Sylvie Kreusch @ Ancienne Belgique (AB): Fonkelende kers op een met goud beklede taart

Het einde van het jaar nadert met grote passen en dus zijn de meeste concertzalen aan hun laatste evenementen toe alvorens even in winterslaap te gaan. Onze geliefde Ancienne Belgique trekt echter nog een paar sterke kaarten in deze duistere decembermaand en dat zullen we geweten hebben. Maar liefst twee dagen na elkaar mogen ze het bordje uitverkocht bovenhalen voor Sylvie Kreusch die er haar jongste langspeler Comic Trip voorstelt. Het komende jaar lijkt ze alle hoeken van Europa te mogen verkennen met die plaat onder de arm, en dus is het des te unieker dat we haar nog even in de intimiteit van de Brusselse muziektempel aan het werk zien.

Alvorens Kreusch aan de beurt is, is het hartsvriendin Justine Bourgeus, ofwel Tsar B, die het publiek mag betoveren. Een beter woord kunnen we niet bedenken, want de tsarina weet keer op keer indruk op ons te maken en dat is ook vanavond niet anders. Het contrast tussen de kwetsbare vioolklanken en de duistere synths zorgen voor een bezwerend effect, waardoor de aanwezigen al gauw uit de hand van Tsar B eten. Terwijl de zaal stilaan volloopt en de klanken van de tsarina de moeilijkste hoeken van de ruimte bereiken, zijn we getuige van een bijzonder sterke show die vooral uitblinkt in de instrumentale momenten. Hier en daar worden de eerste danspasjes van de avond al opgevoerd en dat op de tonen van “moonman”. Het mag dan ook duidelijk zijn dat Justine Bourgeus letterlijk geboren is om op het podium te staan. Dat het tevens de allerlaatste keer is dat ze deze show brengt alvorens een nieuwe plaat op ons af te vuren, maakt het des te specialer. “don’t wanna lose nobody” vormt de perfecte afsluiter en tovert de Ancienne Belgique om tot een duistere club en dat al opvallend vroeg op de avond, maar dat mag de pret duidelijk niet drukken. Een uitmuntende opener voor wat ongetwijfeld een memorabele avond belooft te worden.

Om tien voor negen wordt het wachten beloond en lijkt Sylvie Kreusch uit een kooi te stappen die even later als luster zal dienen. “Ding Dong” vormt de gedroomde opener aangezien het nummer zich al gauw ontplooit tot een groots geluid dat de hele ruimte langzaam, maar zeker voor zich wint. Dat Kreusch maar liefst zes muzikanten rond zicht heeft, zorgt voor een meer uitgediepte sound dan we ooit van haar hoorden. Twinkelende geluidjes en meerstemmige zang herinneren ons al gauw aan wat het precies is dat Sylvie Kreusch zo sterk maakt. De artieste geniet namelijk van een uitstekende livereputatie en ze lijkt erop gebrand dat in de AB nog maar eens dubbel en dik te onderstrepen.

Met “Hocus Pocus” en even later “Let It All Burn” maakt Kreusch een gedurfde keuze door al vroeg een paar grote troeven in de strijd te gooien. Daarmee valt meteen op dat hoe tekenend het verschil tussen Montbray en Comic Trip ook is, de twee live moeiteloos met elkaar verzoend worden. De arrangementen lijken allemaal wat meer naar elkaar toe getrokken te zijn en hullen het publiek in een warme, gemoedelijke sfeer. Toch zou de artieste zichzelf niet zijn als dit alles niet gepaard ging met een zwoel en duister sausje dat zelfs de meest vastgeroeste heupen aan het wiegen krijgt.

Doordat haar nieuwste langspeler wat rustiger is, vertaalt zich dat ook in de setlist. Het komt allemaal wat volwassener en doordachter over, maar dat betekent niet dat er aan plezier en durf ingeboet wordt. Laat het namelijk net die rustmomenten en instrumentale stukken zijn die ervoor zorgen dat de rest zo’n indruk maakt. Op “Butterfly” lijkt het alsof we op een paard uitgestrekte vlaktes trotseren in de hitte, terwijl even later de romantiek de bovenhand neemt op “Belle”. Het lang uitgesponnen nummer stelt het geduld van de fans misschien een beetje op de proef, maar wanneer dit gevolgd wordt door een heel intieme, kleinschalige uitvoering van “Wild Love”, zijn alle oren in geen tijd weer gespitst. Doordat Kreusch dit nummer alleen met pianobegeleiding brengt, hangt er een dreigende sfeer boven onze hoofdstad. Wie dacht dat de artieste alleen maar garant staat voor een onvergetelijke performance, wordt er hier dan ook nog maar eens aan herinnerd dat ze ook heel wat in haar mars heeft op muzikaal vlak.

Wanneer het tempo dan eindelijk opgeschroefd wordt en de dansbenen bovengehaald mogen worden, gebeurt dit op de tonen van “Shangri La”. Op dat moment beginnen we te beseffen dat we bepaalde songs van Montbray misschien wel nooit meer zullen horen en dus zien we onze hoop op “Girls” of “Haunting Melody” steeds verder als sneeuw voor de zon verdwijnen. Niet dat er niet genoeg ander moois is, want de songs vloeien moeiteloos in elkaar over en zo reizen we in enkele minuten langs zowaar het hele muzikale oeuvre van Sylvie Kreusch. “Ride Away”, met stip een van de imponerende nummers van haar jongste langspeler, wordt opgevolgd door haar grootste hit en dan kan er haast niets meer verkeerd gaan. Rondom ons zien we dan ook veel goedkeurende, knikkende hoofden en het mag dan niet de zevende dag van de schepping zijn, wij zagen dat het goed was.

Nadat onder meer “Please To Devon” ons nog eens meeneemt naar de begindagen van het muzikale soloproject van Sylvie Kreusch, wordt de eindsprint ingezet. De temperatuur is inmiddels goed gestegen en dus is het tijd om weer even de rust op te zoeken. Dat mag je zelfs vrij letterlijk nemen, want de artieste gaat er rustig bij zitten op haar schommel terwijl we verder ondergedompeld worden in de wereld van haar nieuwe wapenfeit met “Daddy’s Selling Wine In A Burning House”. Daarna lijkt ze op haar gemakje het laatste rijtje aan titels af te werken, waarbij het vooral “Comic Trip” is dat eruit springt door het speelse karakter van de track. Live valt op dat het niet alleen de artieste zelf is die er behoorlijk veel plezier in heeft, maar ook alle muzikanten die het podium bevolken.

In een afgeladen Ancienne Belgique weet Sylvie Kreusch ook in zachtere kleuren schijnbaar moeiteloos te overtuigen. De herfstige zwoelheid die haar recentste langspeler karakteriseert, wordt live van een levendiger kleurenpalet voorzien en het zijn net al die kleine extraatjes die ervoor zorgen dat we nog regelmatig zullen terugdenken aan deze avond. Dat, haar natuurlijke flair en niet te vergeten de sterke band die de artieste doorheen de jaren rondom zich wist te verzamelen, want zonder hen zou Comic Trip niet zo rijk klinken als het vanavond deed. Volgend jaar kan je Sylvie Kreusch zowat overal aan het werk zien, van Groningen tot Maastricht, van Brugge tot Luik.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Facebook / Instagram