© CPU – Joost Van Hoey (archief)
In de muziekwereld was het de voorbije jaren onmogelijk om langs Jacob Collier te kijken. De jonge Brit wordt wel eens in één adem genoemd met legendes als Mozart, Quincy Jones en Herbie Hancock. Of hij effectief tot die rangen kan toebehoren, zal de tand des tijds bepalen, maar één ding is zeker: Jacob weet hoe hij een publiek kan entertainen. Het werd weer een show vol podiumgespring, muzikale virtuositeit en samenzang.
Het voorprogramma werd verzorgd door Lindsey Lomis, een jonge, beloftevolle Amerikaanse zangeres die ook Jacobs aandacht niet ontgaan was. Zo includeerde hij haar op zijn nieuwste album Djesse Vol. 4 in het nummer “Cinnamon Crush”. Lindsey zette de avond in met “Lonely Paradise”. Het kan natuurlijk niet verbazen dat Lindsays zangstem technisch indrukwekkend was met talloze runs en uithalen. Het publiek wist dit wel te smaken. Ook het gitaarspel viel op en deed veel voor de sfeerzetting van de nummers. Bij “Stalker” klonk de intro eerder John Mayer-esque, terwijl Lindsay de gitaar later in het nummer als basgitaar leek te bespelen. Over het algemeen waren het echte popnummers, met een sterke zangtechnische ondertoon en af en toe een snuifje jazz erbovenop. In “Bad News / Good News” kwam er een nieuw element met originele runs en meerstemmigheid, en in “Handle With Care” liet Lindsey het publiek zelfs vierstemmig zingen als opwarmertje voor wat er bij Jacob komen zou.
Dan was het tijd voor de hoofdact van de avond: Jacob Collier, ook wel bekend als de Mozart van Gen Z. Samen met honderdduizend stemmen, opgenomen tijdens vorige concerten, leidde hij het concert in. Wie twee jaar geleden in de zaal zat tijdens Jacobs passage in de AB, mocht deel uitmaken van deze stemmencollectie. Jacob zette zich achter de piano en zong voluit. Het publiek werd meteen aangespoord om mee te zingen. De band viel in, er werd gedanst en geklapt. “100,000” liet ons op die manier voorproeven van het vervolg van de avond.
Bij “WELLLL” haalde Jacob zijn vijfsnarige elektrische gitaar boven. Het nummer was luid en intens. Er was – op z’n Jacobs – van alles gaande. Ook de backing vocals lieten zich horen: Alita Moses, Lindsey Lomis en Erin Bentlage. Drie topstemmen die bezwaarlijk achtergrondstemmen genoemd kunnen worden. Doorheen de show kregen ze elk meermaals de kans om vocale cadeautjes in te pakken met een dikke strik erbovenop. Het gevolg waren prachtige solo’s en machtige vierstemmigheid. Een niet te vergeten voorbeeld hiervan was Erins solo bij “Little Blue”, die met exact de juiste zachtheid het nummer de zaal in deed zweven. Tijdens de refreinen werden Jacob en zij bijgestaan door het publiek dat zachtjes meezong: ‘Don’t be afraid of the dark’. Bij “Wherever I Go” haalde Alita dan weer de zotste zanglijnen en originele runs boven. We voelden ons steeds meer in kerstsfeer door de overvloed aan vocale cadeautjes die werden uitgedeeld.
Na “Time Alone With You”, voor de Jacob-fans die al iets langer van de partij zijn, volgde het gloednieuwe nummer “Stars”. Op vlak van geluid deed het wat denken aan “The Sun Is In Your Eyes” aangezien beide nummers akoestisch zijn en ontstaan zijn vanuit een simpele geluidsopname. Jacob speelde op zijn tiensnarige gitaar, in een zaal die muisstil werd voor dit nummer dat hij in Brussel voor het eerst tijdens zijn tour bovenhaalde. De cover van “Can’t Help Falling in Love” die volgde, wist echter niet helemaal te bekoren. De meerstemmigheid, bepaald door welke toetsen Jacobs vingers indrukten, haalde enige emotionele waarde weg uit het nummer. Bij zijn cover van “Smile” later op de avond wist Jacob dan weer exact de juiste dosis humor toe te voegen om het nummer te ondersteunen in zijn betekenis.
Verder toonde Jacob zich uiteraard weer als multi-instrumentalist tijdens een drumsolo voor “Mi Corazón”. Het nummer nam ons mee op een tocht waarvan de volgende bocht nooit in zicht was. Van een dansje van Jacob samen met de backing vocals, tot de handen van het publiek die ritmisch klapten, tot de uitmonding van het nummer in een salsagroove. En dan hebben we nog niet gesproken over het virtuoos pianospel van Jacob dat aan bod kwam. Momenten van samenzang met het publiek waren doorheen de show ook talrijk aanwezig. Jacob heeft het dirigeren van het publiek geperfectioneerd en weet zo prachtige harmonieën te creëren. Waar zijn muziek soms nogal over the top kan zijn, voelt het dan alsof we even tot de kern komen. Dat hij zulke momenten van connectie kan creëren, is één van de grootste redenen waarom zijn concerten zo speciaal zijn.
De laatste act voor de encore, was een medley van “Box of Stars Pt. 1”, “In My Bones” en “Sleeping on My Dreams”, waarbij Alita zich als rapster toonde en het feest in de zaal tot zijn hoogtepunt bracht. Er werd gedanst, geluisterd en genoten van de entertainende licht- en geluidsshow. Het concert werd uiteindelijk, hoe kan het ook anders, afgesloten met samenzang en een cover van “Somebody to Love” van Queen.
Jacob Collier roept met zijn show gevoelens van warmte en nabijheid op, en lijkt zich weinig toe te geven aan emoties als verdriet. Een hoopvolle, positieve bubbel met een hoge dosis muzikale verwondering. Misschien niet de ideale show voor mensen die snel overweldigd zijn, maar ideaal voor degenen die op zoek zijn naar een entertainende, indrukwekkende avond. Zondagavond speelt Jacob Collier opnieuw in de Ancienne Belgique. Een aanrader voor al wie graag samen zingt. Wie weet worden de stemmen van het Brusselse publiek wel deel van het vermoedelijk toekomstige album Djesse Vol. 5!
Facebook / Instagram / Website
Setlist:
100,000 Voices
WELLLL
She Put Sunshine
Little Blue
Wherever I Go
Time Alone With You
Stars
Can’t Help Falling in Love (Elvis Presley cover)
In Too Deep
Mi Corazón
All I Need
Over You
Box of Stars Pt. 1 / In My Bones / Sleeping on My Dreams
Somebody to Love (Queen cover)
