Nieuwe singles

Het elftal van het jaar 2016 volgens “Den Beir”

Een elftal van het jaar maken, het is geen gemakkelijke opdracht. “Den Beir” heeft dit jaar veeeeeeeeeel muziek beluisterd en dus was het zeer moeilijk om een elftal samen te stellen. Uiteindelijk heeft hij na veel wikken en wegen elf plaatjes uitgekozen die hij dit jaar wel de moeite vond, al springt zijn nummer één er toch wel uit. “Den Beir” ging op zoek naar lekkere honing en vond een plaats met honderden bijenkorven, het prikte dus ook wat toen hij enkele van die bijenkorven moest laten staan. Toch zijn hieronder zijn elf lekkerste korven te vinden met de rest ook vermeld (ja, “Den Beir” laat niemand graag achter).

Eervolle vermelding (Enkele goeie songs maar ook enkele mindere): Savoy MotelSavoy Motel,  MetallicaHardwired … To Self-Destruct, WeezerWeezer (The White Album), BleachedWelcome The Worms, With ConfidenceBetter Weather, Matt CorbyTelluric, WeavesWeaves, Black MountainIV, GreysOuter Heaven, Let’s Eat GrandmaI, Gemini, Palace So Long Forever, VodunPossession, Jimmy Eat WorldIntegrity Blues, HoneybloodBabes Never Die, Bad SunsDisappear Here, Heron OblivionHeron Oblivion en Mystery JetsCurve Of The Earth

Leuk om te horen: RoamBackbone, Blink-182California, Andy ShaufThe Party, White DenimStiff, Explosions In The SkyThe Wilderness, Band Of HorsesWhy Are You Ok?, Jack GarrattPhase, CoastsCoasts, DaughterNot To Disappear, Green DayRevolution Radio, TychoEpoch, WetDon’t You, GrouploveBig Mess en WylderRain And Laura.

Net niet (verschillende goeie songs maar gwn een tikkeltje tekort): The Goon Sax Up To Anything, Hands Like HousesDissonants, If These Trees Could Talk The Bones of a Dying World, YakAlas Salvation, Cub SportThis Is Our Vice, FewsMEANS, Zig ZagsRunning Out Of Red, TancredOut Of The Garden, Summer CannibalsFull Of It, FathersonOpen Book, ORBBirthSeafretTell Me It’s Real en Joyce ManorCody.

Omdat ik vind dat eindejaarslijstjes van albums er altijd hetzelfde uitzien, probeer ik om er wat unieke platen tussen te steken die soms niet boven de massa uitstijgen. Ze verdienen een podium en dus geven wij hen dat.

11. The Comet Is Coming – Channel The Spirits

Deze beer is nie echt de grootste experimentele jazz fan maar wat The Comet Is Coming realiseert op het debuut is geniaal. Zonder veel zang slaagt de band er in om jou mee te trekken in een verhaal van exotische klanken en epische opbouw. Met het gebruik van speelse percussie, wat uitgesproken blazers en een sfeervol klankentapijt. Oké, het einde van deze plaat verdient misschien wat meer energie waardoor hij net niet in de top tien belandt, maar het begin van dit album is van het beste wat ik dit jaar horde. Genomineerd voor een Mercury Prize maar voor de rest volledig over het hoofd gezien, laat je niet misleiden: The Comet Is Coming!

10. Thomas Cohen – Bloom Forever

Eentje waar ik lang over getwijfeld heb, hier kon evengoed Fatherson, Wylder of Seafret staan maar ik koos voor de meest muzikale plaat. Thomas Cohen was de vriend van Peaches Geldof toen ze stierf in 2014. Deze plaat is dus een liefdeszang aan haar maar evengoed een plaat die zijn verdriet verwerkt. Als je denkt dat dit resulteert in melige folkrock, ben je mis. De man houdt het donker, schuwt een stevige gitaarsolo niet en brengt dit allemaal op met een stevige scheut Americana. Zijn zwoele stem brengt liefdevolle muziek die de diepste emoties in een mens naar boven haalt.  Ook voor een jazzy invloed met een saxofoon, bij opener “Honeymoon”, deinst Cohen niet terug. Denk aan Lou Reed, Pink Floyd en Neil Young en je weet dat Thomas Cohen met dit solo debuut de weg plaveit voor een wondermooie toekomst, helaas zonder zijn vrouw.

9. Boston Manor – Be Nothing.

Omdat deze lijst niet te soft hoeft zijn, voegde ik Boston Manor toe. Een stevige punkband met wat hardcore invloeden die dit jaar hun debuutplaat uibracht. Ze waren al even bezig dus kregen ze wel wat druk uit het milieu, maar ze losten de verwachtingen helemaal in. Het begint vernietigend met “Burn You Up” en knalt zo je hersenen meteen uit je hoofd. Al snel weet je niet meer wat gedaan maar gelukkig brengt Boston Manor ook rust. Die rust komt tegelijk zo hard aan, dat traantjes soms niet uit kunnen blijven. Een rollercoaster van emoties die vooral de pracht van stevige muziek aantoont.

8. Pretty City – Colorize

Een streepje psychedelica is altijd fijn maar Pretty City weet het op een energieke manier te brengen. Meer nog, de band komt uit het mekka van de psychedelica-lovers: Australië. De mannen uit Melbourne brachten in de luwte een debuutplaat uit en bleven onder de radar. Toch verdienen ze een veel groot publiek. De band nam me van bij de eerste luisterbeurt mee op een trip in hogere sferen (waar ik me nog steeds bevind af en toe). Iedere track op deze plaat bevat een sonische diepte en een vibrerende sfeer waardoor het blijft boeien. Maak een trip met deze onbekende drugs.

https://soundcloud.com/pretty-city/sets/colorize

7. Spring King – Tell Me If You Like To

Een eindejaarslijstje zonder Britpop is als een café zonder bier, dat gaat niet. Spring King bracht naar mijn mening dit jaar de beste plaat in dat genre uit. De zanger speelt drum en enkel om die redden verdient hij een plaats in deze lijst. Strakke nummers boordevol energie die uiteen spatten in een aanstekelijk refrein. Springerig maar toch met de nodige snuggerheid geschreven. Spring King zou zomaar eens de nieuwe Vaccines kunnen worden. Rauwe energieke muziek die de zevende plaats in ons elftal bevuild.

6. D.D Dumbo – Utopia Defeated

D.D Dumbo heeft misschien een belachelijke naam, zijn muziek is dat allerminst. Hij brengt ingenieuze indie rock die hoekig en spontaan klinkt. De man is al even bezig maar kwam dit jaar eindelijk met zijn debuutplaat op de proppen. Utopia Defeated bevat geen uitgesproken single maar slaagt er toch in om een wondermooi geheel te vormen. Het vloeit allemaal in elkaar over en de plaat lijkt perfect op elkaar ingesteld, nadenken over de volgorde noemen ze dat. Erg fijne instrumenten die zich beperken tot de essentie en nergens groot uithalen. Dat maakt deze plaat zo charmant, een aanrader voor de fijnproevers.

5. Stephen – Sincerely

Een fantastische plaat van een geniale artiest die wat mij betreft te weinig aandacht kreeg dit jaar. Hij kan gitaar spelen, weet perfect hoe hij een song moet producen en kan daarbovenop nog een klok van een stem presenteren. De man ziet er wat uit als Jesus maar zijn muziek is niet zo heilig. Vorig jaar bracht hij al verschillende singles uit die wij wel konden smaken maar om dat ook waar te maken op een album is andere koek. Hij doet dit op een wondermooie manier door de verscheidenheid aan kracht, emotie en spelplezier in zijn volledige cd naar boven te laten komen. Leuk voor de liefhebbers van dansmuziek met echte instrumenten, wat het alleen maar beter maakt.

4. Cross Record – Wabi-Sabi

Cross Record is zo’n nieuwe band waar haast niemand van gehoord heeft. Toch werd ik bij de eerste luisterbeurt van Wabi-Sabi omvergeblazen. Het album begon allemaal heel simpel, zelf niet zo uniek maar wanneer “Steady Waves” aanbrak, ging ik helemaal mee in het verhaal van de band. Dromerige zang met hier en daar wat lo-fi invloeden en ook wat energie. Denk Beach House meets Pixies met een vleugje Daughter. Zeer uniek en een plaat die zijn plaats in deze lijst meer dan verdiend heeft.

3. Sunflower Bean – Human Ceremony

Dromerige lo-fi pop afgewisseld met wat stevige gitaren, zo omschrijf je Human Ceremony het best. De unieke factor aan deze plaat is de afwisseling tussen vrouwelijke en mannelijke zang. De vrouw klinkt fragiel, breekbaar en angstaanjagend terwijl de man een nodig zwoel en donker weerwerk biedt. Giet dit allemaal samen in een geheel van psychedelische gitaren en ruige solo’s en je krijgt een fantastisch album. Een dodelijke plaat die uitblinkt in bronstigheid en daardoor een bronzen medaille verdient. “2013”, “Wall Watcher” en “I Was Home” zijn de aanraders

2. Moose Blood – Blush

Omdat het pop punk/emo hart ook wat wil. Moose Blood bracht enkele jaren geleden hun debuutplaat uit maar komt met Blush echt als een volwassen band in de spotlights. Een plaat vol geniale songs die binnenkort een gigantisch publiek moeten aanspreken. Het staat vol meezingers en immens catchy songs met gigantische refreinen. Ik zag ze al eens live aan het werk en toen bleek echt dat de band klaar is voor grotere zalen. In eigen land verkopen ze gigantische zalen uit (grootte AB), hier zal dat binnenkort ook het geval zijn. Vetste track “Knuckles” is er één die je na drie luisterbeurten kan meekelen, meer is niet nodig.

1. King Gizzard & The Lizard Wizard – Nonagon Infinity

Over de nummer één van deze lijst was geen twijfel mogelijk, die moest en zou King Gizzard & The Lizard Wizard zijn. Nonagon Infinity is de plaat waarmee de Australiërs zich wisten te nestelen bij een groter publiek. Een plaat die niet stilvalt en als één lang nummer doorvloeit. Zo vlot, zo zuiver en zonder nadenken. Vol energie gaat King Gizzard & The Lizard Wizard op zoek naar Nonagon Infinity en betreed hiermee spirituele paden die iedereen weten te betoveren. Hard, lekkere solo’s, strakke riffs en een snelle melodie zijn slechts enkele van de ingrediënten die deze plaat zo perfect maken. Een plaat die misschien niet uitblinkt qua lyrics, maar als je zo’n muziek maakt dan hoeft dat niet. “Robot Stop”, “Gamma Knife” en “People Vultures” zijn essentieel luistervoer. Met deze plaat weet de band te betoveren en tegelijk rake klappen uit te delen, meer is dan ook niet nodig!

3659 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Shabaka - "End Of Innocence"

Wie ‘Shabaka Hutchings’ zegt, denkt meteen aan de toonaangevende jazzbands die hij de laatste jaren leidde. Sons Of Kemet, dat passieproject met…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Jera on Air voegt vierde festivaldag toe met onder andere The Prodigy en Enter Shikari

Als een donderslag bij heldere hemel: zo voegde Jera on Air vandaag uit het niets een vierde dag toe aan zijn festival….
AlbumsFeatured albumsRecensies

King Gizzard & The Lizard Wizard - The Silver Cord (★★★): Angst en vreugde tussen de kreuken van de kosmos

Vier maanden na het uitbrengen van het weergaloze PetroDragonic Apocalypse zit de gemiddelde fan van King Gizzard & The Lizard Wizard al…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.