LiveRecensies

The Horrors + Mueran Humanos @ Het Depot, Leuven: Vlijmscherp en angstaanjagend goed

LiveRecensies

The Horrors + Mueran Humanos @ Het Depot, Leuven: Vlijmscherp en angstaanjagend goed

Goeie horror hoeft niet zo lang te duren. The Texas Chainsaw Massacre: 81 minuten, The Blair Witch Project: 82 minuten, Evil Dead: 85minuten, de set van The Horrors: ook zoiets. Anders dan in horrorfilms deed de Britse band ons niet schrikken met goedkope jumpscares maar trokken ze ons wel langaaam maar zeker de dieperik in. Als hun nummers drijfzand waren, stond het publiek in het Depot in Leuven er midden in en lieten ze zich gewillig zakken.

Hun accent verraadde het meteen, maar wie niet goed oplette kon het ook uit hun bandnaam afleiden. Carmen Burguess en Thomas Nochteff ontmoetten elkaar in Buenos Aires, opereren nu vanuit Berlijn en maken samen Spaanstalige nummers als Murean Hermanos. Dat ze het voorprogramma van The Horrors verzorgden, hadden ze vooral te danken aan hun sound die vaak schatplichtig leek aan Joy Division, Beach House en, tja, The Horrors. Hun sferische synths doorspekten ze met mysterieuze stemmen, maar misten wel wat subtiele melodieën om hun nummers net dat tikkeltje extra te geven. Toch wisten de vroege vogels in het publiek het wel te smaken en stamelden de Argentijnen een even grappig als aandoenlijk dankwoordje. Met de woorden ‘Thank you for us’ verlieten ze het podium en konden we reikhalzend uitkijken naar de komst van Faris Badwan en de zijnen.

The Horrors. #thehorrors #hetdepot #leuven

Een bericht gedeeld door Bart Hens (@bart_hens) op

Want The Horrors hebben de voorbije tien jaar een opmerkelijk parcours afgelegd. Begonnen ze nog met het goth punk geïnspireerde Strange House in 2007, dan zijn ze anno 2017 uitgegroeid tot een spannende synthrock band die met wellicht hun sterkste en meest coherente album tot nu toe uitbracht. Een uitvoerige Europese tour zou de band van Parijs naar Ljubljana, over Praag en tot in Stockholm en Porto brengen. Op vrijdag 10 november stopten de Britten in Leuven voor het derde optreden uit hun tour. Voordeel om de band zo vroeg in hun tour te zien is dat er nog geen spatje vermoeidheid te bespeuren is. Fris, monter en klaar om Europa te bestormen: zo konden we The Horrors samenvatten na hun doortocht in Het Depot.

Al van bij het begin kon je merken dat het hen menens was. “Hologram” was meteen een snedige brok synthrock en de manier waarop frontman Faris Badwan worstelde met zijn microfoonstatief deed ons vermoeden dat hij het echt meende. Ook zijn gothoutfit compleet met lipstick, leren jas, broek en handschoenen had hij wel iets weg van Marilyn Manson of Alice Cooper, maar dan zonder stunts en een extravagante, over the top show. The Horrors hielden het simpel, met een eenvoudige (zij het hyperkinetische) lichtshow en speelden gewoon een rechtoe rechtaan rockshow. Verraste “Hologram” nog met een snerende gitaarsolo op het einde, dan kwam “Machine” veel venijniger uit de startblokken. Het tempo lag hoog en de set zat strak van bij het begin, de band was duidelijk meer dan klaar voor hun tour.

Al vlug schakelde de band over van hun donkere synths en met “Who Can Say” brachten ze wat meer kleur in de set. De diepe bassen en opzwepende drums toverden het publiek om tot golven waarop de band probeerde te varen. Hoewel de muziek wel uitnodigde tot wilde feestjes, liet Het Depot zich toch niet helemaal gaan. Misschien zaten de flikkerende lichtshow en de iets te enthousiaste lichtman daar voor iets tussen. Haast ieder nummer werd begeleid door hyperkinetisch knipperende lichten waar epileptici meteen een aanval zouden van krijgen. De felle lampen deden soms pijn aan de ogen en haalden je vaker uit trance dan je te bedwelmen. De beste oplossing was om dan met je ogen dicht te genieten van het geweldige “Sea Within A Sea” of de kaleidoscopische outro van “Press Enter To Exit”.

“Mirror’s Image” bleef wat steken in dezelfde riff, terwijl “In and Out of Sight” teveel kabbelde tussen twee gedachten. De sleur in het midden van het concert bleef gelukkig maar eventjes hangen, want The Horrors herpakten zich op een geweldige manier met “Sea Within A Sea”, dat ondertussen al een klassieker is geworden in het genre. Van de lang uitgesponnen intro, over de bezwerende strofes tot de meeslepende outro: het nummer betekende een hoogtepunt in de set waarop de band kon verder bouwen. “Weighed Down” haalde het tempo dan weer wat naar beneden, al sleurde het nummer ons met die tragere drumbeats mee de dieperik in. ‘The weight, the darkness on your shoulders,’ zong Faris Badwan en hij deed prompt zijn lederen jasje uit om de last wat te verlichten.

Het euforische “Still Life” stond wat haaks op alle donkere nummers die er voor kwamen, maar werkte misschien daarom net zoveel beter. ‘When you wake up, you will find me,’ klonk het en we hadden wel het gevoel alsof we tijdens het laatste nummer wakker werden uit een bevreemdende nachtmerrie. De sfeer die The Horrors creëren in hun nummers, kan je nooit echt met de vinger benoemen. Net die ambiguïteit is zo intrigerend en ergens ook wel angstaanjagend. Zo begon eerste bisnummer “Ghost” heel onschuldig en rustig, maar sleurde het je tegen het einde mee in een vortex van synths en scheurende gitaren. Als een hand die zich langzaam naar je nekvel reikt en pas helemaal op het einde je bij je lurven grijpt.

In Het Depot hielden The Horrors hun nieuwste single “Something To Remember Me By” achter de hand als absolute afsluiter. Het nummer zelf is een zwanenzang van een relatie gehuld in kleurrijke synths en opzwepende beats. Tien jaar ver in hun carrière weten Faris Badwan nog steeds geweldige nummers te schrijven en “Something To Remember Me By” is ongetwijfeld het volgende visitekaartje dat in hun rijke portefeuille komt te zitten. Zelden klonken The Horrors zo dansbaar en zelden haalden ze zo hard uit. Geef ze deze zomer een podium op een festival en ze spelen je luidsprekers aan diggelen. Halloween mag dan al een paar weken achter ons liggen, The Horrors jaagden ons de stuipen op het lijf door te tonen hoe goed ze wel niet zijn.

Setlist:
Hologram
Machine
Who Can Say
In and Out of Sight
Mirror’s Image
Sea Within a Sea
Weighed Down
Press Enter to Exit
Endless Blue
Still Life

Ghost
Something to Remember Me By

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single The Horrors - "The Silence That Remains"

The Horrors is terug van weggeweest en luidt een nieuw tijdperk in met hun aankomende album Night Life. Na een stilte van…
LiveRecensies

Real Estate @ Het Depot: Frisse lentebries

Aan het Amerikaanse Real Estate kunnen we ondertussen gerust een cultstatus toewijzen. Met reeds zestien jaar op de teller zijn ze waarschijnlijk…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Seppe - "The Party"

Seppe Vande Veire, een 25-jarige singer-songwriter en producer uit Gent, bracht afgelopen vrijdag zijn nieuwe single “The Party” uit, een voorsmaakje van…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.