Het werd een Belgische avond gisteren in Lokeren, met bijna allemaal Belgische bands op de affiche. Op de Grote Kaai waren onder andere Faces On TV, Novastar en Triggerfinger te zien, terwijl de kleine zaal bestormd werd door onder andere dirk., SONS en Fleddy Melculy.
Het grootste talent
© CPU – Joost Van Hoey
Dat wij als muziekliefhebbers bij Dansende Beren al langer zot lopen van Jasper Maekelberg en in het verlengde daarvan zijn project Faces on TV, is al lang geen geheim meer. Hij vergaarde naam en faam als producer van onder andere: Douglas Firs, Bazart, Tsar B, Gabriel Rios, Warhola, Soldier’s Heart, enzovoort. Zijn agenda moet nog niet vol genoeg gestaan hebben, want het voorbije jaar tourde hij ook rond met Maarten Devoldere en zijn Warhaus.
Gisteren stond hij dus met zijn eigen band op het grote podium. Vorig jaar was hij nog in de kleine zaal te zien, dit jaar werd hij klaar geacht voor het grotere werk. Het plein was nog vrij leeg toen de Gentenaar en zijn volgelingen de avond openden. Jammer, maar Maekelberg liet het zich alvast niet aan zijn hart komen. Hij grasduinde energiek over het podium en sprong op een bepaald moment zelfs het publiek in.
Maekelberg vroeg het publiek of het daar beneden ook zo warm was, om zich daarna te verontschuldigen: ‘We gaan het hier nog een beetje warmer maken. Sorry hé.’ De frontman zingt exotisch en wordt daarbij perfect ondersteund door zijn getalenteerde bandleden. Hoedje af voor Dienne Bogaerts, die synths, samples en dwarsfluit voor haar rekening nam. Faces on TV was een ideale openingsact en herinnerde Lokeren eraan hoe vruchtbaar onze Belgische kweekvijver wel niet is.
Het meest ingetogen
© CPU – Joost Van Hoey
Al sinds 1996 gaat de singer-songwriter Joost Zweegers door het leven als Novastar. Dat Zweegers niet de meest spraakzame man op het podium is, is al langer geweten. Hij kiest ervoor om zijn muziek te laten spreken en zich te focussen op het streven naar perfectie. Openen deed de Antwerpenaar met “Wrong” en bracht daarmee direct sfeer in zijn set om vervolgens hits als “Never Back Down” en “Because” op het publiek af te vuren. Tijdens Faces on TV was het plein nog vrij leeg, maar voor Novastar liep het toch al goed vol.
Zweegers had het warm, maar gaf zich toch voor de volle honderd procent. Hij ruilde zijn gitaar meermaals in voor zijn piano en toonde zich heel erg goed bij stem. Novastar speelt vooral zachte muziek, en tegen het midden van de set luurde het gevaar voor verveling toch even om de hoek. In mei speelde Zweegers nog in een uitverkochte AB Club en het contrast tussen een kleine zaal en een groot podium blijft toch merkbaar. Hijzelf trok er zich niets van aan, en eigenlijk mocht het publiek dat ook niet doen. Het zal geen toeval geweest zijn dat Novastar op de vijfde dag in Lokeren geprogrammeerd stond. Wie het gisteren op de vijfde dag van de Lokerse Feesten al wat moeilijk kreeg, kon even wegdromen bij Novastar. Eindigen deed Zweegers met de meezinger “The Best Is Yet To Come”.
Het grootste potentieel
© CPU – Joost Van Hoey
Wie gisteren present tekende in de Red Bull Elektropedia Room, kan hoogstwaarschijnlijk binnen enkele jaren tegen zijn/haar vrienden opscheppen over die avond dat dirk. langskwam. Winnaars van de Melkrock Rally, derde op het podium van Westtalent en brons op de prestigieuze Humo’s Rock Rally. Een indrukwekkende lading adelsbrieven, en nu bezig met zaal na zaal plat te spelen. Gisteren deed de band dus Lokeren aan, en won daar ongetwijfeld vele harten.
De muziek van dirk. kan je het best beschrijven als een sneltrein die nog harder klinkt als ze het wat rustiger aan doen. Openen deden de West-Vlamingen vrij snel, wat direct energie in hun set stak. Naarmate de set vorderde, ging het tempo omlaag, maar werd het toch harder. Dat komt doordat ze werken met twee gitaristen, en Denturck die zijn baslijnen lang uitrekt. Het is die agressieve basgitaar die dirk. zijn identiteit geeft, en het werkt.
© CPU – Joost Van Hoey
Tegen het einde van de set, toen het publiek al helemaal scheef gespeeld was, was het tijd voor “Gnome”. Een fantastisch nummer, dat lang werd uitgerekt. Hoedje af ook voor de geluidsinstallatie, de mannen van dirk. maken graag lawaai en dat lukte gisteren ook. Denturck toonde zich een waardig frontman, hij toonde zich héél energiek en bespeelde het publiek als een echte vakman. Op een bepaald moment ging hij op de grond liggen en stak hij zijn voeten de lucht in. Een show, uiteraard, maar het kwam gemeend over. Als je dirk. aan het werk ziet, weet je dat ze het menen en dat ze zich even hard amuseren als het publiek.
Sterk, hoe tijdens “Fuckup” Denturck zijn microfoon links liet liggen en door de zaal riep om mee te zingen. Het zijn dat soort momenten en dat soort nummers die ervoor zorgen dat je als band heel groot kan worden. Volgend jaar ook op de Main Stage?
De grootste vetverbranding
De Nieuwe Lichting winnen, het doet toch wat met een band. Opgericht in 2016, vorig jaar nog nobele onbekenden, dit jaar onder andere op Rock Werchter en dus ook in Lokeren. Vlaanderen valt voor de agressieve garagerock van SONS en dat was gisteren ook aan het aantal aanwezigen te zien. Stampvol stond de kleine zaal en het inspireerde het viertal om het gaspedaal in te drukken en het vervolgens nooit meer los te laten.
De heren uit het Waasland toonden zich fysiek heel sterk, want het moet enorm vermoeiend zijn om veertig minuten lang zo hard te spelen. Vooral bassist Jens ging helemaal los en speelde voortreffelijk. Hoedje af ook voor drummer Thomas, die het tempo een hele tijd hoog hield en geen steken liet vallen. Het publiek was helemaal mee, en op het einde van het optreden crowdsurfde de band richting toog, om daar een daverend applaus te ontvangen. Hoedje af voor SONS, dat ongetwijfeld hun stempel heeft achtergelaten.
Het stevigste
Dat de mannen van Fleddy Melculy populair zijn, is een understatement. Ondanks het zware onweer gisteren in Lokeren (daarover straks meer) liep de zaal toch aardig vol. De foute metal van Jeroen Camerlynck, gekenmerkt door grappige en doodeerlijke teksten (‘aaah fuck, het brood is op. Ik heb juist zo een honger’). Je kan de teksten het best beschrijven als een protest tegen de alledaagse problemen in de maatschappij overgoten met een sausje van staalharde deathmetal dat aanvoelt als een dubbele stamp in de maag.
Zo hebben wij het wel graag, en het publiek duidelijk ook. Er werd veelvuldig gemosht, tot de tevredenheid van de band. Ze stonden geprogrammeerd om 01u15, maar het weerhield hen er niet van om te blijven gaan. Het publiek zat (in het begin) ook nog vol van de energie en daar profiteerde Camerlynck ten volle van. Fleddy Melculy begon als grap, maar groeide intussen uit tot een echte hype. Dat ligt niet alleen aan de teksten, maar ook gewoon aan het feit dat Camerlynck een volleerd metalzanger is die gesteund wordt door sterke muzikanten.
Afsluiten deed Melculy met doorbraaksingle “T-Shirt van Metallica” en sloot zo een beenharde Belgische avond af in de kleine zaal.
Het bizarste optreden op de Lokerse Feesten ooit
© CPU – Joost Van Hoey
Triggerfinger op de Lokerse Feesten, dat is een garantie op een fijne avond. De rockband rond Ruben Block begon nietsvermoedend aan hun optreden, tot (vergeef ons de volgende grap) hun optreden opeens in het water viel. Ze waren net drie nummers ver, tot het begon te regenen. Normaal gezien geen probleem, een beetje regen houdt Triggerfinger niet tegen. Het begon dan toch harder te regenen en in een mum van tijd was het plein leeg. Tot overmaat van ramp begaf hun geluidsinstallatie het ook en de heren besloten hun optreden stil te leggen. Het kwartier erna werd Lokeren geteisterd door een storm van jewelste. Vele festivalbezoekers gaven er de brui aan en er heerste wat onwetendheid of ze er terug aan gingen beginnen. De regen verminderde, en ze besloten het eerst akoestisch te proberen.
Dat werkte niet echt, dus werd er geïmproviseerd. Er kwam een dj tafel op het podium en het rockoptreden van Triggerfinger werd ineens een dj set. Het meeste volk was ondertussen al naar huis, maar wie bleef, werd getrakteerd op een unieke ervaring. Laat ons duidelijk zijn, wij zijn blij dat Block, Van Bruystegem en Goossens de weg van de rockmuziek zijn ingeslagen, want grote dj’s zijn er aan hun niet verloren gegaan. Niemand liet het zich echter aan hun hart komen en danste op de unieke mix die Block en Goossens loslieten op de kaai. Van Slayer en Rage Against The Machine tot 80’s platen, alles kon en alles mocht.
Graag hadden wij u een volledig verslag van het optreden van Triggerfinger bezorgd, maar de weergoden beslisten er duidelijk anders over. We kregen dan wel geen rockshow, maar wie er gisteren bij was, zal zich toch geamuseerd hebben.
