© CPU – Joost Van Hoey (archief)
Met het kakelvers album A Study Of Losses onder de arm zakte Beirut af voor een dubbelslag in ons prachtig Koninklijk Circus. Blijkbaar heeft de band rond Zach Codon bij velen nog steeds een speciaal plekje in het hart, beide optredens waren in een sneltempo uitverkocht. Aanstekelijke hits als “Nantes”, “Santa Fe” en “Elephant Gun” zullen daar zeker voor iets tussen zitten. Ondertussen was het ook alweer zes jaar geleden dat de Amerikaanse band nog eens in België speelde, stemproblemen zorgden er in 2019 nog voor dat Codon zijn tour moest stopzetten. De band heeft in tussentijd wel niet stilgezeten, met drie nieuwe albums in evenveel jaar was het vingerdik kijken hoe ze het nieuwere werk zouden combineren met de favorieten van de fans.
Dat Zach Codon een voorliefde heeft voor het Noorden – hij nam het album Hadsel op in de gelijknamige gemeente in Noorwegen – steekt hij niet onder stoelen of banken. Het was dan ook niet vreemd dat hij een bende muzikanten uit Kopenhagen meenam om het voorprogramma in het Koninklijk Circus te verzorgen. Het energieke viertal kwam met veel goesting het podium opgestormd en dat was ook te merken in hun sound. Vooral de drumster viel op met haar krachtige stem, die de openingsnummers nog net wat meer body gaf. Efterklang leek op weg om zo’n voorprogramma te zijn dat je nadien in iedere Spotify-playlist toevoegt, maar net dan besloot de band een versnelling lager te schakelen. De rustigere nummers kwamen ook bij het publiek minder binnen en deed hier en daar een enkeling knikkebollen. Gelukkig hadden ze wel nog een verrassend slotakkoord in petto waarbij ze akoestisch en in het publiek een verrassende versie van “Things We Have In Common” brachten. Dat de gitarist ook nog eens met een grote vredesvlag wapperde terwijl het publiek een klein koor vormde, zorgde voor extra kippenvel.
De laatkomers zullen even gevloekt hebben toen ze merkten dat de mannen van Beirut er al tien minuutjes eerder aan begonnen waren. Die laatkomers misten met “Gallipoli” al meteen een bescheiden hitje waar de typerende blazers een eerste keer van velen de hoofdrol opeisten. Niet enkel Codon was blij om opnieuw op een podium te staan, ook het publiek was blij dat het weerzien eindelijk daar was. Het Koninklijk Circus wiegde sychroon heen en weer tijdens “Elephant Gun” en de stembanden werden een eerste keer echt gesmeerd met het prachtige “So Many Plans”.
Codon is een betere muzikant dan dat hij zanger is, dat weet hij zelf even goed, maar hij laat zich ook nog eens omringen door muzikale duizendpoten; een cellist die met een gitaar overweg kan, een toetsenist die accordeon speelt, een trompettist die terwijl de toetsen bedient, een drummer die niet vies blijkt te zijn van een ukelele en iemand die naast trombone spelen ook nog eens kan zingen. Laat het dan ook net die afwisseling zijn dat Beirut zo’n ongelofelijk sterke liveband maakt. De tempowisselingen tussen de meer ingetogen nummers zoals “Spillhaugen” en publiekslievelingen als “Postcards From Italy” zorgden ervoor dat zowat de hele zaal uit de hand van Codon at. Het publiek ging al uit zijn dak nog voordat “Postcards From Italy” goed en wel vertrokken was.
Met “The Shrew” toverden ze het Koninklijk Circus even om in een vrolijk volksfeest en de wondermooie meerstemmigheid in combinatie met de knappe lichten zorgde ervoor dat “No No No” een hoogtepuntje was in het eerste deel van de show. Zach Codon is geen man van veel woorden, maar over “Now I’m Gone” wilde hij toch net iets meer kwijt; hij schreef het nummer toen hij amper vijftien jaar oud was. Na een klein uurtje was het al tijd voor die allergrootste hit van Beirut. Het alom bekende pianodeuntje kon op veel enthousiasme rekenen en heel het publiek lipte de tekst van “Nantes” woord voor woord mee.
Tijd al voor de eerste bisronde, en daar hadden de mannen van Beirut iets speciaals voor ons in petto. De fans zullen het weten, maar de meerderheid van de aanwezigheid hoogstwaarschijnlijk niet, maar het laatste album, A Study Of Losses, is geschreven als soundtrack voor een circusshow. Voor de gelegenheid hadden ze dan ook maar twee artiesten meegevraagd om op het podium hun ding te doen. Origineel, dat was het zeker, maar het was ook nog eens adembenemend knap gedaan en ze kregen de hele zaal gedurende drie nummers muisstil, op oorverdovend applaus na. De muziek en Beirut verdwenen even naar de achtergrond en met de acrobatie werd er aan het album en de show nog een tweede en derde laagje gegeven.
Nadien was het tijd voor de tweede en laatste bisronde en uiteraard wisten alle fans welke kleppers nog zouden passeren. “Santa Fe”, vernoemd naar de geboortestad van Codon, toverde een glimlach op ieders gezicht en “The Gulag Orkestar” was een bijna majestueuze afsluiter van een indrukwekkende avond. Waar Beirut op plaat soms wat saai en eentonig kan klinken voor velen, zijn ze live zo sterk door al hun muzikale talent. De afwisseling en wisselwerking tussen de orkestrale blazers en het popgeluid van de drums en gitaar maakt het geluid van Codon & co zo uniek dat ze live helemaal tot hun recht komen. Voor diegenen die nog twijfelen, kunnen we alleen maar aanraden om die meldingen op Ticketswap aan te zetten en zo toch nog een ticketje te bemachtigen voor hun tweede show in het Koninklijk Circus want wat is Beirut live toch een verdomd goede band.
Beirut speelt op dinsdag 6 mei een tweede show in het Koninklijk Circus.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Scenic World
Gallipoli
Elephant Gun
So Many Plans
Guericke’s Unicorn
Spillhaugen
The Rip Tide
Postcards From Italy
The Shrew
Mani’s 7 Book
Tuanaki Atoll
No No No
Now I’m Gone
Regulatory
Nantes
Sappho’s Poems
Caspian Tiger
Villa Sacchetti
Serbian Coçek
Mount Wroclai (Idle Days)
Sante Fe
The Gulag Orkestar
