Gisteren volgde de kers op de taart van de Church Of Ra tweedaagse. Daags voordien liet de Kortijkse band nog een desolate indruk na in de theaterzaal met een semi-akoestische set. Op de tweede en laatste dag deelde Amenra met een elektrische set, vergezeld door Treha Sektori en The Black Heart Rebellion, een finale klap uit waardoor niemand ongeschonden het slagveld kon verlaten.
Verwarring allom, toen niet Treha Sektori, maar wel The Black Heart Rebellion als eerste het podium op kwam. Zij stonden namelijk als tweede band aangekondigd, maar de line-up bleek donderdagavond nog veranderd te zijn. Met een zeer lange intro waarbij er nog lustig gebabbeld werd in de zaal, leek het quintet een lange avond tegemoet te gaan. Maar toen de eerste drumslagen doorheen de Vooruit trilden, kregen ze alle aandacht die ze verdienden. Deze Gentenaren maken een mix van doom, ambient en post-rock, geen gemakkelijke muziek, maar het publiek leek het toch te smaken. De op en neer bewegende hoofden bevestigden ook dat het eigenlijk een ijzersterke set was die veel lof verdient.
Treha Sektori, leverancier aan huis bij Amenra, is een soloproject dat draait rond ambient en drone achtige soundscapes. In tegenstelling tot de twee andere bands, was dit voor het overgrote deel een cd die afgespeeld werd met hier en daar wat schorre vocals en af en toe overbodige trommelslagen. Om visueel interessant te zijn werd er gebruik gemaakt van visuals over poppen uit klei en landschappen. Toen ook dit na een tijd repetitief en eentonig werd, verslapte de aandacht en werd deze ingeruild voor geroezemoes. Het vormde de ideale situatie om vlug eens een plaspauze te houden om daarna een mooie plaats te veroveren voor waar me met z’n allen op zaten te wachten.
Openen deed Amenra met “Boden”, hierbij slaan drummer Bjorn Lebon en frontman Colin H. Van Eeckhout gelijktijdig op metalen staven, tot in samenspel met wat gitaarwerk de spanning zo hoog is en de eerste vernielende uitbarsting weerklonk. Meer dan Colin zijn rug kregen we toen niet te zien, maar hij krijste als een bezetene de longen uit zijn lijf, terwijl hij bewegingen maakte alsof hij de ene na de andere demoon ontweek. Met “.The Pain.It Is Shapeless.” volgde een nummer dat geen behoefte heeft aan een lange intro, we waren vertrokken voor een helse dodentocht.
De unieke atmosfeer die heerste, werd bij elk nummer intensiever. Headbangen ging over in ongecontroleerde bewegingen en uitspattingen waar een priester de duivel in zou herkennen. Het vijftal bedient zich graag van talloze religieuze symbolen waar zij hun eigen betekenis aan geven. Deze worden op een enorm doek geprojecteerd aan de hand van zwartwitbeelden. Samen met een grote hoeveelheid rook en een weergaloze witte lichtshow zorgde Amenra voor een totaalpakket die je bij de keel neemt tot je ondergedompeld bent in de wereld van zwarte magie. Deze demonische energie begon zeer hoog en sleepte zich via nummers als “Razoreater” en “Aorte” tot ongekende hoogtes.
Met de stijgende intensiteit kregen we meer van Colin zijn imposant getatoeëerde rug te zien, hij waagde zich er zelfs af en toe aan om uit zijn comfortzone te komen en zich naar het publiek te richten. Veel langer dan enkele seconden kregen we niet van zijn gezicht te zien, maar wat toen wel duidelijk was, was dat enkele demonen toch hun doel raakten, tot bloeden toe. Toen hij even heen en weer raasde, werd duidelijk dat hij mankte, we waren al vergeten dat hij enkele dagen geleden zijn voet brak. Hij leek de pijn in zijn performance te gebruiken als drijfveer voor nog meer waanzin.
De set, of eerder het exorcisme, eindigde met “Am Kreuz” en “Silver Neelde. Golden Nail.” waarna de laatste uitputtingsslag geleverd was. Op enkele seconden tijd was de band verdwenen achter de zwarte doeken en verscheen ‘fatum nos iunget’ met bijhorend logo op het doek, grof vertaald: ‘fate joins us’. En daarmee was hun missie volbracht, de negatieve energie uit het leven werd omgebuigd naar iets positief. Al heeft het even geduurd voor dit echt doordrong, want we zaten in een roes waaruit we nog steeds maar half ontwaakt zijn. Velen bleven vol ongeloof staan, anderen grepen zich naar de haren, terwijl de weinige enkelingen zich al naar huis begaven.
De hoge verwachtingen werden waargemaakt, Amenra bracht meer dan een concert, ze brachten een onvergetelijke ervaring waar niemand al van bekomen is, of kan zijn.
Setlist:
Boden
“.The Pain.It Is Shapeless.
A Mon Ame
Thurifer
Razoreater
Aorte
Terziele
Nowena
Am Kreuz
Silver Neelde. Golden Nail.
