Nu staan we hier mooi. ’t Is kwart na acht, maar volgens de event page openden de deuren om acht uur stipt. Dan wachten we maar eventjes. Na een tiental minuten buiten te staan, valt het ons op dat er wel een stroom aan mensen langs de zijkant binnensijpelt. De grote poort gaat vandaag gewoon niet open? We geven het eerlijk toe. Niet ons sterkste moment.
Na eventjes in de foyer rond te hangen, valt het ons op dat er muziek komt uit de kleine zaal. Dit moeten we even gaan inspecteren. Buiten een handvol mensen in het publiek en vier mannen op het podium, is er nog niet veel te zien. Mountain Bike heeft hun show geniepig weten te starten.
Rustige gitaren, gecombineerd met een dromerige stem, zorgen ervoor dat iedereen instant in een roes zit. Het overduidelijke chorus effect op de gitaren doet die roes zelfs toenemen tot een ware lsd-trip. Na iedereen even te begroeten, geeft Mountain Bike een plotse draai aan de sfeer met een strak upbeat tempo, voorzien van een goede dosis punk.
‘Thank you, Buru Buru, because it’s a good invite. I’m just shy.’ wordt opgevolgd door ‘This song starts quiet, but it gets better. Please don’t leave the room.’ om uit te monden in harde gitaren en een gezonde dosis aan geschreeuw. Ondertussen is het al overduidelijk dat frontman Etienne (aka Kinkle) graag een praatje maakt tussen nummers in en volgt op met een nerveuze ‘Thank you. You are so kind. Maybe I love you secretly. No, that’s not true. I hate you (lacht). Now I drink water. Now I stop drinking water.’ om af te sluiten met scheve gitaren, bassolo’s en een welgemeende ‘Thank you for inviting us, Buru Buru.’
Na een korte pauze, is het de beurt aan The Guru Guru. Maar niemand van hen is te bespeuren. In plaats hiervan klinkt “Sound Of Da Police” door de monitors, opgevolgd door “Dead Man’s Chest” met ‘Yo, ho, ho and a bottle of rum.’ Deze laatste woorden zijn nog niet gedoofd of Duracell konijn Tom Adriaenssens bestijgt het podium en begint te roepen als een gek op “We Had Been Drinkin’ Bad Stuff”.
Een kort intermezzo wordt gebroken door gitarist Jan Viggria met ‘Gitaren moeten goed gestemd zijn voor de rock. Anders kan de rock niet aanwezig zijn.’ met een accent dat iedereen direct aan Smos van Safety First doet denken. “Up the Wall” is de volgende op de setlist. Naast angstige vocalen, voorziet frontman Tom hier de microstand van een potje droogneuken. Helemaal nat van het zweet, grijpt hij naar een keukenhanddoek om zichzelf even af te drogen.
Met “Defacts” worden we even verwend met een nummer dat spijtig genoeg de plaat niet haalde. ‘Het gaat over dat je hoofd soms nee zegt. Alles wat ik nu ga doen, gaat dus mislukken.’ Gelukkig moeten we dit niet letterlijk opvatten en levert The Guru Guru ook hier een prachtig staaltje vakmanschap. Wat wel opvalt, is dat frontman Tom nu toch wel echt helemaal aan het doordraaien is. Als een zot stampt hij op de lichtknop van zijn ledbak. In combinatie met zijn angstaanjagend blije kop, is dit een beeld dat je eerder in Arkham Asylum zou verwachten dan hier in de Muziekodroom. De madness stopt hier echter niet, want tijdens opvolger “Making Waves”, gaat Tom kurkdroog in kleermakerszit zitten en begint hij zenuwachtig voor- en achteruit te wiggelen.
‘Steek je hand op wie pipi moet doen. Eén… Twee… Drie! Vier… Vijf.’ Met een kurkdroge ‘Dan moet je pipi doen in een blikske, he.’ gaat The Guru Guru over in het strakke “BB I Can” om af te sluiten met de waanzin van “Lissabon”.
Na heel wat gejuich, besluit The Guru Guru nog een laatste keer terug te komen en niet veel later weergalmt de verslavende riff van “Lotion In the Ocean” door de zaal. Dit alles mondt in een vurige moshpit, waar frontman Tom besluit mee in te duiken. Om eerlijk te zijn, was dit volgens ons slechts een trucje om hierna ongemerkt de zaal uit te kunnen lopen. Old habits die hard, zeggen ze wel eens.
Na een reeds geslaagde avond, neemt DJ Petty Thuo de discobar onder handen met het betere gitaargeweld. Dat de optredens voorbij zijn, betekent duidelijk niet dat het tijd is om naar huis te gaan. Hierlangs krijgt iedereen eindelijk de kans om die langverwachte P C H E W van The Guru Guru te bemachtigen.
