LiveRecensies

Timber Timbre @ Botanique: Donkere spookhuisverhalen

LiveRecensies

Timber Timbre @ Botanique: Donkere spookhuisverhalen

Terwijl gisteren de overgrote meerderheid van de uitverkochte Orangerie nog op het terras van de Botanique stond te genieten van een prachtige lente-avond, doken wij een pikdonkere Orangerie in. We zagen werkelijk geen hand voor onze ogen, met botsingen met onbekenden tot gevolg. Marcus Hamblett en Timber Timbre namen ons daar mee de duisternis in.

Die eerste zit in een hoekje van het podium, vergezeld van zijn elektrische gitaar en laptop voor elektronische sounds.  Marcus Hamblett zit in zijn eigen jazzy bubbel en maakt van zijn eerste album Concrete een improvisatie die tien minuten lang mag duren. Hij speelt amper drie nummers, die een ingewikkeld luisterspel vormen van improvisatie naar improvisatie. “Be New”, duurt op de plaat amper twee minuten en 40 seconden, maar hij speelt het langgerekt tot tien minuten. Dat doet hij zo sierlijk, en het licht in de zaal begeleidt hem als een gracieuze balletdanseres, dat we helemaal tot rust komen. Een beleefd applaus van een mager gevulde zaal en een ‘thank you for being so quiet’ brengt ons terug naar buiten om wat licht te vangen.

Timber Timbre begint aan hun set in een zaal die een duivels rode kleur krijgt. Een dag eerder kwam hun nieuwe album Sincerely, Future Pollution uit, waarvan de vinyl na het concert vlot verkoopt. De titeltrack daarvan is meteen ook hun openingsnummer, waarmee ze hun set onheilspellend laten aanzwellen en ze gitaren laten huilen op hun mysterieuze blues. Ze nemen ons mee op een trip doorheen een spookhuis waarvan we de uitgang niet lijken te vinden. “Sewer Blues” krijgt meteen de hele zaal al knikkend mee. Tailor Kirk zingt als een heerser, een hypnotiseur die ons bezweert met zijn croony stem, die ons meer dan ooit doet denken aan Stuart Staples van Tindersticks.

De Canadese band geniet duidelijk van het spelen. Ze balanceren tussen volle focus en ervaring en tillen nummers zoals “Beat The Drum Slowly” naar een hoger niveau, met een glansrol voor -je raadt het nooit- de drummer, die één enkele slag begeesterd speelt.

Een bericht gedeeld door Olivier (@olizik) op

Een diepe en intense hijg van Kirk is voor het publiek genoeg om te weten wat er aankomt. “Hot Dreams” maakt het begerig warm in de zaal. Hij zingt verleidelijk in ons oor als de meest … verhalenverteller. Het is het perfecte voorspel voor “Western Questions”, dat het stevige tempo nodig heeft om de minder geslaagde galm van Kirks’ stem naar de achtergrond te doen verdwijnen. Hij kijkt voor het eerst doordringend de zaal in en ziet een publiek dat aandachtig luistert en zich laat meevoeren.

Uit het publiek komen oerkreten, en een enkeling die keer op keer om “Grand Canyon” smeekt. Tailor Kirk besluit dan maar dat alle nummers die nog volgen zo heten. De fan blijft op zijn honger zitten. “Grand Canyon” wordt niet gespeeld, ook “Bad Ritual” en “Bring Me Simple Men” vinden we niet terug in de set. Wel vooral nummers van de nieuwe plaat. Oude bekenden “Black Water” en “Trouble Comes Knocking” lijken ze te willen aframmelen, en het snellere tempo haalt het duistere en sensuele effect helaas weg.

“Until The Night Is Over”, dat zo zacht begint dat we de snaren amper nog kunnen horen, voert ons mee naar een spooky poppentheater met een bijpassend orgeltje (denk aan de scène van Sjakie en de Chocoladefabriek met de poppen die in brand vliegen). Dit nummer krijgt terecht het langste applaus van de avond. Elk nummer vormt een apart verhaal, en de zaal luistert gewillig. “Do I Have Power”, vraagt Kirk. En ja, dat heeft hij. Om op een bijna satanische manier te zingen dat we hem aanzien als de generaal van zijn stemmenleger.

Na de bisronde, met een sensueel “Les Egouts” en een bezwerende gitaarriff op “Woman”, blijft het publiek op zijn honger zitten en blijft het maar applaudisseren. Alle ogen zijn hoopvol op de trappen gericht waarlangs de band net naar boven ging. Maar een tweede keer terugkeren doen ze niet, ook al staat “Magic Arrow”, dat in Breaking Bad en The Good Wife werd gebruikt als soundtrack, nog optioneel onderaan de setlist te blinken. Maar helaas. Sluitingstijd voor het spookhuis. De deuren zijn gesloten.

 

Setlist:

Sincerely, Future Pollution
Sewer Blues
Velvet Gloves And Spit
Moment
Hot Dreams
Western Questions
Curtains?!
Until the Night is Over
Black Water
Grifting
Blue Nuit
Do I Have Power
Beat the Drum Slowly
Trouble Comes Knocking

Bis:
Les Egouts
Woman

 

Deze zomer speelt Timber Timbre in Openluchttheater Rivierenhof op 10 juli en staan ze op Dour op 15 juli. Wij duimen voor een mistige avond met een lichte nevel waarin de mannen zich kunnen hullen.

Facebook / Twitter / Instagram / Website

Related posts
LiveRecensies

Ways Around Festival 2024 (dag 3): Noise voor iedereen

De derde en laatste dag van het Ways Around Festival was opnieuw een groot succes. Ditmaal diende de museumzaal van de Botanique…
LiveRecensies

Griff @ Botanique (Orangerie): Voorzichtige popshow

Griff mag dan wel net naast de titel BBC Sound of 2021 gegrepen hebben, toch lijkt het al een tijdje de goede…
LiveRecensies

S. Carey @ Botanique (Grand Salon): Allesbehalve beangstigend

De naam S. Carey zegt misschien niet iedereen veel, maar als we er de naam Justin Vernon of Bon Iver bijhalen, dan…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.