als Lauren Auder de tijd krijgt om wat te groeien zal de genderfluïde Brit bij een groter (en ander) publiek meer in de smaak vallen.

Als het podium in gereedheid wordt gebracht voor Christine And The Queens; verschijnt er een groot schilderij van een gebergtelandschap. Vorst is alive with the sound of music? Dansmuziek dan toch op zijn minst. Samen met zeven dansers opent Chris(tine) de avond met “Comme Si On S’aimait”. Met heel veel plezier en enthousiasme beginnen ze aan de avond. Even enthousiast als kinderen in de speeltijd, lopen en dansen ze alsof ze net de hele dag hebben moeten stilzitten. Ook het publiek kan niet blijven stilzitten als het dak eraf gaat met “Damn, Dis-Moi”. Er wordt meegezongen en de gsm’s vliegen de lucht in. Vervolgens vraagt Chris(tine) of het nog wat warmer mag en dat wordt het ook tijdens “Le G”. Opnieuw wordt er met veel plezier gedanst. Wij zien mensen die veel plezier maken op het podium van Vorst Nationaal.

Na drie nummers van het nog gloednieuwe album Chris is het tijd om een paar nummers van Chaleur Humaine van onder het stof te halen. Tijdens de titeltrack en “Paradis Perdu” verrast Chris(tine) ons met haar zang. Net voor “iT” verdwijnt het gebergtelandschap en verschijnt een nieuw doek met een storm op. Wat later krijgen we één van haar grootste hits: “Christine”. Als Vorst de danspasjes van de clip herkent, wordt er enthousiast gereageerd (lees: de gsm’s gaan opnieuw de lucht in). Als “5 Dols” daarna begint, gaat het publiek volledig door het lint.

Chris(tine) weet de perfecte afwisseling te vinden tussen nummers waar haar stem centraal staat en waarin er gedanst wordt. Tijdens die laatste soort is haar stem trouwens nog steeds dik in orde. Vervolgens gaan we de rustigere toer op met onder andere “Here”. Chris(tine) doet haar rode hemd uit en tijdens de violenstorm/outro van “Here” creëert ze een stormend lichaam door met haar schouders en ruggengraat te dansen. Hiermee toont Chris(tine) aan dat ze niet veel nodig heeft om iedereen zijn aandacht te krijgen.

Tijdens “L’étranger (Voleur D’eau) wordt er in slow motion gedanst en vervolgens valt er een grote hoeveelheid sneeuw naar beneden. Wat later komt er rook uit één van de danseressen en ook naast het podium verschijnt een verrassing: een hele hoop nieuwe lichten laat het er bad-ass uitzien als de dansers uit de rook naar voren komen tijdens “Follarse”. Minder bad-ass, maar wel zeer gedurfd begint Chris(tine) aan een a capella versie van “Nuit 17 à 52” en verrassend genoeg kent Vorst Nationaal de tekst helemaal. Hoe verder op de avond hoe meer verrassingen er volgen. Chris(tine) goochelt van alles uit haar hoed, maar in tegenstelling tot sommige artiesten niet te veel.

Chris(tine) sluit de hoofdact af met “La Marcheuse” terwijl er plots op verschillende plaatsen zand naar beneden valt. “Saint-Claude” is het eerste bisnummer en er wordt opnieuw bescheiden meegezongen. Tijdens “Intranquillité” baant de Franse ster zich een weg door het publiek naar het hoofdpodium waar ze nog een laatste dansje doet.

Het optreden van Christine And The Queens was een storm van verrassingen en kende een zeer goede afwisseling tussen de focus op dans en zang. De rustgevende stem van Chris(tine) doet ons allemaal genieten van de rustigere nummers, maar diezelfde stem is ook dik in orde terwijl ze staat te dansen met een groot enthousiasme. Een evengroot enthousiasme bij haar dansers zorgt ervoor dat ze van het podium spatten. Een strakke show waarin alles uit de kast wordt gehaald, maar niet te veel. Chris(tine) weet goed te doseren. Iets waar stommige wereldsterren een puntje aan kunnen zuigen.

De setlist:

Comme Si On S’aimait
Damn, Dis Moi
Le G
Chaleur Humain
Science Fiction
Paradis Perdu
iT
Feel So Good
Christine
5 Dols
Machin-Chose
Here
L’étranger (Voleur D’eau)
Goya! Soda!
Follarse
Nuit 17 à 52
Doesn’t Matter (Voleur De Soleil)
La Marcheuse