Bijna exact drie jaar geleden katapulteerde Simon zich in de rijke map van singer-songwriters die België telt. De Antwerpenaar met Baskische roots liet op Zoveel nog te doen de opmerkelijke evolutie horen die hij doormaakte sinds hij een paar jaar eerder voor het eerst zijn neus aan het venster stak. De rauwe energie en branie van het prettig gestoorde hiphopcollectief Roedel werden ingeruild voor popminiatuurtjes in het Nederlands, met een scheut hiphop zoals je die ook bij Beck of Eels terugvindt. Zoveel nog te doen documenteerde de relatiebreuk die Simon Michelena – zo heet hij voluit – op dat moment doormaakte. Heavy stuff dus, maar dan wel donzig als een veertje gebracht. Volledig onterecht bleef dat eerste album een beetje te veel onder de radar zweven.
Vandaag landt er een opvolger op de platenmarkt. Als het neerstort behandelt de hartverscheurende periode na de breuk. Tegen wil en dank gaat het over voorzichtige nieuwe ontmoetingen, maar ook over leegte, het nog steeds missen van die ene, en ook over hoop en angst en de hele rollercoaster daartussenin. Als het neerstort vertelt het verhaal van de wederopbouw, en door de niets verbloemende taal is dat bloedmooi.
Een eerste aperitief kregen we begin dit jaar al in de vorm van de titeltrack. Het nummer leunt op een ingetogen bas- en drumpatroon en raakt aan thema’s als jezelf overbelasten, daaruit leren en steeds mildheid vooropstellen. Gevoelens en gedachten die onze gejaagde tijd bij iedereen resoneren. De tekst ‘Zien hoe het zit als het neerstort / Het zand tussen vingers / Hou het net nog vast als het water aan mijn keel stond’ illustreert dat er besef is ingedaald, maar dat het herstel nog pril is. We hebben dan al een andere passage uit Simons schetsboek te horen gekregen met “Kruimelbed”: een sober, prachtig liedje dat enkel op gitaargetokkel steunt. Zinsneden als ‘Hou het dichtbij als het niet meer gaat / Gisteren zei ik het bijna maar / Maar alles op haar tijd’ doen ons vermoeden dat de tracklist van Als het neerstort niet chronologisch is opgevat. Dat is allesbehalve erg, hoor. Zo worden we heerlijk heen en weer gestuurd in de warboel die een hoofd na een relatiebreuk nu eenmaal kan zijn, en zijn we helemaal klaar voor de zachte landing die “Loop mezelf voorbij” biedt. Wat breekbaar als een flinterdun wijnglas begint, bloeit dankzij de gitaar- en strijkerspartij wonderschoon open.
En dan zijn we klaar voor een volgende draaibeurt. Deze keer valt op hoezeer deze collectie liedjes perfect in de dagprogrammatie van elk radiostation zou passen, maar even goed stuk voor stuk een edgy kantje hebben. Simon schippert de hele tijd tussen dromerige pop en door warme blazers gedragen americana. Spinvis en Mac DeMarco zijn namen die voorbij flitsen, al is het telkens maar kort. Want nog meer dan op Zoveel nog te doen heeft Simon echt wel zijn eigen stem gevonden, of die nu zingt of rapt. Een gejaagde song met postpunkinvloeden als “Kapot” ligt hem daardoor even goed als de slaapkamer-hiphop van “Hetzelfde”, de samenwerking met Flip Kowlier die je al hoort te kennen vanop de radio.
Zo zijn we bij het adresboekje van Simon Michelena gekomen. De single “Onderweg” – met Sarah Green ofte Sarah Pepels (ex-Portland, Glitterpaard…) kleurde al onze zomer, Flip Kowlier doet op het in de vorige alinea genoemde “Hetzelfde” wat hij erg goed kan: achteloos grandioos zijn. Het meest verrast waren we toen “Alsof dit helpt” voor het eerst passeerde. Als we al achterover leunden, bracht deze dansbare postpunk ons terug op het puntje van onze stoel, niet in het minst door de bijdrage van Sietse Willems van Meltheads. We beseffen dat het een rare kronkel is, maar wij moesten bij diens stemgeluid en articulatie denken aan Henny Vrienten bij het prille begin van Doe Maar. En dat is een groot compliment!
We zouden nog even kunnen doorgaan met hoogtepunten aanstippen. Telkens onze vinger richting playknop is gegaan, ontdekken we weer iets nieuws op Als het neerstort. Het is een album waarop Simon de man en het paard durft te benoemen die zo typisch zijn voor elke moeilijke periode . Dat het in onze moedertaal gebeurt, verhoogt alleen maar de herkenbaarheid. De warme sound is alleen maar mooi meegenomen. Het maakt van Als het neerstort een album als een second skin pleister: Die draag je ook graag net even wat langer dan nodig is.
De rijke instrumentatie van het album wordt ook live doorgezet. Simon is op het podium intussen een five piece. Ze speelden aan het einde van de zomer al op een paar mooie festivals, en komen met Als het neerstort onder de arm onder andere De Roma inpalmen. Dat is op 24 oktober. Volg de socials van Simon voor meer shows.
Ontdek ”Alsof dit helpt”, ons favoriete nummer van Als het neerstort in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
