Uitgelicht

Nabeschouwing Pukkelpop 2018: Mee-evolueren met het publiek

©CPU – Ymke Dirikx

Een uitverkochte editie was Pukkelpop 2018 niet, maar desalniettemin stroomden dagelijks enkele tienduizenden enthousiastelingen de weide op om er de tijd van hun leven te beleven. Ondanks de kritiek die de organisatie de afgelopen maanden kreeg voor zijn line-up, kunnen we achteraf zeggen dat we toch weer heel wat mooie dingen gezien hebben. Na de openingsparty en de drie volwaardige festivaldagen kwamen we terug thuis met ideeën, bedenkingen, positieve punten en ontdekkingen die ons al benieuwd maken naar volgend jaar, de editie Pukkelpop voor het eerst een dag verschuift. Pukkelpop opent in 2019 zijn deuren van donderdag 15 augustus t.e.m. zondag 18 augustus. Welke optredens we deze editie smaakten, lees je alvast uitgebreid in onze verslagen van de eerste, tweede, derde en vierde dag.

Er is al heel wat inkt gevloeid over Pukkelpop 2018 in verschillende media. De één vond de line-up totaal niet te moeite en vooral weinig spannend, de ander klaagde over de dood van de gitaren (hoe vaak zijn die ondertussen al dood verklaard?) en nog anderen spraken over een generatiekloof in combinatie met een zuipfestijn. Aan zo’n uitspraken gaan wij ons niet wagen, er moet ook af en toe plaats zijn voor nuance. Op vrijdag lag de opkomst beduidend lager bij zowel fijne indiebands als Rhye, Metz, als mainstream bands N*E*R*D*, Kodaline en Warhola. Hier kunnen verschillende reden voor zijn; minder straffe line-up die dag, enkel Amenra, Steak Number Eight, Goose, Roméo Elvis en The Sore Losers konden wat volk trekken, niet toevallig Belgische bands.

© CPU – Joost Van Hoey

Oscar & The Wolf werd na de annulatie van Travis Scott ongewild voor de tweede keer headliner van het festival, afsluiter werd Charlotte De Witte, maar daar hadden ze veel beter Goose kunnen zetten. En uiteindelijk was ook de lage ticketverkoop (er kwam slechts 50.000 man ivm 60.000 op donderdag en 66.000 op zaterdag) die dag een reden voor de povere opkomst bij sommige concerten. De jonge garde komt niet uit hun bed voor bands zonder meerdere radiohits en de ontdekkingsreiziger zag alle kleine bands al aan het werk de afgelopen jaren in één of andere clubshow. Geen 90 euro over dus voor die ene indie act die ze gemist hebben.

Minder publiek betekent automatisch ook minder interesse. Maar daarvoor moeten we Pukkelpop niet afschrijven als een festival dat tegenwoordig enkel teert op mensen die willen dansen in de Boiler Room. Kijk maar naar de zaterdag. Bands als Rolling Blackouts Coastal Fever, Ron Gallo, The Black Angels, King Gizzard & The Lizard Wizard en Jungle konden op aangenaam gevulde tenten rekenen, waar gaat de theorie van de ‘dood van de gitaar’ dan naartoe? Dat iedereen hier Willy Sommers aanhaalt als breekijzer, lijkt ons te gemakkelijk. Oké, het is schlagermuziek en oké, zoiets valt uit de toon op dit soort festivals, maar als het ergens zou moeten passen, dan wel op Pukkelpop. In het verleden nodigde het festival al minder voor de hand liggende acts uit, zoals André Brasseur in 2016 of zelfs dit jaar nog met Jef Neve en zijn orkest. Of kijk naar de Petit Bazar waar de hele dag door foute muziek door de boxen knalt. Het is dus de logica zelf dat zoiets ook wat volk op de been brengt. Mensen willen al graag eens het serieuze aan de kant laten en eens aan een polonaise deelnemen en de zon in hun hart laten. Daar is niets mis mee, soms mag er eens gelachen en verrast worden.

©CPU – Ymke Dirikx

Kunnen we ook verwachten dat alle festivalbezoekers naar een festival gaan om de nieuwste alternatieve band te ontdekken? Nee, het merendeel van de Belgische festivalgangers gaat nog steeds naar een festival om zich te amuseren. Vandaar ook dat de feestzalen (Boiler en Dance Hall) het meeste volk trekken. De tenten met minder bekende muziekgroepen (Lift, Club en Castello) trekken dan bijgevolg ook logischerwijs minder volk. Dat is al jaren zo en we zien het nog niet snel gebeuren dat een ouder publiek zich te pletter danst in de Boiler Room. Jongeren willen amusement, de iets oudere garde komt om muziek te ontdekken. Dat is niets nieuws, dat is gewoon logica. Zeker op Pukkelpop die op beide doelgroepen perfect weet in te spelen.

Een bepaald festival heeft altijd ook een bepaald publiek gehad. Op Pukkelpop is dit publiek heel divers, met toch vooral de nadruk op heel jonge mensen. Personen die voor het eerst naar een festival gaan, belanden meestal op Pukkelpop. Waarom? Het is slechts drie dagen (met een openingsdag), je hoeft niet per sé alle bands te zien en je kan altijd dansen als je echt geen zin hebt om muziekgroepen aan het werk te zien. De perfecte ervaring dus voor een eerste festival. Niet iedereen is automatisch geïnteresseerd in het muzikale aspect van een festival, en op Pukkelpop is dit nog het meeste het geval. Dit hoeft niet slecht te zijn, want zo hoeven de muziekliefhebbers zich niet te irriteren bij een overvolle tent of gepraat tijdens concerten en zo kunnen de ‘feestbeesten’ ook aan hun trekken komen. Voor ieder wat wils, dat is de centrale gedachtengang.

© CPU – Joost Van Hoey

Natuurlijk was de line-up van Pukkelpop dit jaar niet de beste die ze ooit hebben gehad, maar ieder festival heeft wel eens een minder jaar. De vrijdag op Pukkelpop was dit jaar flauw en moest het hebben van de Belgische bands. Op donderdag kregen we wel fijne headliners met The War On Drugs en Arcade Fire en vond er een ganse volksverhuizing plaats voor Dua Lipa. Op zaterdag ten slotte werden de rockliefhebbers verwend in de kleinere tenten terwijl er op de Main Stage met Imagine Dragons en Kendrick Lamar twee populaire grootheden in hun genre stonden. Verschillende genres dus en voor ieder wat wils. Al valt toch op dat oude rotten, Incubus, Shellac, N*E*R*D*, Dirty Projectors  … het veel minder goed doen. Het publiek op Pukkelpop wil nieuwe muziek, geen vergane glorie. Daarvoor ga je naar Rock Werchter, voor de klassiekers en gevestigde waarden.

Pukkelpop mikt ondertussen ook meer en meer op de totaalbeleving en investeert inmiddels niet alleen maar in de line-up. De Food Wood waar een ruim aanbod aan food trucks staat, blijft elk jaar groeien en is door zijn mooie aankleding voor velen een mooi rustoord geworden. In de Petit Bazar kan je dan weer terechte voor de gekste belevenissen en dat elk jaar weer opnieuw in een ander thema. Het nieuwe concept #PKPArt wist ook al redelijk goed aan te slaan, maar heeft nog een tijdje nodig om zijn plaats binnen Pukkelpop te kunnen vestigen. Ook in de inkleding heeft men deze keer weer flink geïnvesteerd en zo kreeg de Lift bijvoorbeeld leuke LED-lampen met een tribune gericht naar de Main Stage. Op de laatste dag ontstond daar ’s avonds zelfs een heuse talentenjacht waarbij mensen hun ding konden doen. En dat allemaal spontaan, wat een fijn publiek op het festival toch! Pukkelpop gaat ondertussen voor het totaalpakket en experimenteert elk jaar met nieuwe ideeën. Dat niet alles meteen aanslaat of werkt, is niet erg maar toont de moed van de organisatie.

©CPU – Ymke Dirikx

Het leukste nieuwe idee op Pukkelpop 2018 vonden we de afterparty in de Castello. De liefhebbers van commerciële muziek konden sinds jaar en dag terecht in de Boiler Room, maar een echt alternatief was er nooit. Tot er enkele jaren geleden de Booth kwam en daar mensen op experimentele techno hun dansjes konden bovenhalen. Dit jaar kon je in de Castello dansen op gitaarmuziek, zeg nu nog maar eens dat de gitaar dood is. De tent stond dagelijks goed gevuld en iedereen brulde er luidkeels alle klassiekers mee. Een kleine tip voor volgend jaar, laat de dj’s afspreken met elkaar wat ze gaan spelen, iedere dag “I Bet That You Look Good On The Dancefloor” horen, is misschien net iets te veel van het goeie. Voor de rest vonden we dit een uitstekende aanvulling op de avond programmatie, meer van dat!

Het nieuwe grondplan was wat ons betreft ook een schot in de roos. De Castello stond veel dichter bij de Club, Marquee en Lift wat er voor zorgde dat de liefhebbers van alternatieve elektronische muziek geen heuse pelgrimstocht meer moesten ondernemen naar de andere kant van het festival. De Dance Hall, Booth en Boiler Room zijn hierdoor wel nog meer afgesloten, maar voor ons is dat ook gewoon een festival op zich. Een mini-Tomorrowland als het ware. De Lift die zich nu tussen de Main Stage en Marquee bevindt, kan hierdoor ook meer volk trekken omdat toevallige passanten ook wel eens nieuwsgierig durven zijn. Gewaagd en geslaagd, zeker ook de 560 lopende meter boulevard was een fijne nieuwigheid.

© CPU – Joost Van Hoey

Om af te sluiten nog eens onze favoriete optredens van deze editie. Zo waren er straffe headliners in de vorm van Arcade Fire en The War On Drugs, kunnen die ooit een slechte show geven? Maar ook Oscar & The Wolf en Imagine Dragons wisten een leuke show te brengen (voor het grote publiek dan). Verder werden we verwend op vlak van Belgische muziek door Warhaus, J. Bernardt, Tamino, Steak Number Eight, Trixie Whitley, Beraadgeslagen (in het midden van de tent zelfs), dirk., The Sore Losers en Amenra die op Pukkelpop de show van hun leven gaven. Maar er was nog veel meer, King Gizzard & The Lizard Wizard die de club aan gort knalde, Grizzly Bear die ondanks de lage opkomst een wervelend optreden gaf, Yungblud die bewees dat energiedranken wel degelijk zijn effect hebben, Nick Murphy toonde aan dat Chet Faker verleden tijd is (en hoe!), GoGo Penguin toonden aan dat jazz niet saai hoeft te zijn en Rhye bracht zorgde zelfs voor opwinding bij de aseksuelen. Verder enkele bands om in de gaten te houden; Ron Gallo, Rolling Blackouts Coastal Fever, Maribou State, Confidence Man (wat een dik feestje was ons dat), West Thebarton en Thunderpussy.

Pukkelpop 2018 zal dus de geschiedenis ingaan als de editie waarin niet al te veel over de headliners gesproken werd en waarin nieuwe muziek een centrale plaats lijkt in te nemen. Het festival wist alweer een perfecte organisatie neer te zetten. Muzikaal belanden we in een rollercoaster (of reuzenrad) vol verrassingen en nieuwigheden, en kwamen we toch bijna altijd aan onze trekken. De beperkte interesse van het publiek in de alternatieve acts zal ons worst wezen, alternatieve acts zijn dan ook nooit bedoeld voor een groot publiek. Pukkelpop doet gewoon waar ze zin in hebben, maar zullen toch nog een beetje moeten zoeken naar een goed evenwicht tussen vernieuwing en ‘usual suspects’, eenmaal ze dat vinden zijn ze klaar voor nog vele jaren uit te verkopen. Volgend jaar doet Pukkelpop het voor het eerst op een zondag, we zijn benieuwd wat dat teweeg zal brengen.

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Ook The Kills, Pommelien Thijs, Miles Kane, Dimension en meer naar Pukkelpop 2024!

Aan een ongezien recordtempo vlogen de Pukkelpop-tickets begin deze maand de deur uit. Het mag duidelijk wezen dat het festival op de…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Ook Barry Can't Swim, Sylvie Kreusch, Fat Dog en meer naar Pukkelpop

Het hoogseizoen voor verse festivalnamen is in bloei. Vandaag op het programma: 13 nieuwelingen voor de Pukkelpopaffiche. Zoals gewoonlijk is het bovendien…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Pukkelpop vult aan met Fontaines D.C., Romy, Inhaler, Sugababes en meer!

De krokusvakantie is voorbij, dus keert ook de organisatie van Pukkelpop terug naar het bureau. Dat betekent met andere woorden dat er…

1 Comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.