AlbumsFeatured albumsRecensies

Mac Miller – Balloonerism (★★★½): Echo’s van een gekwelde ziel

7 september 2018 is een dag die in het geheugen van heel wat hiphopfans gegrift staat als de dag waarop het genre een van de meest geliefde artiesten van zijn tijd verloor: Mac Miller. Malcolm McCormick, de ooit verguisde ‘frat-rapper’, was op dat moment een gelauwerd veteraan van 26 die op het punt stond zijn creatieve piek te bereiken. Swimming uit datzelfde jaar was zijn beste album tot dan toe en het deels onafgewerkte Circles maakte anderhalf jaar na zijn dood duidelijk dat hij enkel beter aan het worden was. Voor deze tweede postume release, die exact vijf jaar na de eerste uitkomt, moest het Mac Miller-estate niet diep in de archieven gaan graven. Balloonerism werd geschreven en afgewerkt door de Amerikaanse rapper rond 2014, ongeveer op hetzelfde moment als publiekslieveling Faces, ergens tussen Watching Movies with the Sound Off en GO:OD AM in. In een statement legde de familie uit dat het album uitbrengen belangrijk was voor Mac en een release regelmatig besproken werd. Bovendien circuleerden onofficiële versies van de plaat al jaren op verschillende fora. De beslissing om het album dan toch uit te brengen, zal door fans met open armen ontvangen worden.

Dat Balloonerism van rond 2014 stamt, wordt al snel duidelijk. De overkoepelende thema’s liggen in lijn met de albums die hij rond die tijd uitbracht, met nummers die het geworstel met zijn bekendheid en de troost die hij zoekt in drugs en vrouwen blootleggen. Op verschillende tracks is de altijd goedlachse Mac gepijnigd, gebukt onder het besef dat zijn roem vergankelijk is, zijn toevlucht zoekend in pillen en seks om te ontsnappen aan zijn gedachten. Teksten als ‘I went to sleep famous, and I woke up invisible / rich as fuck and miserable’ uit “Do You Have a Destination?” zijn tekenend voor de strijd die hij voerde met zijn status. In context van zijn dood enkele jaren later zijn veel lyrics pijnlijk om te horen en is het album met momenten een kroniek van een aangekondigde tragedie. Een dood waar hij regelmatig over nadacht, zoals op het introspectieve “Funny Papers” of op “Rick’s Piano”, waar het mantra van ‘the best is yet to come’ in scherp contrast staat met de kille outro waarin hij zich hardop afvraagt hoe sterven voelt.

Mac is spaarzaam met gastoptredens, die enkel weggelegd zijn voor een SZA-feature uit de oude doos en de regelmatig opduikende magische hand van basvirtuoos en boezemvriend Thundercat. Die eerste schurkt tegen Erykah Badu aan op het geweldige “DJ’s Chord Organ”, een vuile, stoffige r&b-track gebouwd op het orgel van Daniel Johnston waar Thundercat handig rond hinkelt. Ook “5 Dollar Pony Rides” geniet een kronkelende baslijn van zijn hand, al is het jammer dat Mac tijdens de breakdown zich iets te hard uitleeft en een beetje de mist in gaat.

Stoned”, waarin Mac zijn geweten in de vorm van een vrouw probeert te sussen met drugs, is met zijn catchy hook en bijhorende sidderende gitaarloop een van de beste nummers op het album. De donkere ziel die hier naar boven komt, wordt in andere nummers geaccentueerd door de lome, druggy sfeer waar Balloonerism in baadt. Meerappen met het in downers gedrenkte “Friendly Hallucinations” levert positieve speekseltesten af, luisteren naar “Shangri La” moet wel als passief roken tellen en zelfs de albumhoes lijkt de nodige dosis psychedelica nodig te hebben gehad. Maar de schaduwzijde van die roesmiddelen blijft hier en daar doorschemeren in de lyrics.

Het aandoenlijke tweeluik “Excelsior” / “Transformations” toont Mac dan weer van zijn meest speelse kant. Hoe charmant en aanstekelijk ze ook zijn, beide nummers hadden meer uitwerking verdiend. “Excelsior” blijft steken op een enkele speelplaatsverse en enkele toverspreuken en “Transformations”, dat Macs alter ego Delusional Thomas ‘featuret’, lijkt meer op een geschrapte skit vanop het cartooneske The Mouse and the Mask van MF DOOM en Danger Mouse dan een volwaardig nummer.

Maar het absolute orgelpunt van Balloonerism is afsluiter “Tomorrow Will Never Know”. Het grootste deel van het nummer is bijna ambient, met enkel het geroep van spelende kinderen, een viscerale bas en een unheimliche synth die de uitgeholde stem van Mac vergezellen terwijl hij alweer stilstaat bij de eindigheid van zijn bestaan. Maar het is vooral de minutenlange outro die verpletterend is. Terwijl de muziek geleidelijk uitsterft, wordt het eindeloos overgaan van een telefoon steeds luider. Hoewel het zeker niet zo bedoeld kan zijn voelt het als een laatste poging om de overleden rapper te bereiken, in de hoop zijn stem nog één keer te kunnen horen, al was het maar een voicemail, één keer, een laatste keer, maar het enige antwoord is de loodzware stilte die volgt op de laatste noten van het album en dan het grote, peilloze niets.

In een muziekwereld waar overleden artiesten door managers, labels en familieleden uitgemolken worden om zo veel mogelijk winst te slaan uit een catalogus aan kladwerk – zie de postume releases van XXXTentacion of Juice Wrld – is de manier waarop het Mac Miller-estate zijn nalatenschap beheert een verademing. Na Circles op de perfecte manier bewerkt, aangekondigd en uitgebracht te hebben, is ook deze release er een met de liefde voor de muzikant op de voorgrond en de fans in het achterhoofd. Nee, Balloonerism is niet het beste werk van de rapper. Maar het is wel een album dat hij koesterde, dat leefde, een kind dat uit zijn eigen geest is geboren en dat hij met trots aan de wereld wilde tonen. Misschien is dit de laatste muziek die ooit onder zijn naam uitgebracht zal worden, en eerlijk gezegd hopen we daar ook op. Niet met Circles, maar pas met Balloonerism is de cirkel van zijn carrière volledig rond en kan een punt gezet worden achter een levenswerk dat abrupt en vroegtijdig zijn einde kende. Dankzij het estate kunnen we hem nu blijven herdenken met de muziek die voor hem alles betekende, muziek waarvan we weten dat hij er zelf trots op was. Mac Miller is dood, lang leve Mac Miller.

Instagram (Mac Miller-estate) / Website

Ontdek “Stoned”, ons favoriete nummer van Balloonerism, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.

24 posts
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single dvsn - "I Believed It" (feat. Ty Dolla $ign & Mac Miller)

Op het dvsn album dat later dit jaar uitkomt koos het r&b-duo, bestaande uit producer Nineteen85 en zanger Daniel Daley, om een…
Muzieknieuwtjes

Muzieknieuwtjes van de week (3 mei - 9 mei)

Doorheen de week verschijnt er heel wat muzieknieuws. Zoveel zelfs dat je door de bomen vaak het bos niet meer ziet. Om…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Alfa Mist - 'Organic Rust'

Er is geen twijfel meer mogelijk: voor hedendaagse jazz moet je in Londen zijn. De stad brengt het genre terug tot leven…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.