De Deense producer Kölsch is al jaren een vaste waarde in de elektronische muziekwereld en een zeer graag geziene gast in ons landje. De man met de hoed laveert zowel live als op plaat tussen melancholie en euforie, en levert met KINEMA een album af waarbij hij opnieuw die balans weet te bewaren. De release van het album gaat ook gepaard met een nieuwe liveshow getiteld ‘Kölsch and the Machine’ waarbij hij zijn nieuwe nummers en klassiekers live zal herwerken tot een analoge en modulaire ervaring.
Openen doet Rune Kölsch met “Waste My Time”, een samenwerking met het Britse dj-duo Camelphat. Het eerder gereleasete nummer kent een kalme en bedachtzame start, maar ontpopt zich gaandeweg tot een song die je voor de eerste maal lichtjes in beweging zet. En laat het nu net daar om te doen zijn voor Kölsch op deze nieuwe plaat. KINEMA is immers het Griekse woord voor beweging en stilstaan is gedurende deze tien tracks volledig uit den boze. Dat de Deen een gesofisticeerde muzieksmaak heeft, bewijst hij vervolgens met met een eigen interpretatie van Schuberts “Nacht Und Traüme”. De hemelse gezangen worden vakkundig gecombineerd met een stuwende beat waardoor deze herwerking een uiterst zweverig geheel vormt.
Titeltrack “Kinema” kent dan weer minder subtiliteit zonder gratuit te gaan klinken. De stevige beat trekt het tempo op het album gevoelig de hoogte in en is een vintage Kölsch-nummer waarbij melodie en harmonie hand in hand gaan, een nummer dat het ongetwijfeld goed zal doen in het clubcircuit. Net wanneer je denkt dat de trein volledig vertrokken is, wordt er gevoelig wat gas terug genomen met “Home”, maar het is vooral de orkestrale versie van “All that Matters” die je even laat wegdromen. De samenwerking met de Symphony of Unity, beter bekend als het huisorkest van Tomorrowland, geeft de oerklassieker van Kölsch een filmisch karakter. Kippenvel gegarandeerd.
Ook “All The Words” kan je allerminst uitbundig noemen, maar daarom is het nummer niet minder interessant. De synths ademen een zekere kwetsbaarheid uit zonder flauw te klinken en de ook deze track past weer naadloos in het grotere geheel dat deze plaat is. Kölsch vindt op deze plaat een mooi evenwicht tussen zijn eigen voorliefde voor melodieën, emotie en dansbaarheid. Zo krijg je het zuiderse riedeltje uit “All Week” allicht in diezelfde tijdspanne niet uit je hoofd en vormt dit eveneens een aanslag op je dansbenen.
Dat Rune Kölsch er ook niet vies van is om eerder eens richting het commerciële te neigen, bewijst hij op “Sad Makes Me Happy”, de track die samen met de release van het album nog werd naar voor geschoven. De samenwerking met de Zweedse zanger Bonn bezorgt de track een heus Swedish House Mafia-gevoel, maar is meteen ook het meest radiovriendelijke nummer van de volledige plaat. Het lichter aanvoelende “Smile” lijkt een opstapje naar afsluiter “Hands of mine” waarbij we zowaar een akoestische gitaar voor de kiezen krijgen in combinatie met een zachte beat. Atypisch Kölsch, maar niet minder mooi.
Op zijn zevende langspeler doet de Deen opnieuw waar hij meer dan goed in is. Kölsch brengt je aan het dansen door zelden groots of uitbundig te klinken en weet als geen ander emotie en dansbaarheid hand in hand samen te laten gaan.
Met zijn nieuwe liveshow staat hij op zaterdag 29 november in Trix te Antwerpen.
Ontdek “All Week”, ons favoriete nummer van Kinema, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
