Richt een halve blik op het nieuws van vandaag en je zal zien dat machtsverhoudingen een cruciaal, zo niet het belangrijkste, basiselement zijn van wat je ziet of leest. De VS die stilaan richting een oligarchie evolueren, Israël dat zijn invloed wil uitbreiden, of het nu noord, oost, zuid of west is… Het schetst het beeld dat het slecht gaat, maar machtsverhoudingen zijn van alle tijden. Wie zich zijn geschiedenislessen uit het derde en vierde middelbaar nog goed herinnert, weet dat er in de Europese, middeleeuwse samenleving grofweg drie standen waren: de geestelijken, de adel en de boeren en arbeiders. Apashe en Vladimir Cauchemar waren goede studenten, want ze wijdden er een ep aan. De Belgische Canadees staat bekend als muzikale storyteller, terwijl Cauchemar harde techno prefereert, maar daar heel diverse invloeden in implementeert. Een combinatie om naar uit te kijken dus, getuige eerder “RIP” ook al.
Muzikaal uit die zich even gesegregeerd als de verschillende middeleeuwse rangen: duidelijk gescheiden van elkaar. De enige constante is de majestueuze, harmonieuze handdruk die we van Apashe gewoon zijn. Daardoor distantieert het tweetal zich vanzelf van wat buitenstaanders als elektronische muziek zien. Platte, commerciële ‘usb-stick’-muziek staat hier mijlenver vandaan. Nee, echte blaasinstrumenten, monumentale stemmen en een breed pallet aan invloeden vormt de basis van de duo-ep.
De hoogste stand heeft het meeste te zeggen en krijgt dus ook de eer om de ep te openen. “ORATORES” trapt af en gebruikt de soulvolle stem van Ruti om de bidders het woord te bieden. Als veruit het meest ingetogen onderdeel, opgebouwd uit piano, wat slagwerk en een soort orgel, biedt het toch nog een paar spanningsbogen die het een wat onvatbaar nummer maken. Meerdere keren hebben we het gevoel op een climax af te stevenen, maar die blijft uit. Desalniettemin een interessant nummer, al blijven we een tikkeltje verward achter.
Dan heeft “BELLATORES” meer spektakel in zich. Als leger dat beetje bij beetje synchroon in dezelfde pas begint te lopen, bouwt het op om in de drop als een echt overwinningslied van stapel te blazen met strakke passen en orkestrale future bass-klanken. Het overvliegende vliegtuig is de voorbode van nog een meer inpalmende climax, die nog wat extra kracht wordt bijgezet door krachtige koperblazers. Speel dit live met koor en/of mini-orkest, zoals in de AB een jaar geleden, en dit is kippenvel gegarandeerd.
De werkende stand onderaan de ladder was gedoemd tot een leven in functie van anderen, dus we kunnen best geloven dat zij geregeld weleens nood hadden aan escapisme. “LABORATORES” komt misschien enkele eeuwen te laat, maar is wel een perfecte manier om even het zware dagelijkse leven achter je te laten. Pas hier horen we de techno/rave-achtergrond van Cauchemar terugkomen, al zouden we ook zeker geneigd kunnen zijn om deze sound toe te schrijven aan Brutalismus 3000. ‘Eat – sleep – work – die’ verwoordt schreeuwerig het lot van lijfeigenen en laten, samen met een alarm dat doorheen de beat loeit.
ORATORES, BELLATORES, LABORATORES is een sterk staaltje elektronische muziek waarin vooral Apashe zijn gewicht in de weegschaal weet te werpen. Dat hij het produceren van triomfantelijke in zijn vingers heeft, wisten we al langer, maar opnieuw weet hij – met de inbreng van Vladimir Cauchemar – drie frisse producties van af te leveren. Drie maten en drie gewichten, maar allen het luisteren waard.
Apashe komt op 18 april langs op Paaspop.
Apashe: Facebook / Instagram / Website
Vladimir Cauchemar: Facebook / Instagram
Ontdek “BELLATORES”, ons favoriete nummer van ORATORES, BELLATORES, LABORATORES in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.