Novo Amor @ Ancienne Belgique (AB): Met dank aan ChatGPT

Ali Lacey is met zijn negen miljoen maandelijkse luisteraars op Spotify beter bekend bij het grote publiek als Novo Amor. Enkele weken geleden verscheen met Collapse List zijn vierde soloplaat en dat was meteen ook een goeie reden om terug om tour te gaan. Na escapades in Botanique en Trix, was het nu eindelijk de beurt aan de grote zaal van de Ancienne Belgique om betoverd te worden door de mooie falset van de man. We waren niet de enige die nieuwsgierig waren, want zijn show was ruim op voorhand uitverkocht.

Novo Amor had zelfs geen voorprogramma nodig en dus ging hij om 20u30 stipt van start. Lacey had drie bandleden mee en zelf posteerde hij zich niet van in het begin centraal op het podium. Hij mengde zich mooi in op het podium waardoor we eerst niet goed door hadden wie hier nu de frontman was. Met zijn petje op is de zanger dan ook geen opvallend figuur en zeker in het begin was het ook naar bindteksten zoeken. De muziek primeerde en dat kunnen we alleen maar aanmoedigen.

Het publiek leek dat ook wel te snappen en van bij het begin liet het zich helemaal meeslepen met de melancholie die in de muziek kruipt. De opbouw van iedere song had wel een gelijkaardige manier waarbij er telkens een heel hoopvol einde volgde, maar dat werd wel altijd op zo’n subtiele manier gebracht dat je helemaal mee ging in het verhaal. Om de uitdaging aan te gaan, waren er ook meteen een viertal nieuwe nummers in het begin van de set. Het breekbare “Same Day, Same Face” knalde meteen iets steviger door en ook de visuals begonnen ons nu meer op te vallen.

Er werden kosten noch moeite gespaard om ook een visueel spektakel te creëren. Zo stonden er grote beeldschermen tussen de bandleden die bij de epische stukken volledig oplichtten en bij de intiemere momenten ook die bepaalde sfeer weergaven. Neem nu “Placeholder”, een kort instrumentaal nummer dat ons met behulp van de schermen richting een kosmische sfeer torpedeerde. Net als de laagjes bij een lasagne kwam zo alles mooi samen in een perfect gerecht bij Novo Amor en dat hij over alles goed nadacht, zorgde er ook voor dat hij buiten een ‘thank you’ niet veel meer hoefde zeggen.

Met “Decimal” keerde Novo Amor terug naar Cannot Be, Whatsoever uit 2020. Je merkte aan het publiek dat dit album nog steeds nauw aan het hart ligt. De vele telefoons legden de breekbare momentjes vast, zeker bij “Keep Me” dat zich als een fragiel nummer profileerde. Je kon een speld horen vallen doordat er met zoveel emotie werd gespeeld en iedereen aan de lippen hing van Lacey. Dat het grootse “No Plans” nadien voor wat bombast zorgde, gaf aan dat er duidelijk aan afwisseling werd gedacht in de set.

Toch leek de stem van Novo Amor niet altijd nog bestand om de hele hoge falsetten te halen en kon je af en toe een klein foutje horen. Iets wat we graag met de mantel der liefde bedekken natuurlijk en al zeker als er nummers als “Birthplace” en “State Lines” naar voor komen. Samen met de nodige blazers kwam dat nummer als een warme soep op een koude dag terwijl die laatste vooral voor kippenvel zorgde. En dan moest grootste hit “Anchor” nog komen nadien. Het was plots een bad vol melancholie en iedereen bleef er maar al te graag in liggen. Net zoals een komkommer altijd bij de beste slaatjes terechtkomt, werd Novo Amor beter hoe intiemer hij klonk.

Dat hij uiteindelijk toch eens het publiek toesprak, verbrak de magie die al een klein uurtje in de zaal hing. Hij zei dat hij niet goed wist hoe het publiek toe te spreken en gebruikte dus ChatGPT om een bindtekst voor hem te schrijven. Die maakte er iets in de aard van een magische bootreis van, wat hij zelf beschreef als ‘cringe’. Het maakte van hem een geweldige kerel en vooral doordat hij ook een bepaalde sympathie opwekte nadien. Vlak voor “Co-Pathetic” kregen we nog zo’n vlaag van sympathie toen hij wat vragen uit het publiek begon te antwoorden. Een beetje overbodig wat ons betreft, maar het maakte de grens tussen artiest en publiek wel minder groot.

Er moet ook nog iets gezegd over de muzikanten die Novo Amor begeleiden. Ze zorgden voor een grootse sfeer die soms zelfs naar een stadiongeluid neigde. Bij “Me V2” wisselde Lacey zijn stem af met andere gitarist Tom Mason en dat gaf alles een nieuwe dimensie. Ook de extra blazer die af en toe voor een vol geluid zorgde, maakte alles soms wat magischer en zeker het compacte drumwerk was een streling voor het oor. Op die manier was afsluiter “Carry You” dan ook de perfecte manier om de set te eindigen. Vol hoop en intimiteit sloot Novo Amor af, al volgde nog een overbodige bisronde. De twee nummers van de nieuwe plaat voegden niet echt nog iets toe aan het geheel en maakten wel dat er toch met een wrange nasmaak werd geëindigd.

Uiteindelijk is de muziek van Novo Amor nog altijd iets magisch en brengt hij het live volledig volgens het boekje. Interactie beperkt hij tot het minimum en hij laat vooral de muziek spreken en het publiek dat luistert er vooral naar. De afwisseling tussen intimiteit en grootse epische sounds komen ideaal tot stand terwijl de mooie hoopvolle eindes altijd een gevoel van liefde en levenslust opwekken. Op die manier laat Novo Amor niemand onberoerd, al was het maar voor één nummer.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

First Place
Same Day, Same Face
Placeholder
Years On
Decimal
Guestbook
Keep Me
Halloween
No Plans
Birthplace
13494
State Lines
Anchor
Land Where I Land
Me v2
Opaline
Co-Pathetic
Repeat Until Death
Carry You