Iceland Airwaves: Waar een klein land groot in kan zijn!

Elk najaar vind in Reykjavik het Iceland Airwaves festival plaats. Het is een showcase-festival waar vooral spannende, nieuwe muziek ontdekt kan worden. Van de ruim 250 acts komt slechts een handjevol niet uit IJsland. Van de buitenlandse acts komen de meeste uit de US of de UK. Maar ook Belgie (BRNS) en Nederland (Weval) zijn vertegenwoordigd. Dat Airwaves internationaal meetelt blijkt wel uit het feit dat van de 9000 bezoekers er slechts 3000 uit IJsland zelf komen. Dat IJslandse muziek ‘hot’ is, blijkt al op de heenreis. Icelandair vertoont een documentaire waarin gezegd wordt dat er in 2014 ruim 1300 optredens werden gegeven door IJslandse bands in het buitenland. Niet slecht voor een land met slechts 340.000 inwoners. Björk is natuurlijk het exportproduct bij uitstek en zij prijkt dan ook op de affiche. Jammergenoeg wordt haar concert enkele dagen voor het concert afgelast.

Om alle acts te beschrijven die we zagen zou dit stuk een boekwerk worden. Een ruime samenvatting kan echter zeker wel gegeven worden. Op de woensdag barst het muzikale geweld los. In de Harpa, het muziekgebouw met drie zalen, wat het hoofdkwartier is van het festival, mag Himbrimi aftrappen. Eerder deze dag traden zij al op in de lokale platenzaak. Ook voor de niet-betalende bezoekers valt er overdag namelijk genoeg te beleven. In talloze café’s, platenzaken en kunstgalerieën staan provisorische podia opgesteld waar artiesten spelen die soms wel of soms niet op de affiche van Airwaves staan.

Himbrimi stond eerder die dag te spelen in de platenzaak. Tegen het eind van het optreden kwamen we binnen en we werden meteen gegrepen door de stem van de zangeres ondersteund door dromerige gitaar- en synthesizermuziek. Te kort helaas, maar gelukkig was er ’s avonds een herkansing op het ‘echte’ festival. In de Harpa kwam de band beter tot haar recht en wist het massaal toegestroomde publiek stil te krijgen. Daarna was het de beurt aan Geislar. Een band die bewijst dat dromerige popmuziek en klassiek prima te combineren valt! Vervolgens mag Árstíðir aantreden, een band die internationaal aan het doorbreken is en vorige week nog een aantal zalen in Nederland en het Festival le Ferme aandeed.

Donderdag vinden er een aantal boeiende optredens plaats in het Reykjavik Art Museum. Himbrimi (daar zijn ze weer) mag de avond aftrappen in de evenementenzaal van dit schitterende gebouw. Dat een zelfde band twee avonden op rij kan boeien wordt hier bewezen. In de sfeervolle locatie is het genieten geblazen. Vervolgens staat Sykur op het programma. Drie enthousiaste jongens die met hun synthesizers en gitaar heerlijke electropop-beats produceren. De wulpse zangeres, met ingevlochten paardenstaarten tot haar knieën in een soort van Elmo-pak, huppelt vrolijk zingend en dansend heen en weer over het podium. Na zoveel geweld is het de beurt aan Lucy Rose, een timide meisje dat met haar liefdevolle popliedjes voor wat rust in de zaal zorgt. De avond wordt knallend afgesloten in de Harpa met Father John Misty. De voormalig drummer van de Fleet Foxes bewijst dat hij beter tot zijn recht komt als frontman. Krijsend en stuiterend over het podium brengt hij het publiek in vervoering met zijn emotionele songs.

De vrijdag wordt afgetrapt door Good Moon Deer. Hun zware drones ondersteund met wazige visuals en een aantal acteurs die in lichtgevende pakken een mime-voorstelling doen. Dit allemaal samen zorgt voor een boeiend geheel. Vervolgens mag Milkywhale aantreden, zij zou zomaar het zusje van Sykur kunnen zijn. Huppelend brengt zij, met haar vrolijke electropop, het publiek in beweging. Perfume Genius doet er vervolgens een schepje bovenop door de toeschouwers voortdurend op het verkeerde been te zetten met zijn mix van powervolle dance en intieme piano-solo’s. De avond wordt vervolgens knallend afgesloten door de dromerige doch knallende beats van Weval.

De zaterdag begint met Epic Rain. Met haar zwoele stem en opzwepende jazz is ze een heerlijk begin van de dag. Vervolgens is het tijd voor de mooiste locatie, de Frikirkjan, de oudste kerk van IJsland. Hier vind een bijzondere samenwerking plaats tussen Jón Ólafsson (een pianist) en Futuregrapher (een producer van ambientmuziek). De kerk leent zich uitermate goed voor deze bijzondere samenwerking die ons in een perfecte trance brengt. Als je wilt dansen deze avond moet je in de Hurra zijn. Ruxpin, een gemaskerde dj, staat lekker te knallen met zijn energieke ambientmuziek. Dit wordt gevolgd door Kero Kero Bonito. 2 jonge Engelse dudes, die met een lieflijk Japans zangeresje in schooluniform de zaal laten ontploffen. Dit doen ze met hun, naar eigen zeggen, ‘video game music’.

Op zondag loopt het festival zachtjes tegen haar einde. Het epicentrum is in de Vodafone Hall. Afwisselend vinden optredens plaats in de grote en kleine zaal van dit pand. Agent Fresco timmert internationaal al aardig aan de weg. Het hoge stemgeluid en de gierende gitaren doen een beetje denken aan My Chemical Romance maar dan net iets rustiger. Dan mag Sleaford Mods aantreden. Dit Britse duo maakt een mix tussen punk en hiphop. De hilarische rapteksten met Cockney-accent zijn een genot om naar te luisteren. De volgende Britse act, Hot Chip, behoeft weinig introductie. Ook deze keer bewijzen ze weer dat ze een mooi feestje kunnen bouwen. Natuurlijk moet dit festival afgesloten worden door een IJslandse act degene die het feestje naar een hoger niveau tellen is FM Belfast. De energie van dit kleurrijke gezelschap zorgt ervoor dat alle bezoekers van voor tot achter hun laatste beetje energie uitpersen. De perfecte afsluiter van dit bijzondere festival.

Zoals eerder gezegd is het ondoenlijk om van elke act een aparte recensie te schrijven. De hoogtepunten zijn echter wel uitgelicht. Iceland Airwaves is een heel bijzonder en uniek festival voor de echte muziekliefhebber. Wil je eens iets anders en hoef je niet per se DE grote namen te zien, dan zul je het hier zeker naar je zin hebben. Iedereen zal hier aan zijn trekken komen omdat zo’n beetje elke stijl wel
vertegenwoordigd is. Met de verschillende locaties die op maximaal 10 minuten loopafstand van elkaar liggen, doet het festival erg intiem aan. Hoewel het officiële gedeelte dagelijks vanaf een uur of 7 ’s avonds aanvangt is er overdag ook genoeg te beleven bij de ‘off-venue’ (optredens in kroegen en winkels). Het enige dat misschien een beetje tegenvalt is de prijs van een pintje, die varieert van 6 tot 9 euro (maar is dan wel 0,5l). Daarnaast is de heerlijke muziek is ook prima weg te spoelen met een IJslands kraanwatertje. En het is heerlijk slapen in je hotelbed i.p.v. je klamme slaapzak in je festivaltentje.