De vierde plaat van folkzangeres Joan Shelley heet gewoon Joan Shelley. Het lijkt alsof ze probeert te zeggen ‘dit ben ik, helemaal, en noem het wat je wil’. Shelley heeft nooit veel nodig om te overtuigen: haar innemende stem, de juiste hoeveelheid gitaarmagie en pijnlijk mooie teksten. Haar vorige album Over and Even werd bij het beste van 2015 gerekend. Joan Shelley is mogelijks zelfs nog mooier: een plaat waar tijd lijkt op te houden met bestaan.
Joan Shelley nam dit album op in de studio bij producer Jeff Tweedy (Wilco). Haar stem, zijn invloed en het talent van de muzikanten maken deze elf songs stuk voor stuk pareltjes. Shelly had al een patent op minimalistische folk, maar hier komt alles perfect samen. Het zijn songs die geen inspanning vragen van de luisteraar, maar warmte verschaffen zonder dat je wist dat je het nodig had.
De liedjes op dit album verwerken verlegen onzekerheden over het leven en, vooral, de liefde. ‘How could you stand it?’ vraagt ze op “If the Storms Never Come”. De vraag is eerlijk en de boodschap zo mooi begeleid door het gitaarwerk van Nathan Salsburg. Er zit twijfel en een tikkeltje wanhoop in “I Got What I Wanted”, waar ze aan toevoegt ‘didn’t I?’. Spencer Tweedy (zoon van) voorziet het allemaal van net genoeg percussie.
“I Didn’t Know” staat een beetje apart met een ietwat hoger tempo, maar het omvat wel opnieuw de vragen die er toe doen. ‘I didn’t know that love could come so strong | Should it break across the rocks | I’ll know that I was better off when I didn’t know’. Hetzelfde geldt voor “The Push and Pull” waar Shelley haar geliefde allerhande vragen voor de voeten gooit. “Pull Me Up One More Time” wordt zweverig, maar op een goeie manier. Met “Isn’t That Enough” sluit Shelley af en laat ze nog eens zien wat haar stem allemaal kan dragen. Het antwoord op de vraag is natuurlijk nee, dit album had veel langer mogen zijn.
Joan Shelley is beperkt beschikbaar op Spotify met slechts 5 nummers en een veel te korte 14 minuten. Het is een aanmoediging om het album in zijn geheel aan te schaffen. Het is ook wachten op een passage in België. Wij hopen alvast op een zaalconcert in het najaar, zodat we ons kunnen opwarmen aan dit kunstwerkje.
