Iceage — Pain Killer
Als je een saxofoon bij een punknummer zet, dan kan er eigenlijk al heel weinig foutlopen. Ook bij “Pain Killer” van Iceage is dat het geval. De zware stem in combinatie met snedige gitaren, de stem van Sky Ferreira en een fel orkestraal refrein maken er een geweldig dynamisch nummer van.
Imarhan — Ehad Wa Dagh
Een streepje wereldmuziek op zijn tijd, dat moet al eens kunnen. Met Imarhan hebben we een band uit Algerije bovengehaald en met “Ehad Wa Dagh” hebben ze een heel dansbaar Touaregnummer gemaakt. Haal die gewaden maar boven, voel de exotische sfeer en dansen maar!
Iron And Wine — What Hurts Worse
De sympathiekste bard met baard had nog wat onafgewerkte nummers die zijn laatste plaat Beast Epic niet haalden en besloot om ze toch nog af te werken. Met zijn ritselende drums en zeemzoete stem bewijst “What Hurts Worse” al meteen dat het niet zomaar een nakomertje is.
Jade Bird — Uh Huh
Jade Bird kwam afgelopen jaar op de longlist van de BBC Sound of 2018 te staan. De hoofdprijs werd weggekaapt door Sigrid, maar deze Britse dame moet niet onderdoen voor haar. Met “Uh Huh” kwam Bird naar buiten als een katje dat we niet zonder handschoenen moeten aanpakken.
James Blake — If the Car Beside You Moves Ahead
Eén van de beste producers en elektrogoden van deze tijd trakteerde ons begin dit jaar op een nieuw nummer. Het was echter een tijdje geleden dat we solowerk van hem ontvingen. James Blake heeft een eigen, zeer kenbare sound, elke keer opnieuw. Dit nummer is trouwens één van zijn beste singles en doet zijn sublieme artiestenstatus alle eer aan.
Janelle Monaé — Make Me Feel
Dit nummer heeft geen introductie meer nodig, lijkt ons, door de grote radiobekendheid. Gewoon dansen zoals enkel echte beren dat kunnen!
Jay Prince — In The Morning
Jay Prince maakte dit jaar een enorm vrolijk en dansbaar jazzy r&b-nummer. Hierbij willen we nog even melden dat we niet verantwoordelijk zijn voor melancholisch zomergemis.
Jim James — Just A Fool
We moeten het al even zonder My Morning Jacket doen, maar solo kan Jim James er ook wat van. Zijn plaat die dit jaar verscheen, was zeker niet slecht en opener “Just A Fool” toont aan dat de man nog steeds hard kan rocken en een heel catchy nummer kan schrijven.
Jimothy Lacoste — I Can Speak Spanish
Life is getting quite exciting voor de Londense rapper Jimothy Lacoste. Het voorbije jaar werkte hij zichzelf steeds meer in de schijnwerpers met opvallende video’s en droge, maar gevatte nummers waar positiviteit altijd op de eerste plaats komt. Zijn voorlopige hoogtepunt blijft toch wel “I Can Speak Spanish”.
John Mayer — New Light
Met “New Light” bewijst John Mayer dat hij in staat is vorm te geven aan de perfecte popsong. Er zit een blijvende drive in het nummer die aanzet tot dansen, en de ietwat schattige backings en de onverwachte overgang van bridge naar refrein zijn enkele leuke details in het nummer. “New Light” is vooral heel plezant en blijft dagenlang hangen.
K Á R Y Y N — ALEPPO
De Syrische / Amerikaanse muzikante K Á R Y Y N liet het afgelopen jaar een aantal bijzonder intense nummers neer druppelen. Het interessantste is misschien wel “ALEPPO”, waar het mystieke talent met haar etherische stem en dito productie reflecteren op haar jeugdherinneringen in de gelijknamige stad.
Karen O ft. Danger Mouse — LUX PRIMA
Een single mag al eens negen minuten duren als er zoveel pracht in zit. Danger Mouse komt volgend jaar terug met Broken Bells, maar van de samenwerking met Karen O willen we ook nog horen. Zeker als het zo’n mysterieuze, hoopvolle en epische nummers als “LUX PRIMA” oplevert.
Kikagaku Moyo — Gatherings
Japanse psychedelica, het is iets wat in België nog steeds met argwaan wordt bekeken. Maar als we luisteren naar Kikagaku Moyo, dan vragen we ons af waarom dat nodig is. “Gatherings” is de perfecte mix tussen hun roots en de sound van Black Mountain, stevige riffs en toch psychedelisch. Vré nice.
King Princess — 1950
Mikaela Straus alias King Princess maakte misschien wel de meest opvallende debuutsingle van het jaar. Niet alleen wij, maar ook andere muzikanten zoals Harry Styles behoren tot haar fanbase. Met “1950” maakte ze misschien wel het DIY anthem van het jaar.
King Tuff — Neverending Sunshine
De stevige gitaren hebben bij King Tuff plaats geruimd voor verfijnde synth pop met een subtiele americana garage invloed. Als je benieuwd bent hoe zoiets klinkt, luister dan maar eens naar “Neverending Sunshine” en voel de zon je opwarmen, zelfs bij het donkerste weer.
Kokoroko — Abusey Junction
Kokoroko is een Londense, acht koppen tellende afrobeat band, die Afrikaanse ritmes en jazz-invloeden op een fenomenale wijze samen giet. Met zachte percussie als rode draad nemen trompetten, een altsax en het virtuoze gitaarspel van Oscar Jerome je mee op een muzikale trip.
Lana Del Rey — Venice Bitch
Lana Del Rey staat bekend om haar dramatische pop die ze op haar eigen manier weet te brengen. Met “Venice Bitch” heeft ze haar beste nummer tot dusver uitgebracht. Een zachte popsong die negen minuten lang weet te betoveren.
Lolo Zouaï — Desert Rose
“Desert Rose” is ongetwijfeld op muzikaal vlak het meest sensuele nummer dat 2018 gekend heeft. Lolo Zouaï maakt gebruik van trage bassen en meeslepende zang om haar minnaar te verleiden. Probeer je maar eens te verzetten tegen het enorme dansgehalte van deze single, we kunnen je melden dat het enorm moeilijk is.
Lucy Dacus — Nonbeliever
In “Nonbeliever” rekent Lucy Dacus af met haar gelovige familie en gooit ze het juk van religie van zich af. Een krachtig en meeslepend nummer dat een van de (vele) hoogtepunten is op Historian.
Lykke Li — Deep End
Lykke Li liet dit jaar al het commerciële geluid van weleer achterwege en zette het schitterende album so sad so sexy neer. “Deep End” is hiervan ongetwijfeld het beste nummer en bevat een enorm meezinggehalte.
(Lees verder op de volgende pagina!)
