© CPU – Nathan Dobbelaere
De band Pip Blom heeft met name in Engeland en thuisland Nederland een grote reputatie, zowel live als op plaat. De aandacht voor de formatie rond de gelijknamige frontvrouw blijft in België onverwacht wat achter. Misschien gaat dat veranderen met de nieuwe ep Grip, die volgende week verschijnt. De single “Ring” gaf ons al een mooi voorproefje. Is de sound veranderd? Of is het een logische evolutie op het muzikale pad? We laten het Pip Blom zelf vertellen.
Ze zit monter en energiek klaar voor een online gesprek. We trappen meteen af met de directe aanleiding voor dit gesprek: de release van de ep Grip en de single “Ring”. ‘Ik vond dat best wel spannend. Het is al acht jaar dat we muziek aan het uitbrengen zijn, maar het is heel lang geleden dat we het helemaal zelf hebben gedaan. We hebben hiervoor drie platen uitgebracht bij Heavenly Records. Dat contract liep af. We besloten dat we eerst tijd wilden. Om zelf te ontdekken wat we nu precies willen doen. En dat we daar dan weer een label bij gaan zoeken.’ Het is meteen duidelijk dat Pip weet waarover ze praat. En dat ze geen blad voor de mond zal nemen, openhartig als ze is. ‘Het is wel gewoon heel anders dan alles via een label te doen.‘ Ze roert een belangrijk onderwerp al snel aan in ons gesprek: de muzikale richting… ‘Die is misschien net iets anders. Hoewel het in heel veel aspecten nog steeds heel erg lijkt op wat we altijd al hebben gedaan. Maar de instrumenten zijn net wat anders, waardoor het eindresultaat ook net iets anders klinkt. We gaan van meer rock naar meer elektronisch. Dat is wel spannend. Of mensen daarop zitten te wachten. Of je een nieuw publiek bereikt. Daar zitten we nog middenin, op dit moment. Maar tot nu toe zijn de reacties heel positief. Dus dat is heel fijn.’
© CPU – Nathan Dobbelaere
Een werktitel voor het gesprek zou kunnen zijn: ‘Anders, maar toch Pip Blom’. Na een aantal ep’s kwam ze in 2019 met het debuutalbum Boat. Dat werd meteen een succes. De naam Pip Blom ging rond in de indie- en rockwereld. Hun wens om ooit op het grote Glastonbury festival te spelen, kon meteen al worden afgevinkt. ‘Kijk, we hebben nu drie albums: Boat (2019), Welcome Break (2021) en Bobbie (2023). Voor mij voelen ze allemaal heel anders, omdat ik ze zelf heb gemaakt. Maar het verschil is relatief klein. Het zit allemaal in dezelfde hoek. Er zit wel verandering in, maar het is niet opeens iets héél anders.’ Pip is duidelijk een goede analyticus van haar eigen werk. ’Ik merkte bij Bobbie wel, dat ik met steeds meer tegenzin nummers zat te maken op gitaar. Terwijl ik dat altijd zo had gedaan. Ik voelde me daarin opeens te beperkt. En was tegelijkertijd te lui om mijn gitaarskills uit te breiden. Toen ben ik veel meer met de computer gaan doen, wat een heel andere manier is van muziek maken. Het is echt een andere mindset. Je bent meer bezig met componeren vanuit geluiden die er al zijn. Dat heeft aan mij een gevoel van vrijheid gegeven.’ Er lijkt een opluchting te komen als ze het zegt. ‘Ik heb ook altijd behoefte aan verandering. Ik zie me dit niet twintig jaar doen en elke plaat vergelijkbaar te hebben. Dan wordt het gewoon saai.’
De nieuwe ep Grip is de eerste release na het album Bobbie, het album met de nieuwe mindset. ‘Bobbie hebben we gemaakt toen we nog met zijn vieren waren. Dat was met live drums. Terwijl ik toen al wist dat ik meer elektronisch wou doen. Voor de plaat hebben we de drums geprocesst. Na de opname van Bobbie, bleek onze drummer Gini Cameron in verwachting. Zij is toen uit de band gegaan, omdat het moeilijk te combineren was. We hebben nog gezocht naar een nieuwe drummer, maar die was best moeilijk te vinden. Ook omdat het iemand moest zijn die live ook de samples en triggers doet. Toen zei mijn vriend Willem (Willem Smit, frontman van Personal Trainer): ‘Maar kan het niet gewoon zonder drummer?’ Dat was een optie waar ik zelf nooit over had nagedacht… We besloten om met zijn drieën verder te gaan.’ Dus met haar broer Tender Blom (achtergrondzang, gitaar, synths) en Darek Mercks (basgitaar, synths). ‘En vanuit dat idee ben ik toen ook Grip gaan maken. Dat was natuurlijk heel anders. Normaal heb je een hele live band in gedachte en dat hoefde nu niet meer per se.’
Opeens bleek er heel veel mogelijk en ging er nagenoeg een nieuwe muzikale wereld voor haar open. ‘Stukje bij beetje ontdek ik weer iets nieuws. Op Bobbie liet onze producer Dave McCracken zien hoe je zang kan samplen. En wat je daar vervolgens weer mee kunt, bijvoorbeeld in de melodie. Dan raakte ik zo geïnspireerd om daar weer iets mee te doen.’ Met zijn werk voor onder andere Jay-Z, Kayne West, Faithless, Ian Brown en dEUS was Dave natuurlijk ook niet de minste. ‘Zeker, ik was ook echt op zoek naar iemand die met mij mee kon denken. Hoe je dingen anders kunt insteken. Hij heeft daar heel erg aan bijgedragen.’ Grip is echter zonder producer van buitenaf gemaakt. ‘Dat is best wel eng, maar een ep voelt toch iets luchtiger aan dan een hele plaat. Deze ep is ook wel om iets uit te proberen. En om er zelfverzekerdheid uit te halen: ‘Goh, er is best veel wat we zelf kunnen‘. Ik heb de demo’s gemaakt en er samen met mijn broertje verder aan gewerkt. Dat is eigenlijk ook een soort producerrol.’
© CPU – Nathan Dobbelaere
De teksten komen natuurlijk nog steeds van Pip. Daar zal ook niks in veranderen. ‘Ze lijken misschien heel persoonlijk, omdat ze heel direct zijn. Maar ze gaan niet altijd precies over mij. Ze kunnen ook gaan over een documentaire of een boek. Of het is het verhaal van iemand anders. Het is meer een basisidee waar ik een tekst omheen bedenk. Ik voel niet de behoefte om mijn leven altijd met iedereen te delen. Ik probeer dan ook niet te dicht bij mijzelf te komen. Ik belicht eigenlijk maar één kant. In werkelijkheid ben ik namelijk óók heel vrolijk. Maar de teksten zijn dat juist niet. Dat wordt een doel voor de volgende plaat: een album maken dat een beetje losstaat van alle twijfel en hersenspinsels. Dus met vrolijke teksten. Of ik dat kan, dat moet nog blijken. Maar het lijkt me wel heel leuk.’
Dat is voor de volgende plaat. Nu is er Grip. En die titel is gekozen om een niet zo vrolijke reden. ‘Ik heb best een roerig jaar achter de rug. Er zijn veel vervelende dingen in mijn persoonlijke omgeving gebeurd. En ik merkte dat ik op zoek was naar een houvast. Niet om dingen te verklaren, want ik ben niet religieus of zoiets. Maar om het leven iets makkelijker te maken. ‘Waarom gebeurt dit? Of: ‘Hoe gaat het nu verder?’ Het is die zoektocht naar grip die dit jaar voor mij heel belangrijk is geweest. Met als uitkomst dat die grip er dus niet is. En dat je je daarbij moet neerleggen. Maar dat is best moeilijk…’Dus je had de ep ook ‘Acceptatie’ kunnen noemen? ‘Ja, maar behalve dat ik daar ook nog niet helemaal ben.’
Grip bestaat uit vijf songs, waarvan “Ring” als single vooruit is geschoven. ‘Voor mij waren er drie nummers die een single kunnen zijn: “Ring”, “Temporary Love” en “Upside Down”. “Drift” is het rustige nummer van de ep. En de afsluiter “Someday” is dan weer veel langer.’ Dus “Ring” is representatief? ’Jazeker: Het zijn iets meer synths dan normaal. En ik hou heel erg van refreinen en hooks die in je hoofd vast komen te zitten. Dat heb ik hier zeker ook geprobeerd.’
De ep wordt live op een treffende wijze aan het publiek gepresenteerd: ‘Club Grip’. ‘We speelden eens in Eindhoven, op een clubnacht van DJ St. Paul. In het midden van die nacht mochten wij een half uur spelen. En toen ging de clubnacht weer door. Dat werkte heel goed. Iets waarvan ik dacht: ‘Wow, dit is gewoon iets heel anders dan je meestal ziet. En ik denk dat ik daar ook naar op zoek ben. Naar een net weer wat andere show. Bij ‘Club Grip’ zijn er al dj’s van tevoren, waardoor de muziek al wat meer gecureerd is. Er is ook een voorprogramma, behalve in Amsterdam, waar we een grote dj als hoofdact hebben. Kijk, ik hoef niet per se de hoofdact te zijn. Ik vind het veel belangrijker dat een avond goed werkt. Dat je een show hebt gezien en je daarna kunt nog dansen bij iemand anders. Dat lijkt mij heel leuk.’
Op 11 juni komt Grip uit. ‘Club Grip’ zal plaatsvinden op een zestal zorgvuldig gekozen locaties, drie in Nederland (Tilburg, Leeuwarden en Amsterdam) en drie in Engeland (Bristol, Manchester en Londen). België wordt helaas niet vereerd met een bezoek en zal het dus moeten doen met enkel de nieuwe ep. De toekomst zal leren of Pip Bloms zuiderburen ook gaan vallen voor hun sound. Maar Grip levert daarvoor in ieder geval genoeg muzikale munitie. België, hou je vast!
