Gisteren moesten we Antwerpen trotseren in een sneeuwbui en met een verstoord tramnetwerk. De besneeuwde cocaïnehoofdstad van Europa was het decor van onze queeste. De beloning van de queeste was geen bevallige jonkvrouw, maar de Londense Archy Marshall die onder zijn alias King Krule de sneeuwwolken mocht proberen weg te spelen. We waren niet alleen. Tamino, Johannes Verschaeve (The Van Jets), Jasper Maekelberg (Faces On Tv) en actrice Anemone Valcke, allemaal stonden ze in de prachtige Roma – als beloning van de queeste – om de 23-jarige King Krule te komen aanschouwen.
King Krule komt in de Roma zijn nieuwe plaat, The Ooz, live aan ons voorstellen. Na zijn prachtig debuut 6 Feet Beneath the Moon van 2013 en enkele turbulente jaren later is hij er dus weer met nieuw werk. Een album waar je zowel parels van de zuiverste soort als bizarre experimenten op vindt, van het briesende “Half Man, Half Shark” tot het charmante “Czech One” dat je dan weer best met fluwelen handschoentjes aanraakt. Zet The Ooz op en laat jezelf gewoon wegglijden op de donkere wolken die Archy Marshall met zijn lyrisch gebrom voortstuwt.
Diezelfde obscure wolken wist King Krule ook live in de Roma te brengen. Openen met “Has This Hit” en vervolgens ook “A Lizard State” en “Midnight 01 (Deep Sea Diver)” vroeg in de set plannen, zette De Roma op de wolk waar King Krule zich zelf op bevond. Uit die donkere wolken viel echter geen sneeuw, wel bestonden ze uit dromerige indie geluiden die samenvloeiden met een jazzachtig basis. Dit alles bracht de King Krule uit Archy Marshall naar boven. Zijn rauwe stem schreeuwde je soms wakker en bracht je dan weer snel terug op het duistere, dommelige pad.
Wie niet op tijd op die dromerige wolk kon kruipen, kon de performance minder smaken. King Krule koos er niet altijd voor om met zalvende, zachte handreikingen voor de dag te komen. Af en toe werden we tegen het hoofd geslagen door gevaarlijke baslijnen die King Krules geknor als ware dreigingen naar voor lieten komen. Ook de punkige gitaren die af en toe de plak zwaaiden, zetten dat onheil kracht bij.
Wie wel heerlijk meevloog als een Aladdin op een vliegend tapijt op de zwarte flow van King Krule, omarmde die dreiging en flirtte ermee. Het pure “The Locomotive” werd bezweerd door de grove stem van Marshall die als het ware een onheilsspreuk over zichzelf afschreeuwde. Het publiek kon die snijdende dramatiek wel smaken en trakteerde de rosse god op een stevig applaus. Wie op dezelfde golf surfte als King Krule kreeg de toestemming om in zijn ziel kijken.
Naar het einde toe opende King Krule zijn armen en liet heel de Roma erin plaatsnemen. “Baby Blue” werd gevolgd door “Easy Easy” en als enige bisnummer kletste Marshall er nog “Out Getting Ribs” tegenaan. Iedereen die nog niet op de indie trip zat, werd door King Krule verwelkomd met het beste van zijn waanzinnige debuutalbum. De zaal toonde zijn appreciatie nog een laatste keer en weg was de rosse god, om ergens anders de wolken gitzwart te laten kleuren. Wij konden naar huis in de kille sneeuw met een warm gevoel, want King Krule stond er. Ook al botste en schampte hij af en toe de kantjes ervan af.
Setlist:
Has This Hit
Ceiling
Dum Surfer
A Lizard State
Midnight 01 (Deep Sea Diver)
The Locomotive
Lonely Blue
Rock Bottom
Little Wild
Neptune Estate
Emergency Blimp
(A Slide In) New Drugs
The Ooz
Half Man, Half Shark
Baby Blue
Easy Easy
Bis:
Out Getting Ribs
Facebook / Instagram / Website
