Shaboozey @ La Madeleine: Toegankelijke countryshow

Country is hip. Nu zelfs dj Calvin Harris zich zal wagen aan de hype, is er geen stoppen meer aan. Zo zagen we ook Beyoncé en Post Malone een countryalbum uitbrengen. Toch zijn er ook nog recente rasechte countryartiesten. Denk maar aan Kacey Musgraves en Orville Peck. Sommige hiervan komen dan toch ook volledig in de belangstelling te staan met een enorm hitje. Hier is Dasha met “Austin” een prachtig voorbeeld van. Een andere artiest voor in dat rijtje stond gisteren in La Madeleine en dat was niemand minder dan Shaboozey. De zanger en rapper brak met het nummer “A Bar Song (Tipsy)” wereldwijd door.

Het was in het algemeen een goed jaar voor Shaboozey. Naast natuurlijk zijn monsterhit, kwam zijn derde album Where I’ve Been, Isn’t Where I’m Going uit. Ook mocht de Amerikaan de tracklist van het, met Grammy bekroonde, Cowboy Carter sieren. Hiervoor vergezelde hij Beyoncé ook op haar halftimeshow op Kerstdag. Nu is Shaboozey bezig met zijn albumtour voordat hij deze zomer ook terugkomt naar België voor een performance op Rock Werchter.

Als voorprogramma nam Shaboozey iemand toepasselijk mee. Er werd namelijk gekozen voor Luke Borchelt. Deze is net als de hoofdact van de avond een Amerikaanse singer-songwriter uit het countrygenre. Borchelt staat, met nog maar één album op zijn naam, nog aan het begin van zijn carrière, maar dat stond zijn gemoed niet in de weg. De zanger kwam alleen het podium opgewandeld en stelde zich even voor. Met zijn gitaar in de hand zette hij daarna “Same Old Square” in. De zware en aangename stem van de zanger paste mooi bij de akoestische countrysongs die hij bracht. Met wel wat gesproken intermezzo’s legde Borchelt authenticiteit in zijn set. Het lukte de zanger echter niet volledig om het publiek tot achteraan de zaal in te palmen, maar als openingsact deed hij het allesbehalve slecht.

Voordat Shaboozey de show volledig op gang trapte, bewees de outro van de Beyoncé feature “SPAGHETTII” dat het ook als perfecte intro kan dienen. Wanneer na dit korte stukje de Amerikaan het podium betrad, liet het publiek zich voor een eerste keer horen op “Last Of My Kind”. Tijdens de bridge zette ook de gitarist zich voor de eerste keer in de belangstelling met een mooie solo. Wat direct opviel, was dat Shaboozey zich inleeft in zijn muziek. Zo spatte tijdens een nummer als “Tall Boy” de sterrenattitude van hem af door onder andere even trots zijn armspieren te showen. Op “Why Can’t Love Be The Reason” accentueerde hij dan zijn zachte kant met een oprechte mimiek en een emotioneel gebruik van zijn stem.

Met een populaire artiest als Shaboozey en een enthousiast publiek zoals dat van La Madeleine, valt op dat wanneer de iets bekendere nummers zoals, in dit geval, “Vegas” beginnen, de camera’s ook omhoog gaan. Toch verlaagde de inzet van de toeschouwers niet en werd er nog altijd hevig gezwaaid en meegezongen. Vanaf “East Of The Massanutten” nam ook Shaboozey zelf even een gitaar bij de hand. Het viel weliswaar op dat hij de moeilijkere stukken aan zijn vaste gitarist overliet en zich zelf wat inhield. Tot dan toe hield Shaboozey er ook niet heel veel woorden aan over en gingen de overgangen zo heel snel en lag het tempo van de show enorm hoog. Dit bleef eigenlijk zo, maar naar het einde toe maakte de zanger ook enkele malen tijd voor een mooie boodschap.

Over de productie kon zeker niet geklaagd worden. Nadat het scherm tijdens “Let It Burn” toepasselijk vuur vertoonde, zorgde een instrumentale overgang, waarbij met het licht gespeeld werd, voor de perfecte inzet naar “Beverly Hills”. Als multitalent bewees Shaboozey ook dat hij vlot de overgang kan maken tussen rap en zang en dat daarbij geen van beide talenten moet onderdoen. Na “Finally Over” verliet de Amerikaan even het podium, maar voor we het wisten stond hij daar al terug voor de bisronde. Die bestond, zonder enige twijfel, uit de hit die hem bekend maakte. Toen “A Bar Song (Tipsy)” dus werd ingezet, werd het publiek nog enthousiaster dan voordien. De weinigen die nog niet aan het meezingen waren, deden dat nu wel. Wanneer het volume niet meer te onderdrukken was na afloop van het nummer, besloot Shaboozey het dan maar voor een tweede keer te spelen. Dit kon het publiek dan ook enorm smaken. Om toch nog op een hoogtepunt te eindigen, sloot de zanger de show hiermee af.

Dat Shaboozey een ruim publiek aanspreekt, was al duidelijk. Toch viel het op hoe het aanwezige publiek ook de minder bekende nummers ontving en omarmde. De zanger stond vol energie op het podium van La Madeleine en toonde klasse. Toch kon er iets meer variatie in de set gebracht worden en werd alles er wat snel doorgeduwd. Dit neemt niet weg van het feit dat Shaboozey en zijn band de nummers uitbundig en met passie brachten. Wij zijn alvast klaar om de Amerikaan deze zomer terug te ontvangen in ons land op Rock Werchter.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:
SPAGHETTII (intro)
Last Of My Kind
Tall Boy
Anabelle
Why Can’t Love Be The Reason
All Men Die (Freestyle)
Horses & Hellcats
Vegas
Drink Don’t Need No Mix
East Of The Massanutten
Highway
Good News
Let It Burn
Beverly Hills
Sticks And Stones
Steal Her From Me
Finally Over