AlbumsRecensies

Bonnie ‘Prince’ Billy – The Purple Bird (★★★★): Een flinterdunne lijn tussen hoop en wanhoop

We zouden lelijk verschieten wanneer we zouden optellen hoeveel uren we al aan Bonnie ‘Prince’ Billy besteed hebben met onze koptelefoon van Marshall over onze oren. Will Oldham is een van de beste singer-songwriters in het genre van de countryfolk, zo niet de allerbeste zelfs. Oldham heeft een heel gamma aan alter ego’s zoals Palace, Palace Brothers, Palace Music en dus ook Bonnie ‘Prince’ Billy. De Amerikaan uit Louisville, Kentucky heeft onder eigen naam en zijn verschillende pseudoniemen al tientallen lp’s uitgebracht, maar het is een onmogelijke opdracht om al die albums terug te vinden op de streamingkanalen. De reden: ze zijn er door Oldham gewoon nooit opgezet wegens een hekel aan het platform. Zijn song “After I Made Love To You” van de plaat Ease Down The Road is zo een van de beste liefdesballades ooit gecomponeerd, maar enkel te beluisteren gegroefd op vinyl of gegoten als cd. Het zij zo, het kenmerkt de artiest wel; gewoon doen en laten waar hij zelf zin in heeft en dat heel regelmatig met gastmuzikanten enerzijds of hij zelf als gastmuzikant voor andere performers anderzijds. Bekijk gerust de encyclopedische pagina eens over de man en zijn samenwerkingen op het wereldwijde web en wenkbrauwen zullen torenhoog opgetrekken.

Bij Oldham is het van wezenlijk belang dat we rustig gaan zitten of liggen en dat we meegaan in de verhalen die verteld en gezongen worden. Het helpt als we de hele duur van een van zijn platen door niets of niemand worden gestoord. De artiest neemt ons graag mee naar geheimzinnige plaatsen waar ons de vrijheid wordt gegund om te leven en te beleven. Het enige dat we moeten doen is onze ogen sluiten en het lef hebben om mee te deinen op de muzieknoten en de akkoorden die de man voor ons heeft uitgetekend. We mogen zelf een (hoofd)personage worden, maar evenwel een toeschouwer die vanaf de zijlijn meekijkt naar de gebeurtenissen die zich afspelen voor onze ogen, oren, handen en voeten. Bonnie ‘Prince’ Billy componeert, musiceert en produceert heel puur; geen computers of (pro)tools om valse stemmen op te schonen bijvoorbeeld, maar gewoon op gevoel en instinct legenden, sagen, mythen en parabels vertellen met eerlijk, oprecht instrumentarium. David Ferguson zat achter het glas in de studio aan de knoppen te draaien. Ferguson is geboren en getogen in Nashville, Tennessee, de bakermat van de country, blues en Amerikaanse folk. Dit belooft veel goeds en we hebben nog geen halve noot gehoord! Goed, ga zitten of leg je neer en laat deze mensen uw gedachten en gevoelens masseren met zachte hand.

Wanneer we de teksten beluisteren vallen twee zaken heel erg op. Ten eerste is de lijn tussen hoop en wanhoop, optimisme en pessimisme en positiviteit en negativiteit meer dan flinterdun te noemen. De teksten zijn ook zeer religieus geïnspireerd. Oldham is nochtans altijd zeer vaag gebleven tot nu toe over zijn godsdienstige beleving in interviews. “Turning To Dust (Rolling On)” was de laatste single die enkele dagen voor de release van het album werd vrijgegeven. In heldere woorden vraagt de man zich af waarom we niet gewoon beter overeenkomen voor die uiterst korte periode dat we hier zijn, levend en wel. Hier wordt al vertrouwd op God, een schepper die volgens ons door de singer-songwriter deze keer met grote G mag bestempeld worden. De artiest gebruikt voor deze song – en voor al zijn songs eigenlijk – de basisinstrumenten voor countryfolk: drums, gitaar, bas, viool en piano. Aanvullend krijgen we hier en daar wel trompetten te horen en een mandoline of banjo.

De meeste nummers op Purple Bird zijn best traag en rustig, maar met “Tonight With The Dogs I’m Sleeping” mag het een keertje uptempo gaan. Let zeker eens op het fietsbelletje in de song! Op “The Water’s Fine”, “Guns Are For Cowards” en “Our Home” ligt de muzikale levendigheid hoger en voelen we ons uitgenodigd aan een reusachtige houten tafel waar de warme koemelk en zelfgemaakte broodhompen van hand tot hand gaan. Er wordt gelachen en aan het einde van de tafel posteren enkele bluegrassmuzikanten zich om het etende en drinkende volk te vermaken. Op “Boise, Idaho” horen we echter een heel andere man, een man die er voor kiest om nooit meer terug te gaan naar de stad waar surrealisten als Trevor Powers en David Lynch ook leven of hebben geleefd. Het verdriet om een vrouw doet hem deze beslissing maken. We mogen hier in de verwrongen, trieste ziel van Oldham een kijkje nemen.

Enkele schijven willen we toch nog graag even nader en iets meer in detail bekijken. “Guns Are For Cowards” is een carnavalslied geworden met een waanzinnige tekst. Stel dat je een shortlist hebt van mensen die je niet graag hebt, zou je die mensen dan in het hoofd, de rug of het been schieten? Wie zou je direct de hersenen uitknallen? Het wordt allemaal heel ’tralala tralalie’ gezongen, wat de tekst een heel naargeestig kantje geeft. Er mag zelfs een dartele accordeon van onder het stof gehaald worden. We vinden het gewoon een heel koddige compositie! Het rustigste lied is “Downstream“. Bonnie ‘Prince’ Billy maakt zich zorgen over het ongebreideld consumeren van de hele mensheid waardoor we onszelf dreigen kapot te maken. Neen, we maken de planeet niet kapot, we maken het leven erop kapot en dat is een enorm verschil. We willen het niet zien dat de ons voedende en lavende rivier in sneltempo uitdroogt en we staan aan de riviermonding van totale uitroeiing.

Het zijn best zware onderwerpen die worden aangesneden op dit album, maar er wordt met “Our Home” toch geëindigd met een mooie sprankel hoop. Samen met bluegrasslegende Tim O’Brien vertaalt Oldham wat voor hem ’thuis zijn’ eigenlijk betekent. Kijk de mensen die je ontmoet in de ogen, dank de Heer voor het brood wordt gebroken, vergeet nooit de namen van je doden en oogst de heerlijkste honing. We zitten uiteindelijk toch opnieuw aan die grote, zware tafel en kijken uit op reusachtige tarwevelden voor ons. De zon gaat onder, maar het blijft zalig warm. We krijgen een glas fris water aangeboden en een schouderklop, een schouderklop die woordeloos wordt beantwoord met een glimlach. Oldham heeft het klaargespeeld om samen met Ferguson en een aantal fantastische gastmuzikanten zoals Tim O’Brien, John Anderson en Brit Taylor zijn beste plaat in de laatste twintig jaar samen te stellen! Een klassieker voor de fans van countryfolk!

Er zullen vier concerten plaatsvinden in de Lage Landen. Op 10 mei in Het Depot in Leuven en op 11 mei in de Arenberg in Antwerpen. Op 12 mei in Doornroosje in Nijmegen. Op 15 mei zal Oldham met zijn muzikanten in het Wilde Westen in Kortrijk te staan.

Website / Instagram

Ontdek “Our Home”, ons favoriete nummer van Purple Bird, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.

502 posts

About author
Dat we ze nog veel mogen mogen!
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Bonnie Prince Billy - "Turned To Dust (Rolling On)"

Purple Bird, het nieuwe album van Bonnie ‘Prince’ Billy, zal heel binnenkort in vele huiskamers letterlijk en figuurlijk de toon zetten. Will…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Bonnie 'Prince' Billy - "Downstream" (feat. John Anderson)

Will Oldham werkt naarstig verder aan zijn volgende album Purple Bird. Met “Our Home” en “London May” werden er twee gouden pionnen…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Bonnie 'Prince' Billy - "London May"

Bonnie ‘Prince’ Billy, een van de aliassen van singer-songwriter Will Oldham, werkt ijverig verder aan zijn toekomstige plaat The Purple Bird. Zijn…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.