Nadat ze in 2022 naast onszelf ook muzieksite Pitchfork wist te overtuigen met haar debuut-ep volgden er nog twee ep’s en nu, drie jaar later, is Saya Gray klaar om haar debuutalbum uit te brengen. SAYA is meer samenhangend dan vorig werk, aldus de in Canada geboren muzikante met roots in Japan en Schotland. Ze omschrijft haar muziek als muzikale collages waarbij riffs over lagen van elektronische muziek worden gedrapeerd en waarbij er vijfhonderd dingen tegelijk gebeuren, geïnspireerd door de uithoeken van de muziek en het leven rond haar. Voor haar debuutalbum liet de multi-instrumentalist (die bas speelde bij Daniel Caesar en Willow Smith, maar ook gitaar, piano en viool bemeestert) liet ze zich specifiek inspireren door The Beatles hun Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band en de ‘dikke’ sound ervan. Alles klinkt dus nogal gelaagd met inspiratie van een beetje overal al misten we soms dat extraatje.
“..THUS IS WHY (I DON’T SPRING 4 LOVE)” opent SAYA en de spelling van die song toont meteen aan in wat voor een hippe context we ons bevinden. De futuristische introgeluiden versterken dat gevoel terwijl er eveneens chille geluidjes te horen zijn nog vooraleer het akoestische gitaartje na amper dertig seconden even kort de bovenhand neemt en terug verdwijnt onder nog wat meer elektronica. Ja, Saya Gray gaat dus ook voor een dikke sound die bestaat uit veel lagen, maar de openingssong mist uiteindelijk die extra kick die ons helemaal warm maakt voor de rest van de plaat. “SHELL ( OF A MAN )” biedt daarna toch wat extra zoetigheid met de hoge zang en folkachtig gitaarwerk, waarvoor onder andere Joni Mitchell een bron van inspiratie was. Daarmee toont Saya Gray al vroeg op haar album aan dat ze al die lagen niet nodig heeft en ook gewoon een puurder lied kan schrijven waarin een akoestische gitaar de boel leidt en overeind houdt.
“LINE BACK 22” is een voorbeeld van een nummer waarin we niet helemaal kunnen aarden. Het begint best goed en mooi, maar na iets meer dan twee minuten lijkt het lied op te zijn en gaat Saya Gray over in wat vocale loops die nogal weinig met het voorgaande te maken hebben. Het voelt wat verloren aan en bovendien biedt het weinig interessants, want ook hier wachten we toch nog op een extra kersje op de taart. “10 WAYS ( TO LOSE A CROWN )” weet ons wel in zijn volledigheid te overtuigen. De akoestische gitaar en pianotoetsen worden hier beter gecombineerd met wat elektronische elementen die net als het gitaarwerk zelf een zekere spanning in de muziek steken. Er wordt doeltreffend opgebouwd naar een klein hoogtepunt, al komt dat niet in een grootse climax. Ook hier komen er wat vage geluiden op het einde, maar deze keer voelen ze meer aan als een logisch vervolg van het voorgaande en is het een manier om de spanning op een betekenisvolle manier te laten weg zinderen. Bovendien wordt zo het pad schoon gemaakt voor “H.B.W.”.
“H.B.W.” mag zonder aarzelen het hoogtepunt van de plaat worden genoemd en werd slimweg al als single uitgebracht. Het vooruitstrevende popnummer combineert koele en coole muziek met warme gelaagde vocals waardoor er een eigenaardige mix ontstaat waar we geen genoeg van kunnen krijgen. De track heeft een goeie basis en een sterke productie of afwerking. Gray toont met “H.B.W.” aan dat ze beiden wel echt kan combineren, want bij sommige andere nummers ontbreekt een goed en boeiend vertrekpunt of schiet de afwerking net te kort om ten volste binnen te komen. Het succes wordt echter toch nog even voortgezet op het daaropvolgende “EXHAUST THE TOPIC”, waarop opnieuw een eigenaardige mix opduikt die in de verte wat doet denken aan Jockstrap. Net als die groep slaagt Gray er in om akoestische elementen met elektronische en dromerige vocals te combineren, waarbij er soms aangename harde stukken aanbreken zoals de outro van “EXHAUST THE TOPIC”.
Saya Gray’s debuutalbum is zeker geen slam dunk, maar ook verre van ‘met vallen en opstaan’. Elk nummer toont zijn potentieel en toont zonder twijfel het talent van de Japans-Canadese. Er staan enkele sterke liedjes op SAYA, maar andere schieten net tekort om bij te blijven. Keer op keer zit de muziek goed in elkaar en Saya Gray komt naar buiten met een samenhangende sound die boeiend is. Sommige liedjes lijken echter hun eindbestemming niet te bereiken, terwijl we van andere dan weer geen genoeg kunnen krijgen. Saya Gray is zo een album waarvan we de helft van de nummers mooi in een playlistje zwieren en de rest op meer zeldzame momenten gaan luisteren. Laat dat het voordeel van het Spotifytijdperk zijn.
Op 14 april is Saya Gray te vinden in Botanique.
Ontdek “EXHAUST THE TOPIC”, ons favoriete nummer van SAYA, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
