Gehuld in cowboylaarzen en met haar gitaar onder de arm stelde Kacey Musgraves in 2013 haar debuutplaat Same Trailer Different Park voor. Het afgelopen decennium is er echter heel wat veranderd in het leven van de Amerikaanse. Zo verkende ze steeds meer de grens tussen country- en popmuziek en zorgde Golden Hour ervoor dat de schouw van de zangeres plots drukbevolkt was. Musgraves mocht in haar carrière namelijk al zeven Grammy-beeldjes mee naar huis nemen. Nadat met titeltrack “Deeper Well” en “Too Good to be True” al een tipje van de sluier opgelicht werd, krijgen we nu het vijfde studioalbum van de Amerikaanse in volle glorie te horen.
Met meer dan 26 miljoen maandelijkse luisteraars op Spotify alleen al, moet Kacey Musgraves zichzelf niet echt meer bewijzen. We weten inmiddels wel wat we van haar kunnen verwachten en dus zijn de torenhoge verwachtingen van de fans niet echt meer een obstakel voor de artieste. Of tenminste, zo lijkt het toch. Desondanks werd niet voor de makkelijkste weg gekozen, want Deeper Well diende een totaalervaring te zijn. Zo werd de videoclip van “Deeper Well” opgenomen in IJsland en heeft het geheel verdacht veel weg van een film. Daarnaast staat er een aangename verrassing te wachten voor zij die het album op vinyl kopen. Musgraves ontwikkelde namelijk een parfum bij de titeltrack en om de ervaring compleet te maken werd zelfs de hoes van de plaat voorzien van die geur.
“Cardinal” valt meteen met de deur in huis en ook thematisch windt de zangeres er geen doekjes om. Over een meer poppy melodie die ook wel iets weg heeft van Fleetwood Mac zingt Musgraves over hoe ze zonder waarschuwing een vriend verloor. Daarmee verwijst ze naar countrylegende John Prine die in 2020 overleed aan de gevolgen van COVID-19. Toch klinkt de song niet meteen luguber of verdrietig. De eerder hoopvolle toon kunnen we toeschrijven aan de rode kardinaal, een zangvogel waarna de song vernoemd is. Het diertje zou symbool staan voor overleden dierbaren. Dat verklaart ook meteen waarom de song naar het einde toe richting een hoogtepunt werkt en we al meteen het gevoel krijgen dat alle puzzelstukjes alweer naadloos in elkaar vallen.
Eerder verschenen singles “Deeper Well” en “Too Good to be True” trekken het geheel verder op gang en etaleren steeds meer het landschap dat de artieste schildert met haar muziek. Doorheen de plaat merken we dat er ontzettend veel gebruik gemaakt wordt van symboliek. Zo steekt astrologie de kop op in “Deeper Well” en wordt de kracht van edelstenen uit de doeken gedaan op “Jade Green”. Op die manier zorgt Musgraves ervoor dat haar songs vaak een dubbele bodem hebben en open zijn voor interpretatie. Als je nog niet overtuigt was van haar kunnen als songwriter, dan zou Deeper Well je wel eens definitief over de streep kunnen trekken.
Op haar vijfde studioalbum benadrukt de Amerikaanse dat ze maar al te graag de grens bewandelt tussen pop en country. “Moving Out” vormt al vroeg een mooie brug tussen de twee genres met een bescheiden instrumentatie die het geheel van een hoopvol randje voorziet. Op “Sway” laat ze zich even later van haar meer melancholische kant zien met een dun gitaarlijntje, engelachtige outro en treffende woorden à la ‘show me a place where I can just think of nothing’. De bijna poëtische teksten maken vaker wel dan niet plaats voor een meer filmisch, beschrijvend geheel. Zo lijkt Musgraves vanop een afstandje haar leven te observeren, terwijl we muzikaal even terugkeren naar debuutplaat Same Trailer Different Park.
Een song die er al bij de eerste luisterbeurt van het album bovenuit steekt is “The Architect”. Zoals het hoort in countrymuziek speelt religie een belangrijke rol en ook op Deeper Well zijn er hier en daar wat verwijzingen in geslopen. Musgraves gaat er echter bijzonder ingenieus mee om en weet bijbelverhalen op een hedendaagse manier te verpakken. De architect waarover ze zingt mag dan wel op God wijzen, maar naarmate de song vordert merken we dat ze het bestaan ervan steeds meer in twijfel trekt. Een heel andere kant krijgen we te horen op “Anime Eyes”, de ietwat vreemde eend in de bijt. Japanse popcultuur, Studio Ghibli en Sailor Moon, krijgt een plaatsje in de spotlight, terwijl Kacey Musgraves haar poëtische pen weer bovenhaalt. ‘Baby I’m a love tsunami washing over both our bodies’, klinkt het en ook op “Nothing to be Scared Of” pakt de artieste nog een laatste keer uit. Een geruststellend geluid helpt ons om tot rust te komen en stiekem zelfs een traantje weg te pinken.
Op haar vijfde studioalbum bewijst Kacey Musgraves dat niet alleen Taylor Swift succesvol tussen genres kan zweven met sterke songwriting als rode draad. Ze laat een frisse wind waaien door haar werk en neemt de luisteraar mee op een tocht door het koele bos op een mooie lentedag terwijl het gras nog bevolkt wordt door dauwdruppels. Doordat elke luisterbeurt weer nieuwe elementen onder de aandacht brengt, ziet het ernaar uit dat ook deze Deeper Well de Amerikaanse geen windeieren zal leggen. Wie Kacey Musgraves live aan het werk wil zien, kan dat op 1 mei in Paradiso te Amsterdam en op 3 mei in de Brusselse Ancienne Belgique.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “The Architect”, ons favoriete nummer van Deeper Well in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
